Ze laten er geen gras over groeien… Aan het begin van mijn rustweek mag ik al scannen.

Eigenlijk is morgen pas mijn rust week, dus ze zijn er snel bij. Net weer uit mijn dalletje gekropen en sterk genoeg om zelf te gaan, mag ik naar het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam.

Chloé is vrij en is zo lief om mee te gaan.

Als we aankomen en de weg gevraagd hebben gevraagd word ik zo snel geholpen dat we het nauwelijks doorhebben. Ze hoeven dan ook niet te prikken, want mijn PICC-lijn werkt goed.

Daarna moeten we ons 2 uur samen vermaken. 1 uur gewoon en 1 uur waarin ik 1 liter water moet drinken en niet mag plassen.

Na een saucijzenbroodje en een jus d’orange ga ik over op water… Het duurt even, maar we kunnen samen nog een wandeling maken, even kleppen en zelfs nog een blog maken. Leuk zo samen.

Dan moet ik naar afdeling radiologie. Chloé gaat mee, maar mag natuurlijk niet mee naar binnen. Ze verwacht dat ze even moet wachten, maar ik ben bijna 20 minuten later al weer klaar.

Geprikt, gescand, voorzien van contrastvloeistof, opnieuw gescand, aangekleed en klaar. Bizar snel.

En ik sta er goed op zeggen ze, maar ze vertellen verder niets. Dat mogen ze niet, snap ik, maar stiekem hoop je toch dat ze zeggen dat ie zo klein is en los ligt… We moeten dus echt wachten tot maandag…

Tot maandag dus!