Woehoe, vandaag heb ik mijn eerste judo-examen. Gewoon op voor mijn gele slip.

Judo doe ik met de hele klas, dus we gaan met z’n allen tegelijk. Ieder zijn/haar eigen niveau, ik ben nog niet zo lang bezig, dus krijg ik mijn eerste kans op een nieuwe band, namelijk de gele slip.

Ik ben best wel zenuwachtig, het is ook spannend, het is en blijft een examen.

Gelukkig mogen we opwarmen en kan ik mijn energie en spanning even kwijt.

 

Wat zeg je papa? Oh, moet ik gaan klaar zitten, ok, maar ga je dan wel filmen?

Ok, iedereen klaar, opletten, we gaan beginnen!

Zoek een plek en een partner.

En dan goed luisteren en doen wat de meester zegt.  Het is nog een spelletje, als je getikt bent moet je een steen nadoen, en als iemand een koprol achteruit heeft gedaan over je, mag je weer meedoen.

 

Het is dus helpen en geholpen worden.

Yes, ik mag weer meedoen.

Maar nu gaan we echt beginnen. De meester legt het uit, en wij moeten niet alleen snappen wat hij zegt, maar het ook doen.
Wat was het ook al weer, inhaken, omslaan, doorhalen en om laten vallen?
He, nee, ik verwar het met het breien van zus… Haken en hem over je heen trekken.

Nou is het een behoorlijke uitdaging, want Liam is een stuk groter en zwaarder dan ik, maar gelukkig is het een goede vriend en werkt hij mee.

Hoppa, en hij ligt.

Nu anders om.

Het ziet er uit alsof we in de knoop zitten, maar het hoort echt zo hoor!

Kijk je wel papa?

Dat doen we nog eens.

Het ziet er zo goed uit, dat de meester even komt kijken. Hij ziet dat het een ongelijke strijd is, maar dat maakt met judo niet uit. Gewoon goed de techniek doen en dan lukt het, kijk maar.

Wissel!

Als het een wedstrijd was, was ik kansloos. Maar ik geniet er toch van.

Hoppa, daar lig ik weer…

Het is een beetje ‘worstel en kom boven’ maar het bovenkomen lukt niet altijd.

Ik heb een goed idee!

Een nieuwe partner. Een die nog groter, sterker en zwaarder is.

Maar ook deze (Kasper) is een goede vriend, en zo komen we er samen uit. Op de een of andere manier beland ik steeds onder op… hoe doet hij dat toch?

Oh, het zit er al weer op.

Op een rij, mond dicht en luisteren.

En dan wordt mijn naam omgeroepen, of ik naar voren wil komen. Nou, dat wil ik wel.
Ik krijg een hand, een slip en een applaus, hoe mooi is dat.

En dan en ik een gele slip rijker die mama er nog moet aanzetten.

Trots nemen we netjes afscheid door te groeten en dan zo snel als mogelijk naar papa, laten zien wat ik heb behaald!