Het was even huilen toen we 2 september in de zaal zaten voor onze tweede Les Misterables beleving en vernamen dat de hoofdrolspeler ziek was en wij naar huis mochten…

We zaten op rij 1, belevenis nummer twee (om het beter te begrijpen na zo’n eerste best pittige ervaring voor een kind van 12 en 10). Deze keer oma meegenomen, lekker uit eten en dan naar huis….

Maar vandaag konden we inhalen, rij 7 met z’n vijven… stom om niet te doen en dus genieten.
De vorige keer wisten we al dat Dirk (eerste understudy en student van papa geweest) ziek was, dat de tweede understudy ook ziek was en de hoofdrolspeler een notenallergie heeft en per ongeluk noten had gegeten kon niemand voorspellen.

Maar vandaag is het geluk met ons. De hoofdrolspeler had iets anders (en was ook nog ziek) waardoor de eerste understudy Dirk vandaag de hoofdrol mocht doen. Hoe gaaf om precies dan in de zaal te zitten. Dus toch een mooie goedmaker.

Wederom een super mooie beleving en toch zie je ook dingen meer en anders dan de eerste keer. Er gebeurt zo veel op toneel, blijft gaaf! Zeker ook voor de kids. Spanning is iets minder, verhaal is bekender en dus ook meer begrip. Geweldig mooi en een super ervaring voor ons allen.
Foto’s, video’s en geluidsopnamen zijn verboden, maar er zijn nog kaarten, ga lekker kijken, het is echt een aanbeveling!

Klaar om te beginnen.

In de pauze toch even snel een mooie foto maken op de rand van het podium. Stiekem, maar wel mooi om te laten zien dat ik ben geweest en graag ook iets met theater wil doen. Zit dan ook net op theaterles… erg leuk!

Aan het einde toch even stiekem foto’s van Dirk, gewoon omdat het (niet mag) kan.

Na afloop wachten we hem weer even op, even feliciteren met deze rol, want je staat in een illuster rijtje van een zeer beperkt aantal mensen die dit kunnen en mogen zeggen. Nu dus even wachten.

Oma haalt snel twee programma boeken, zodat wij straks ook ergens zijn handtekening op kunnen vragen. Iemand van het theater gunt ons een pen, lief.

En dan is ie er. Eindelijk mijn tekening van de vorige keer nu live kunnen geven (zie vorige geslaagde musical blog). En hij vindt ‘m mooi!

Als dank tekent hij ons boek en mogen we op de foto.

Dirk en ik!

Oh en nu wil papa ook even. Ach, ooit gaf papa hem les, maar niet met zingen hoor, god zij dank niet!

Aan de overkant is een lekker restaurant waar we dan toch maar even gaan genieten. Thuis is leuk, maar dit is leuker!

Daar gaan ze dan, de moeders die ons alle drie op de wereld gezet hebben. En wat zijn we er blij mee!
Hierdoor was de dag mogelijk voor ons allemaal, een super dag weer, met een bijzondere belevenis.