Na een spectaculaire avond hebben ze daar in Lapland heerlijk geslapen. Vandaag staat sneeuwscooteren op het programma. Gelukkig niet te vroeg, want een rustige start na zo’n lange dag is wel gewenst.

Dag 2 dus van de blog waar wij niet in mogen omdat we niet mee mochten.
Een lekker ontbijtje, met Kuuma Ves! Lekker!

Het buffet mag er ook zijn hoor.

En het uitzicht is ook mooi. Zo aan tafel met uitzicht op het meer, waar gister nog noorderlicht was.

Iets meer naar rechts, naast de parkeerplaats, is een verlicht hart gemaakt, leuk bedacht. Achter de bomen hangt de maan, maar die hangt de hele dag aan de hemel hier.

We gaan eerst even naar de winkel, een super grote winkel met alles. Oma wil graag een nieuwe bivakmuts hebben en papa heeft toch last van koude vingers. Ondanks zijn nieuwe warme handschoenen toch maar wanten gekocht. En omdat hij gister al een stukje vlees had, heeft hij vandaag een stuk van de huid gehaald.

Kijk nou, papa heeft een super vis gevangen! En oma heeft ook beet gehad :)

Maar goed, snel door, want ze waren op zoek naar iets te eten. Even een snackje voor ze op de sneeuwscooter stappen. Even verderop staat een mooi hoog houten gebouw. Dat blijkt de bibliotheek te zijn, gelukkig hebben ze er ook koffie met cake.

Dan snel terug, want de scooters staan al klaar.

In het hotel snel alles aantrekken wat kan. Papa heeft twee paar sokken aan een dunne hoge thermo en een dikke (ook thermo, maar iets minder goed), daarop een lange thermo broek en, een soort skibroek, een trainingsbroek en dan de overall. Verder een thermo shirt met lange mouwen, een coltrui, een Noors verst als windstopper, zijn winterjas en dan de andere helft van de overall. Op zijn nek, naast de coltrui een buff en een shawl. Op zijn hoofd zit nog een bivakmuts met een lang nekstuk. Warm genoeg zou je zeggen… Maar op het meer met -16 graden op een rijdende scooter zitten is toch wel koud. Beter te goed voorbereid dan te slecht. En zo doen ook oom Pascal en oma het.

Nadat ze even hebben staan zweten in de shop om een helm te lenen, gaan ze lekker naar buiten om zich klaar te maken. Het voelt alsof ze marsmannetjes zijn, sterker nog, het lijkt ook wel een beetje.

Lief toch zo?

Je ziet bijna niet mee wie wie is, maar papa heeft een oranje shawl en oma een rode. Oom Pascal heeft een rugzak on.

En nu gaat het beginnen…

Een korte uitleg volgt, we gaan in een sliert van 14 sneeuwscooters achter onze gids aan. Het is niet echt goed te doen om foto’s te maken, zeker niet voor de chauffeurs. We zijn met een oneven aantal, dus mogen wij twee scooters met drie mensen. Oma kruipt bij papa achterop, oom Pascal moet het alleen doen.

Ergens rond de helft komen we op het ijs een groep rendieren tegen. We stappen af en krijgen wat te drinken. Even genieten van elkaar, zij van ons en wij van hen.

Leuk om zo dichtbij te komen.

En zoals het een goed mens betaamt, maken ook wij even wat selfies met hen.

Euh… leuke foto, maar waar zijn die dieren dan?

Oh hier… gelukkig papa was er ook bij.

Maar ja, wat nu. Zij blijven lekker staan op het gladde stuk, ze hebben -net als wij- geen zin om met hun poten door het sneeuw te gaan. Hoe komen wij hier weg?

Duidelijk dat het hen niet boeit.

Oma weet vast raadt, toch oma?
Oh… geen idee. Nou, dan moeten we maar hopen dat de gids het weet.

Terwijl hij een plannetje bedenkt, maken wij nog wat foto;s.

Oma klimt bij oom Pascal achterop en we gaan verder.

Nou ja, dat is natuurlijk alleen zo als die beesten niet terug de weg opkomen.

Gelukkig ziet hij nog genoeg om ze niet aan te rijden en zo gaan we toch weer allemaal veilig verder.

Van de andere kant ziet het er dan zo uit.

En dichterbij zo…

Kom er dan nog maar eens vanaf… je moet je nog wel loskoppelen van de het veiligheidskoord oma!
Eenmaal los gaan we snel naar binnen, want koud hebben we het gelukkig niet, we hebben precies genoeg aan gedaan. Maar onze bivakmutsen zijn wel bevroren, lekker naar binnen is toch wel zo fijn.

Rest ons na omkleden en wat rust nog even wat te eten, een taartje is niet genoeg, en nu te veel eten is ook niet goed. Er was nog een tentje waar ze wel broodjes hebben en nog geen Delcour hebben gezien. Nu dus wel. Even lekker wat snacken. Daarna weer naar huis en rust. Op het avondprogramma staat naast eten niet veel meer, maar je weet nooit in Lapland.

Dit was te verwachten… Eten.
Maar ook hier weer foto’s vergeten na het voorgerecht.

Maar na een stuk vlees en later wanten, was er gelukkig nog wat over om soep van te maken, lekkere rendierensoep gegeten dus. Daarna codfish of hamburger (voor de niet-vis-lovers) en een karameltoetje met thee of koffie.
Half tien waren we weer thuis, lekker boven in de kamer van het hotel. Even rusten en morgen vroeg op voor de huskyrocht.