Zoals al gepland vandaag dus bloed prikken, gelijk wat extra voor mijn eigen onderzoekje.

Wel zo fijn dat mijn bloedonderzoek gelijk kan met het DNA-onderzoek van Sylvain. Zo hoef ik maar één keer, want het is voor mij echt geen lolletje. Lang verhaal, maar het heeft te maken met de lucht en het idee, soms red ik de naald niet eens.

Maar, ook ik ben wat jaren ouder en wil graag eens rechtop het ziekenhuis verlaten. En… waarempel, het lukt! Het gaat goed. Samen met mijn vrouw, die ook bloed voor DNA moest geven, stap ik in de auto. Wel zo slim om haar te laten rijden natuurlijk. En maar goed ook, want als we rijden voelt mijn arm koud aan en voel ik de kou steeds verder mijn lichaam in trekken. Totdat ik op een punt kom waarop ik moet kiezen tussen flauwvallen of overgeven. Niet dat ik die keuze zelf heb, maar ik kan nog vragen of ze de auto stil zet, zodat ik even tot rust kan komen.
Dan doe je wat je geleerd hebt, doet je riemen los, en buigt voorover met je hoofd tussen je benen. Maar, met alle respect naar de auto van Annie, dat is niet gemakkelijk in zo’n klein wagentje. Dus… deur open, beentjes naar buiten en…

Dat was dus niet zo handig, want voor ik het wist lag ik lang uit op straat met een gat in mijn kop. Het was even schrikken, maar het is gelukkig helemaal goedgekomen.

Thuis toch maar even omkleden en even bijkomen in bed. Flauwvallen is geen lolletje en kost een halve dag aan energie. Ook erg vervelend voor Annie, want buiten de verhalen van mij heeft zij mij nog nooit zien omvallen en dat is toch best eng.

Lekker bijgekomen een uurtje later kunnen we er weer om lachen… En dan gaat de telefoon. Geheel onverwachts belt de huisarts. Hij heeft de uitslagen nog niet helemaal binnen, maar wil wel vast aangeven dat ik bloedarmoede heb.
Nog geen 15 minuten later belt hij weer, het is niet alleen dat, het is vooral een zeer lage ijzerwaarde. Die staat op 4,3 en moet tussen de 8-11 zijn. Reden om mij zorgen te maken… Hij stelt wat vragen over familie en ik kom, na mijn moeder te raadplegen, met een verhaal terug over mijn opa, oma en oom die overleden zijn aan darmkanker. Maar… mijn vader was getest op een gen en had het niet, waardoor het bij ons niet zomaar zou voorkomen.

Opdracht 1 van de huisarts: zo snel mogelijk een ijzerinfuus halen. En nog terwijl ik hem aan de lijn heb, word ik gebeld door het ziekenhuis, ze hebben een afspraak staan voor een ijzerinfuus voor aanstaande woensdag. Wow, dat is overmorgen, wat een service!

Met het gevoel dat een zakje ijzer alles oplost, hang ik tevreden het gesprek op en gaan over tot de orde van de dag. Overmorgen mijn ijzerinfuus, ben benieuwd hoe dat is. In ieder geval lekker 45 minuten liggen en ontspannen.