Na zoveel scans zou je bijna denken dat het niet meer spannend is. En dat is ook zo. Het is naar binnen, prikken, scannen en weer weg.

En toch is het anders deze keer. Sylvain is vrij, dus die gaat mee, sterker nog, we gaan met z’n drieën
Terwijl Annie lekker in het restaurant gaat zitten om te wachten, loop ik met Sylvain naar Oncologie, omdat ik mijn prikformulier te goed heb opgeborgen.
Sylvain in de stress… hij wilde met de lift, maar alleen is dat nog spannend, dus duidelijk afgesproken dat hij op ‘2’ drukt en er daar pas uit gaat.
Ik voel mij lekker en ga dus met de trap. Eenmaal boven, geen Sylvain. Snel naar beneden, wetend dat hij dan vast op verdieping 1 staat. En ja hoor… er waren mensen bij en de verwarring sloeg toe.
Grap is dat we eigenlijk op 1 moesten zijn, had ik mij vergist. Op 2 is de kinderpoli, maar goed, ook daar komen we wel eens.

Snel mijn formulier gekregen en dan samen naar beneden. In de rij bij de prikpoli. Nou… dat duurde dus voor meneertje te lang (en voor mij ook hoor, maar ik heb geen keuze). Hij naar mama, ik wachten.
Gelukkig ging dat snel en was ik in 4 minuten al weer klaar.

Dan langs radiologie. Daar hebben ze ook vaak wel tijd, dus eerder komen is niet erg. In het ergste geval wacht ik een half uur, maar mijn ervaring leert….

Ho, wacht ik ben al weer aan de beurt.

Dat gaat bij elkaar binnen 15 minuten. Trui uit zodat ik mijn arm kan aanbieden voor het infuus, broek op de knieën, verder alles aanhouden, liggen, arm geven, naald er in, armen naar boven, testritje maken. Dan infuus controleren en een paar keer adem in en weer doorademen. Paar keer heen en weer, en dan infuus er uit, broek aan en kamer uit. Met een beetje mazzel kan je nog gratis uitrijden, eerste half uur is gratis.

Maar… vandaag niet. De scan wel, maar als Sylvain en Annie in het restaurant zitten, dan wil ik ook wel even zitten :) Kost wat extra parkeergeld, maar he, we leven nog!

En gelukkig hebben ze zich iets kunnen inhouden en heb ik ook nog een stukje gevulde koek :)

Als alles er weet in zit, gaan we weer naar huis, alsof er niets gebeurd is.
En Sylvain? Nee, die hoeft niet naar school… docent ziek… dagje vrij.