Na de ruim 1500 blogs over ons, komen er nu 8 waar wij niet in voorkomen. Bizar eigenlijk, maar omdat wij het zo graag en zo dicht willen volgen, komt er gewoon een blog van de reis van papa.
Dit jaar precies 25 jaar geleden gingen oom Pascal en papa voor het laatst met opa en oma mee op vakantie. Dat was reden om een zeer bijzondere reis te maken door Finland, Zweden en Noorwegen. Met zaken als de echte Kerstman, het hoogste punt van Europa, de Russische grens etc. etc. Als je het hele verslag wilt lezen, moet ja naar oma. Die blogde al ver voor de blogs waren uitgevonden op papier met foto’s die ze later inplakte.
In die reis vroegen zij zich af wat dit bord betekent.
Het bord stond op een hoge paal, hoger dan logisch. Nou was (en is) hun en ons Fins niet zo goed, maar dit was toch makkelijk uitspreekbaar? Wij zouden binnen 5 seconden weten wat het betekent, maar dit speelt zich nog af in de vorige eeuw, 1998 op precies te zijn. En in die tijd bestond internet nog niet, nou ja, de techniek was er wel, maar Google niet, dus wat had je er toen aan.
Na lange tijd zoeken en denken kwamen ze er achter, want de tekst X-ING werd ook gebruikt met een plaatje erbij van een sneeuwscooter. En toen begon het te dagen, het was een kruising/oversteekplaats voor sneeuwscooters. Niet logisch toen voor hen, want het was zomer, maar het heeft in de discussie geleid tot dé grootste droom van opa en oma. Zij wilden graag met kinderen, aanhang en eventueel kleinkinderen daarheen.
Zonder op alle details in te gaan, is het niet alle jaren even goed gegaan en zijn we opa dit jaar al weer 6 jaar kwijt. Na een wat minder leuke Kerst (2021) voor ons thuis (papa) was het dit jaar dé kans om te gaan. Maar met 10 mensen (oma + 2 zoons + 2 schoondochters + 5 kleinkinderen) te gaan is een drama om te plannen en ook niet zo heel leuk voor de portemonnee.
Lang verhaal kort, van mama én tante Dunja mochten papa en oom Pascal oma meenemen om haar grootse bucket-list-wens uit te laten komen.
Deze blog gaat dus over de reis die wij graag wilden maken, maar niet mee mochten. Deze keer althans, want we gaan natuurlijk net zo lang zeuren tot wij ook eens mogen. Wellicht als we iets ouder zijn, maar we hebben er nu al zin in!
Papa ging gister om 20;30 slapen, want hij moest héél vroeg op. Ondanks dat wij even wakker wilden worden, deed hij heel stil. Gelukkig hebben we nog wel even afscheid kunnen nemen en is hij met mama’s auto naar Schiphol gegaan. Vertrektijd: 03:00 uur (in de ochtend).
Om 06:40 gaat het vliegtuig, maar daarvoor (rond 04:00 uur) spraken ze af op Schiphol. Papa met de auto en de bus, oom Pascal met oma in een taxi.
Papa heeft de auto op 2.2 gezet, goed onthouden papa anders ben je mama’s auto kwijt en dan zwaait er wat! Voor de terugreis een foto maken van de plaats waar de bus staat, anders vind je haar auto nooit meer terug.
Eenmaal Schiphol hebben ze elkaar snel gevonden en begon de reis.
Een vlucht van 3 uur en 49 minuten en na even wachten nog een aansluitende vlucht van 20 minuten (uitstappen niet nodig)
Het is erg vroeg voor ze, papa heeft nog geslapen dat is oma en oom Pascal niet gelukt… die moeten dat in het vliegtuig maar doen dan.
Maar ze hebben ook even tijd om gezellig te kletsen en een foto te maken naturlijk.
Hoe meer in de buurt van Finland, hoe witter het wordt. En door de tussenlanding hebben ze 2x zicht om de mooie omgeving.
Nog een klein stukje en dan mogen ze voelen hoe sneeuw voelt. Dat is lang geleden voor ons!
Het is aardig wit, hoop dat het niet té koud is.
Ze krijgen het gelijk zwaar voor de kiezen, nog zonder thermokleding en met open jas het warme vliegtuig uit en dan hop de koude wind in… Gelukkig is het maar een klein stukje.
Let vooral even op het haar van papa, het lijkt wel alsof zijn pruik los zit!
Het is nog heel even wachten op de koffers voor ze in de bus zitten. Goed geregeld, niet al te lang wachten.
De busrit duurt ongeveer 30 a 40 minuten, maar het uitzicht zorgt ervoor dat het niet lang voelt. Even de oogjes dicht mag wel, zelfs papa, maar het is te mooi om door alles heen te slapen.
Eenmaal aangekomen bij het mooie hotel moeten ze het restaurant in omdat de groep, niet al te groot overigens, dan past en tegelijkertijd de uitleg kan krijgen. Ze krijgen een envelop en mogen naar de kamer. Het uitzicht is al mooi!
Even wat uitpakken en dan snel alle lagen aan die ze bij zich hebben, als onderste laag thermo, dan een dunne extra laag, dan een vest of trui en dan de winterjas met shawl, handschoenen, buff en muts. De keuze voor snowboots of bergschoenen is nog even twijfelen. Dan maar het zekere voor het onzekere.
30 stappen naast het hotel is een winkel waar ze kleding krijgen. Zit bij de reis in. Een paar wollen sokken, snowboots/laarzen, wanten en een mega groot ski-pak. Een helm en een bivakmuts komen nog. Morgen gaan ze sneeuwscooteren, dan is het nodig. Het is flink zweten binnen.
Oma ontploft bijna haha, te veel lagen!
Als we de extra kleding weg hebben gelegd, gaan we even wandelen, kijken wat er allemaal te doen is. Dit is ons hotel. (zonder én met ons)
Op verzoek van ons maakt papa een foto van de sneeuw, dat wilden we graag.
Of er veel gevallen is? Geen idee, maar wij denken van wel, want het is een heel pak!
Op loopafstand zijn wat gebouwen, de meesten zijn winkels (supermarkt) of een restaurant/bar.
Maar er is ook een grote toeristenwinkel, wij zijn al vast blij.
Twee huisjes verder vinden ze een restaurantje .Wel zo fijn, want ze hebben nog niet geluncht en al met al hebben ze al heel wat energie verloren.
Tijd voor een stevige lunch. Als ze naar buiten kijken lijkt het al een uur of 20:00, maar het is pas 16:00 uur.
Pizza voor oom Pascal, kabab voor oma en….
de eerste rendierburger is voor papa.
Gelukkig hebben ze Google bij zich, want de namen op de verkeersborden zijn niet uit te spreken.
Ze zoeken een zijweggetje op om sterren te kijken en wellicht per ongeluk een straaltje noorderlicht mee te pakken. Helaas té veel omgevingslicht voor de sterren en geen aurora aanwezig. Maar wel een leuke wandeling. Een spontane én een minder spontane foto van oom Pascal en oma.
