Lekker wakker worden als in de vroege ochtend al de chirurg aan je bed staat…

Hij vond dat het erg goed ging. Mag vandaag van m’n picc-lijn af, moet dus zelf gaan eten. En… morgen naar huis!

Joepie.

Dus ik denk ik ga een stukje lopen, lekker even buiten hangen tussen de andere bejaarden :).
Verder weg kon ik niet, heerlijk genieten.

Terug naar binnen, met een zeer boze piep van mijn picc-lijn die het door het rammelen niet meer doet loop ik nog even langs radiologie, daar zou ik een e-mail van krijgen met de CT-scan en de MRI, maar dat heb ik nog niet ontvangen. Daar bleek dat ze het ook direct op cd wilde zetten. Dus even 10 minuten gewacht en maar gelijk even langs chirurgie geweest met dezelfde vraag. De dame daar dat dat ik vroeg of water kon branden, dit had ze nog nooit gehoord… Moet ik maar vragen aan de chirurg als ik een gesprek heb (nog niet gepland).

Even wachten in de hal, en dan mijn cdtje bij radiologie ophalen. Lastig als we geen cd-rom spelers meer hebben, maar daar komen we wel weer uit. De scans komen dus keurig bewerkt en in bewegend beeld binnenkort op de blog. Die van de chirurg ben ik ook benieuwd naar, maar dat volgt later.

Nu eerst zorgen dat ik zelf weer draadloos ben en weer helemaal fit.

Leuk als je dan terug op je kamer komt en je kamergenoot vertelt dat zowel de fysiotherapeut als de diëtist je gemist heeft. De diëtist komt nog terug want die had wat moeilijke vragen van mij gehad over wat nou licht verteerbaar is en niet.

De fysio wilde gaan oefenen, maar was verbaasd dat ik alleen op stap was naar de andere kant van het parkeerterrein… haha, lekker gemist ;).

Heerlijk om in de middag/begin van de avond vrouw en kids weer te zien. En dat draadloos, want mijn picc-lijn en eerder al verwijderde infuus zijn er uit. Heerlijk. Ik ben zelfs nog even naar het winkelcentrum gelopen om wat lekkers te halen, het mag en het kan, dus doen! Heerlijke wandeling (wel wat ver) en leuk om het paasgevoel er even in te krijgen.

Wellicht onhandig dat ze kwamen tijdens het eten, want dan willen ze altijd een hapje terwijl ik goed moet eten, maar… gelukkig vonden ze het niet lekker en kon ik het opeten. Blij dat ik weer naar huis mag morgen, want lekker eten is toch wel een extra dikke plus van mijn liefje….

Wanneer is het eigenlijk Pasen? Ach… who cares, het is lekker!

Mijn laatste avond hier om 22:15 toch nog even een mooi plaatje van het uitzicht waar ik een kleine week van heb mogen genieten.

Ik ga niet meer elke scheet of drol bloggen, maar als er wat nieuws is kom ik vanzelf weer op de lijn.
Nu genieten van het thuis zijn en mijn drie schatjes, in spanning afwachten tot de chirurg belt voor een afspraak met de uitslag ‘ziek of schoon’ en natuurlijk goed uitrusten, want de klap was toch harder dan ik, maar zelfs de artsen, hadden verwacht. Wel blij dat ze hier met grote aantallen verbaasd zijn over mijn snelle herstel, ik hoop dat dat een voorteken is van een nieuwe reeks van 46 jaar schoon en gezond door het leven gaan.