Tja, het is te verwachten als je de avond voor Kerstavond het ziekenhuis uit gaat met een chemokuur in je lijf…

Hoe kerst was? Nou, zo:

Nou, dat is niet helemaal eerlijk… ook al kwam de sfeer niet van mij, hij was er wel, meer zoals dit:

En de dagen er na, inclusief oud en nieuw gingen deze kant op.

Wel heel leuk dat mijn broer -met fam- langs kwam. En aso als wij zijn hebben we ze niet binnen gelaten. Maar via de schuifpui met wat drinken in de tuin naar binnen praten werkt ook. Wel even contact en bijpraten ook even gezien, maar geen omikron of andere COVID variant naar binnen gebracht. 2x fijn dus, én hem/hen weer even zien én geen corona.

Suf genoeg wel gehad over een foto, maar niet gemaakt…. lekker handig :)

Met een tussendoor slaapje toch nog 00:00 gehaald en dus iedereen een gelukkig nieuwjaar!

Hopen dat 2022 het jaar wordt van de totale schoon-verklaring en dus uitmoorden van mijn parasiet. Ja, je moet ergens een goed voornemen voor hebben toch?

Nu hopen dat het snel weer beter gaat, want de eerste ronde was toch iets minder zwaar… Daar duurde de zwarte tijd minder lang en waren de bijwerkingen van de pillen een stuk minder… Ach, qua chemo’s ben ik op de helft en komende donderdag mag ik stoppen met de pillen. Dan heb ik een weekje vrij om donderdag de 13e weer vol te ontvangen… Ik kijk er nu al naar uit.

Eén ding wil ik toch even gezegd hebben, hoe logisch het ook lijkt, de steun die ik krijg vanuit het hele land met boeken, ballonnen, bloemen, brownies, een luisterboek abonnement, kaarten, frtuitschalen, het is echt overweldigend lief, dank allemaal!
En natuurlijk een bijzondere dank voor mijn liefjes Annie, Chloé en Sylvain voor hun steun geduld en liefde.
En zelfs de katten Mars en Milkyway doen super lief mee…