Vrijdag m’n 48-uur thuis kuur laten afkoppelen en natuurlijk mijn PICC-lijn laten verschonen, maar geen foto’s gemaakt.

Slecht en goed tegelijk. Het gaat zo soepel en ze doen het zo goed en lief in het ziekenhuis dat het eigenlijk niet meer voelt alsof je naar het ziekenhuis gaat. Gewoon even langs, te kort om parkeergeld te hoeven betalen, 20 min in en uit… super.
En dat gezellig met Annie die de energie blijft houden om maar mee te gaan en te steunen. Het was gewoon even een kort uitje samen, leuk.

Genoeg ellendige verhalen, maar ook leuk om te melden dat het goed gaat. Kom erg veel sterker uit de kuren, kan al dezelfde week eten en misselijkheid is bijna weg (heb zelfs m’n extra pillen niet genomen).

Fijn dus om naast doorzetten ook gewoon te ontspannen. Niet dat het vanzelf gaat of er geen bijwerkingen zijn, maar het voelt gewoon relatief goed. Snel tevreden? Nee, dat niet, maar voor nu wel. Met de dag vechten en pas bij de opteldag (uitslag) je weer druk maken, dat helpt!

Dacht dat het veel woorden waren om het te typen dus heb ik gister maar een video gemaakt… (gewoon omdat het kan).

Maar idd, wees niet bang, ik houd het bij bloggen, te leuk en het helpt ook mijzelf weer.
Gaat alles dan goed? Nee, maar ik ben wel zó blij met de “bloed-hersenbarrière”, dat zorgt er voor dat ik overal in mijn lijf chemo heb, behalve in mijn hersens. Dat betekent dat ik ik nog ben van geest en mijn lichaam even een update krijgt. Mind over body, ik leef in mijn hoofd en kan daardoor eigenlijk alles (wat niet fysiek is) doen. En dat is een prima leven, met uitzicht op een lichaam 2.0 natuurlijk.
Hier en daar word je gedwongen om even te wachten met je pak aan trekken om naar werk te gaan omdat de stomerij kosten anders wel erg hoog worden, maar die pillen werken in een uurtje en dan kan je weer veilig rondlopen. Eetlust is goed, textuur soms nog lastig, dus nog niet alles gaat er in, maar ik ga op zeer korte termijn toch echt even naar de Burger King, eiwitten scoren :)

En verder met voldoende werk als afleiding heerlijk genieten van de liefste vrouw, de leukste kinderen en de schattigste katten. Wat wil je nog meer?

Een aantal lessen geleerd… genieten kan ook klein, genieten moet je doen, mind over body en er is iets mooier dan leven…. overleven. En daar gaan we voor, punt uit. Dikke doei aan kanker, stoppen met genieten doe ik wel als ik 87 ben en niet meer wil. Nu weer lekker verder!