1,5 week gelden, op woensdag was een klap. De dagen er na ging het snel omhoog. Nu weer een week verder gaat het opmerkelijk goed.

Dat wil zeggen, met mijn energie en de beperkte misselijkheid. Alles is relatief (ook hoe goed ik mij voel), maar als je binnen een week na chemo al hele dagen kan werken, kantoor al gezien hebt en zelfs dit weekend heerlijk hebt genoten van buiten zijn met je gezin, dan is het leven toch weer mooi.

Of dat goed of slecht is op lange termijn en dus voor de uitslag…. daar denken we even niet aan. Nu is het 9 weken overleven en tussendoor waar mogelijk genieten.

De eerste chemokuur was heftig, dus ook nu zetten we ons schrap. De eerste infuusdag was ook heftig, maar daarna moet ik zeggen dat dag 3 al leek op een rust week vergeleken met de vorige keer. Nu dus langer genieten en hopen dat ik de volgende twee keer ook zo hard opkrabbel.

Dan zullen we gelijk (the hard way) leren of mijn theorie werkt. Hoe meer last van de chemo hoe beter het werkt tegen die klote tumor. In dat geval gaat het deze keer minder goed dan de vorige. Maar… a. we moeten nog 75, week en b. wellicht is het een onzin-theorie en dus stom om nu al over in te zitten.

Gister lekker met m’n gezinnetje naar Den Haag geweest, Floris V gezien (zie blog) en met z’n vieren lekker geluncht. Dat is altijd al genieten, maar in deze situatie is het 3x zo veel waard en ook 3x zo veel genieten dat het kan en van elkaar.

Vandaag zelfs lekker de hele dag moederdag meegedaan. Vaderdag zal minder feestlijk worden, dat is dichter op een chemo, en de laatste zal de zwaarste zijn vrees ik. Maar… ook dat moeten we eerst meemaken om zeker te weten.

Wel heel bijzonder, gister kregen wij het rapport van Royal Doctors, die -met dank aan verzekeraar Zilveren Kruis- een second opinion hebben gedaan op basis van mijn hele dossier. Grondig en serieus gedaan, met heldere aanbevelingen waar we niet alles van snappen, maar wel delen met de Oncologen uit het Langeland en het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. We blijven hopen dat het niet nodig is, maar het geeft wat hoop om het ‘als-het-niet-lukt-met-loslaten-scenario’ vast invulling te geven. Een professor uit Leuven die meekijkt, toch een luxe!

Het rapport is op naam gelakt hier te lezen.

Voorlopig slikken en spuiten we lekker door. Dinsdag voor woendag over 1,5 week krijg ik een PICC-lijn, om te voorkomen dat mijn arm weer zo vreselijk pijn doet. Wellicht helpt dat ook met het beter en sneller verwerken van die troep in mijn lijf, zodat ik mogelijk zelf het ziekenhuis kan uitlopen… Dat zou wat zijn!

(jaja, ik had factor 50 op mijn gezicht, want ik ben al zo lastig in de zon, maar met chemo moet je helemaal uitkijken)

Nu snel weer 1,5 week lekker genieten en werken, daarna zien we weer hoe het gaat. Keep you posted!