Tja, papa heeft nu eenmaal meer vrije dagen dan mama, zonde om niet op te maken toch? Leuk voor ons, want hij neemt ons dan apart mee voor een leuke belevenis…

Voor mij is het vandaag en de twee dagen er na. Ik ben nog te jong voor lange dagen naar een stad, dus heeft papa een heel plan opgezet. Het thema: Ter land, ter zee en in de lucht. En zus heeft nog een leuk toetje gevonden als plus-thema: in de blubber.
Hoe en wat dat betekent lezen jullie verder op, eerst gaan wij samen de auto in, op weg naar Brussel.

Ik heb er erg veel zin in, we gaan ook nog in een hotel slapen, en ik wil er graag op mijn best uitzien. Daarom heb ik mijn mooiste jasje aangetrokken en mijn leukste hoedje opgedaan. Zonnebril is echt nodig door het weer, tip top verzorgd om te gaan.

Ik mag voorin zitten, natuurlijk, want het is mijn dag. Sterker nog, het is mijn drie-daagse!

Ok, het eerste uur naar Brussel was leuk, het tweede uur heb ik niet helemaal meegemaakt… Ik kan gemakkelijk en heerlijk slapen in de auto. Brussel is de grootste stad van België, het land onder ons. Sterker nog, Brussel is de hoofdstad van Europa, en dat geloof ik wel, want het id groot! Grote gebouwen, brede wegen en opvallend veel tunnels waar ik mijn adem in moet houden.

Uiteindelijk, iets voorbij lunchtijd, komen we aan in Brussel. Papa had al een hotel geregeld en na even zoeken vinden we vlak bij het hotel een parkeerplaats. Snel er uit en de stad in!

Ons eerste doel? Manneke Pis natuurlijk. Daar hebben papa en mama over verteld, dat moet ik natuurlijk zien.

Euh? Is het echt? Staat hij daar nou echt dag en nacht te plassen in het openbaar? Nou ja zeg, het is waar.
Dan maar nog een paar keer op de foto. Grappig mannetje hoor die Manneke.

Mmmm wat moeten we nog meer doen pap? We zijn in Brussel dus….
eten we een Brusselse wafel. Lekker!

Die krijg ik dus niet op… papa wel, die ziet zijn kans schoon om even onder de smoes van ‘mij’ lekker te bikken.

Nu we dat ook gedaan hebben, wil ik even naar het hotel. Veel te benieuwd hoe dat er uit ziet. Ook deze heeft papa vooraf al gevonden en geregeld, en maar goed ook, want de mevrouw is duidelijk niet ven de service. Ach, we mogen niet veel later de lift in naar kamer 26 op de tweede verdieping.
Leuk dat mijn jasje zo mooi in de lift werkt als discobol :)

Het hotel kom ik later op terug, we hebben het wel gezien en gaan snel de stad weer in. Even een stukje lopen, gezellig samen.
Vandaag is de eerste dag van een reeks warme dagen, ook vandaag. Daarom dus eerst even lekker een terrasje zoeken.

Nou blijken we niet de enige met dit idee, maar ik weet wel een leuke bar te vinden, duidelijk een bar voor grote mensen, waar we in een open constructie toch een beetje buiten kunnen zitten zonder in de zon te zitten. Eigenlijk een perfecte oplossing.

Het duurt even, maar het smaakt daarom nóg lekkerder.

Geen haast, dus we hebben nog lang zitten geiten en lol gehad.

En opeens zag ik in papa’s ogen een beetje bloed. Op mijn vraag of ik dat ook had, zei hij dat ik mijn ogen moest open doen, zodat hij kon kijken… Maar dat is lastig joh! Hoe kan ik nou mijn ogen open houden? Nou, zo leerde ik van hem, door te doen alsof ik schrik… Maar dat is lastig als je melig bent? Telkens als ik schrok moest ik lachen waardoor ik maanoogjes had en hij niet kon zien of er bloed in mijn ogen zat. Eigenlijk maakte het op een gegeven moment niet eens meer uit, maar het is toch gelukt… zo zie ik er uit als ik schrik.

Nog even naar het toilet natuurlijk. Maar boven komen we een photobooth tegen. Geen idee wat het is, maar het blijkt erg leuk!
Papa gooit er 2 Euro in en dan… FLITS!
Oh, dat ging te snel… snel lachen, want er kan nog een flits komen…
FLITS!
Was deze wel leuk?
FILTS!
Oh, deze zeker wel!
Komt er nog meer? Hoe lang moeten we blijven lachen en onze ogen open proberen te houden door te doen alsof we schrikken?
Mmmm na 10 minuten geven we het op…. de foto is in het bakje gevallen, het zal wel klaar zijn toch? LEUK dit! En het resultaat? Dat mogen jullie beoordelen.

Zo bij, kan ik lekker even mijn dansje doen hier, er is toch niemand.

We hoeven niet heel veel verder te lopen om bij Janneke Pis te komen. Van de koetsier (komt later nog) leerden we dat Manneke Pis echt een held is. Men weet het niet meer zeker, maar hij heeft of een lot van een bom uitgeplast, of een vuur in de stad geblust (al moet hij dan wel heel veel pientjes hebben gedronken), of, en zo zal het zijn want hij staat er immers nog, hij heeft op de deurpost van een heks geplast en is door een spreuk van haar versteend om eeuwig te blijven plassen.

Janneke daarentegen is gewoon een geëmancipeerde variant van Manneke Pis, eigelijk een jaloers meisje dus, maar even goed leuk om naar te kijken.

En gezien ik zo ‘rijk’ gekleed ben is deze dagen papa mijn butler en kan hij mij dus prima even dragen als een brandweerman. Zo kan ik lekker rusten en samen met hem op de foto.
Kom op, papa butler, we gaan weer verder!

Hop naar de Grote Markt, want -zo leerden we van Google- daar rijdt de koets uit die we steeds voorbij zien komen. Ter land… dus in de koets!

Mooi plein dit overigens, veel mooie en zeer grote gebouwen. Je zal het moeten uitplassen…

Hier, iets uit het midden van het plein, staat een bord waar de paardenkoets-tour begint. Er is alleen helemaal niemand. Dan maar even wachten.

En voor je het weet komen er twee paarden aan met achter elk paard een koets… Yes, daar zaten we op te wachten.

Een paar tellen later zitten we in de koets, even te chillen voor we gaan rijden.

De tour duurt zo’n 30 minuten, leuk om zo te worden rondgereden door het centrum van Brussel. En ze vertelt allerlei verhalen over Brussel en wat gebouwen. En zo dus ook de drie legende’s van Manneke Pis. (en ja, de geëmancipeerde jaloerse Janneke is idd volgens deze vrouw een zonder legendarisch verhaal)

Zomaar, willekeurig, schiet papa een foto in een ruit om te kunnen zien hoe we er uit zien samen. Lastig te zien, maar als je goed kijkt zie je ons wel zitten.

Ongeveer op de helft van de tour blijven we even staan. Niets mis, was aangekondigd, gewoon even rust voor de paarden.

Hoog tijd om weer eens een foto van deze mooie knappert te maken. Zeg nou zelf, mooi plaatje toch? En als je goed kijkt, zie je papa ook op de foto.

Maar goed, heel even genoeg over mij, tijd voor waar we mee bezig waren, namelijk…. oh ja, foto’s maken van mij in de koets. De laatste helft van de rit was ook leuk, daar hebben we samen, zonder camera, lekker van genoten.

Tijdens de rit kwamen we langs een leuke hoedenwinkel waar we heen liepen toen we klaar waren. Eerst hebben we even staan kijken bij een jonge dame die trucjes met de bal deed. Knap om te zien. Daar liep ook een heel oude dame die liep te bedelen. Dat vond ik zó zielig. Van papa mocht ik haar wel wat geven, maar dat durfde ik niet. Pas toen hij zei dat ik als iedereen zo bang was zij dood zou gaan heb ik samen met hem haar wat gegeven. Ze was zó dankbaar dat ik daar de rest van de dag onder de indruk van was. Hoop dat meer mensen wat gegeven hebben en ze daardoor een mooie dag heeft gehad.

Na de hoedenwinkel, waar ze helaas mijn maat niet hadden, zijn we doorgelopen naar het pleintje waar we -ook tijdens de rondrit- van weten dat daar een museum zit van stripfiguren.
Daar moeten we natuurlijk een kijkje nemen. Voor bij de deur staat een enorme smurf. Kijk maar, ik ben er echt!

Papa wil ook, maar het past niet op de foto.

Oh ja, toch wel, alleen stoot hij wel z’n hoofd :).

Binnen zijn er allemaal tekeningen, borden en poppetjes van veel, heel veel, verschillende stripfiguren.

Naast de vele foto’s die vandaag van mij gemaakt zijn en de opmerkingen die ik hoor over mijn kledingstijl, word ik ook hier leuk verwelkomd met een compliment en een box. De man achter de balie noemt mij Michael Jackson, alleen heb ik geen idee wie dat is. Ach, hij is zo bekend dat het vast een compliment is.

Verder naar een overzicht van stripfiguren.

Best leuk om te zien allemaal.

Hier mijn favorieten.

Als we terug lopen, komen we langs het beeld waar je, volgens de legende, de arm moet aanraken voor een jaar geluk. Papa neemt het zekere voor het onzekere en aait de arm. Ik geloof er niets van, dus doe het niet, dit moet toch onzin zijn?

Maar na twee minuten vraag ik toch om terug te lopen, toch liever het zekere voor het onzekere.

En het werkt! Ik wilde graag sushi eten en papa vond gelijk een toepasselijk restaurant.

En ze hebben hier zelfs sojadrank, lekker!

Lekker samen smikkelen, want ik weet dat papa hier ook wel van smikkelt.

Het was een super dag pap, ik heb ervan genoten!

Nu lekker naar het hotel, goed om even te liggen en samen een film te kijken.

Eerst tandjes poetsen, anders moeten we na de film in bed weer ons bed uit.

En dat was een goede keuze want het einde van de film hebben we niet gehaald.

De volgende ochtend bijtijds op, ander pakje aan omdat we vandaag in een Ferrari en een Lamborghini gaan rijden!

Zelfs dat doen we niet op lege maag, en daarom zoeken we eerst even een lekker bakkertje. Kleding maakt de man, want nu word ik opeens aangesproken op mijn race kennis. Blijkt de andere klant bij de bakker bij Ferrari gewerkt te hebben of zo… Ach, ik houd mij liever bezig met mijn donut!

Mag ik een dansje doen? Ik heb zin om even gek te doen! Snel een hap en dan…

Even kijken of niemand kijkt, want ik schaam mij voor publiek met dit dansje…. Weet je wat, ik laat hem later wellicht wel even zien.

Terwijl we naar de auto lopen, leert papa mij bokjespringen. Raar genoeg heb ik dat niet op school gehad, maar ik pak het zo snel op dat ik alle paaltjes kan gebruiken om bokje te springen.

De laatste sprong en dan de parkeergarage in. We zijn lekker op tijd, maar we moeten nog even rijden, want in Brasschaat staat straks een Ferrari en een Lamborghini klaar voor mij. Ik kan niet wachten!

Nog geen 5 minuten verder rijden we langs een super groot plein met een super groot gebouw. Erg mooi. Papa stopt de auto opeens en stapt uit. He? Zijn we er al? Nee, dat kan niet, het zou 1 uur rijden zijn. Tijdsbesef is niet mijn specialiteit, maar 1 minuut of uur dat zie ik nog wel.

Heeft papa een spontane verrassing binnen het thema: “Ter land, ter zee en in de lucht”, namelijk een ritje op een e-step. Ik ben bijna professioneel stepper, want ik heb er zelf een, maar elektrisch mag nog niet helaas. Nu samen op de stoep ook even die ervaring opdoen. Niet zeggen hoor, maar ik heb ook even voorop gestaan en zelf mogen rijden, gaaaaaaf!

1 uur later staan we in Brasschaat bij een hotel (nadat we eerst bij het verkeerde hotel stonden), op tijd te wachten tot we een Lamborghini of een Ferrari zien. En warempel, ze staan er allebei!

We spreken Wesley even, de chauffeur en medewerker van het bedrijf waar papa dit geregeld heeft. Hij vraagt ons nog heel even te wachten, zodat de vorige klant zijn ritje in beide auto’s nog even kan afmaken.
Prima, het is mooi weer,, even wachten is niet erg.

Maar dan is het zo ver. Helaas mag ik niet zelf rijden… Snap ik wel hoor, maar het is evengoed jammer. Als papa zou rijden, moet Wesley voorin zitten en ik dus achterin. Dat maakt mijn belevenis minder leuk en bovendien zit er in de Lamborghini helemaal geen achterin. Gelukkig is papa niet zo van dit soort auto’s, dus maakt hij de foto’s terwijl ik met chauffeur Wesley lekker ga scheuren!

Ervaren is doen, dus klaar met lullen we gaan scheuren!

Ik besef het nog niet helemaal, maar ik heb gewoon een dikke vette Lamborghini onder m’n kont van zo’n € 200.00 ik kan het niet eens uitspreken zo veel geld.

WOEHOE!!!!!! Opeens besef ik het mij, wat een herrie, wat gaat dat ding hard… Harder Wesley, sneller met meer herrie!

Het nadeel voor papa en daardoor ook voor jullie is dat het een belevenis is voor mij… Ik kan dus niet laten zien hoe die ervaring precies was, maar je kan het zelf beleven bij: www.drivethepassion.nl.

Of het gaaf was?

Duh!

Mijn ervaring is nog niet over, want we hebben nog een Ferrari te gaan. Een super mooie, met open dak! Ik ben er klaar voor, gassen maar!

Doei losers, ik ben even een blokje om!

Volgens mij hoorde papa mij aankomen, hier zijn we weer. Hyper en blij!

Dat was gaaf!
Wat een mooie auto’s, wat een geluid en wat een kracht. WOEHOE!

Nu nog wat foto’s maken. In twee verschillende pakjes, gewoon omdat het kan.

Check dit out!

Sorry voor de vele foto’s, maar het is voor mij om nooit meer te vergeten.
Nadat ik weer met beide benen op de grond sta, gaan we even zitten om wat te drinken en mogelijk te eten.

Ik voel mij koning te rijk, dus even wat prachtige plaatjes vastleggen.

Oh nee, ik ben vergeten een handtekening te vragen… snel!

Het hotel/restaurant was niets, service was er niet, kaart was matig… we gaan lekker richting Rotterdam voor de volgende belevenis. Je dacht toch niet dat dit alles was he? Dit was onderdeel van Ter land, maar de Ter zee en Ter lucht moet nog komen.
Maar, zoals gezegd, eerst even wat eten. Onderweg kan papa de auto snel volgooien met stroom en wij even wat eten. Lekker, leuk en gezellig.

En er is nog even tijd voor mijn eigen dansje… Goed geoefend, nu tijd om jullie te laten zien.

Mooi he? Haha, jullie dachten zeker dat ik echt een dansje had geoefend? Mooi niet, ben lekker met papa uit.

Eenmaal ik Rotterdam hebben we nog wel even tijd voor we de boot op gaan. De Pannenkoekenboot om precies te zijn. Tijdens de wandeling in Rotterdam komen we nog een leuk voertuig tegen. En ja… het past in het thema, dus… We gaan lekker 20 minuten op de scooter. Gaaf!

En zo komen we langs het gebouw waar papa en mama elkaar hebben leren kennen. Direct boven mijn mooie hoedje zie je een balkon, daar was hun kamer, en daarnaast, het gedeelte zonder balkon, was de slaapkamer. Hier ligt dus de basis van mijn bestaan, raar om te beseffen, maar leuk om te zien in deze mooie grote stad!

We parkeren de scooter en… Wat? Nee, mag dat? Nee, dat mag niet! Oh, ok, stiekem dan… ik ook even rijden… Met papa achter mij hoor, gaaaaaaf! (niemand vertellen hoor, ook al was het op de stoep, het mag natuurlijk niet)

Tijd voor bezinning, even vissen in de sluis. We hebben er tijd voor.

Maar daarna duurt het niet lang meer voordat we de Pannenkoekenboot zien aanmeren en er op mogen.

3x raden wat we eten?

Het is onbeperkt, dus pakken wat je pakken kan!

En dan strooien wat je strooien kan!

En dan eten wat je eten kan… Eigenlijk is het een heel makkelijk concept.

Ik denk dat jullie het wel doorhebben toch?
Er is in het ruim nog een mega-ballenbak. Net te oud om er in te willen, maar te jong om er niet in te willen. Ik houd de boel goed in de gaten, en als het even rustig is ga ik er toch heel even in.
Te veel kinderen en die luisteren niet goed, dus ik ga er weer uit en speel liever politieagentje. Ik ben (of doe) vandaag rijk en ik heb zelf met papa afgesproken dat we heel netjes zouden zijn op de boot, dus iedereen helpen en bedanken etc. en natuurlijk netjes eten!

Papa, ben je moe?

Lachen!

En daarna blijk ik toch ook een beetje moet te zijn. Heerlijk samen terug in de auto, naar huis.
Thuis snel slapen, want morgen is het “Ter lucht-dag”.

Toen zus jarig was mocht ik mee indoor skydiven, daarom mag vandaag, op de derde papa-zoon-driedaagse, zus mee.
Papa is mijn butler, zus zou zich als ezel gedragen, en ik ben de Koning te rijk!

Ready sis, let’s go!

Een stukje rijden later in Teugen, vlak bij Apeldoorn, komen we bij een vliegveld. Precies wat de bedoeling was.
Even wegen en toeslagen betalen en dan hop met de piloot mee naar buiten.

Spannend!

Dat is ‘m. Ja, de piloot, maar ik bedoel natuurlijk het vliegtuig daar achter.

Wat is ie klein! Dat wordt proppen.

Maar ik heb er ZÓ veel zin in!

Van mama heb ik deze foto gehad, voor in het vliegtuig als ik haar mis, omdat ze er niet bij is. Lief he?

Maar stiekem ben ik haar al lang vergeten, want dit is veel te gaaf!

Mocht je deze in de lucht zien vliegen, zwaaien dan, daar zitten wij in!

Veel meters en knopjes en de witten knieën van papa. Hij moest voorin voor het gewicht… jammer, want ik had het graag gedaan. Wellicht een volgende keer.

Achterin is het toch verrassend ruim, genoeg om om ons heen te kijken in ieder geval.

Ja, we zijn klaar, genoeg foto’s van zowel zus’ als papa’s toestel, nu gaan we de lucht in!

Oh, dat was het niet, dit is het echt… We gingen nog even stilstaan, zodat papa kon leren welke meters wat waren…. Is dat voor het geval dat?

Eenmaal in de lucht is het mooi joh! Kijk maar mee.

We zien gewoon Deventer, Apeldoorn, Twelllo en Teugen. Wat waar is weten we niet, maar het is en blijft gaaf om te zien.

Of wij ons vermaken? Nou zo te zien vind je het niet heel erg papa om mee te gaan toch?

Sterker nog, hij mag gewoon even vliegen! Lijkt wel een zon-papa dag  :)

Nog even genieten maar…

Dan toch echt weer dalen en landen… Het zit er al weer op. Jammer, maar toch wel heel gaaf dit hoor.

En we krijgen zelfs een collectief certificaat! Spelling of overschrijven is nog best wel lastig zo blijkt… Maar ja, het gaat om het idee.

Nog eentje dan, omdat de piloot zo zo’n best deed.

Zo, het thema zit er aardig op… Maar, zoals eerder al aangegeven, was er nog een toegift…
Maar voor we dat gaan doen, gaan we eerst wat eten. Bij het vliegveld willen we niet, dus kiest zus, op mijn verzoek, een ander plekje uit om te eten. 13 minuten verder op ergens bij een winkelcentrum is een broodjeszaak. Lekker hoor.

En dan nu: het toetje. We hebben land, zee en lucht gedaan. We zijn in de lucht geweest, en op  het water. In het water hebben we vaker gedaan, op de lucht is iets wat wij niet snappen, maar in de aarde kan natuurlijk wel. Laat zus nou weten (bron: Tiktok) dat hier vlak bij een Blotevoetenpad is. Dat past prima bij het thema Ter land… nu dus in het land.
We beginnen voorzichtig, net als iedereen. Schoenen en tas liggen in een kluisje en onze voetjes moeten nog even wennen.

Er zijn wat hindernissen om het nóg leuker te maken. Wij gaan ook voor het moeilijke pad, vieze voeten is niet zo erg.

Toch even wennen als je dan diep in de blubber zakt, maar na 2 mintuten is het eigenlijk best leuk!

Zelf papa heeft geen witte benen meer haha.

Dit is echt super leuk wandelen!

Bij de kassa hadden ze al aangegeven, nummer 10, het moeras, kan je beter overslaan, die is nog al diep.
Ja mag er doorheen, maar bij volwassenen wordt je heup dan toch ook vies.
Grappig genoeg staat iedereen er bij te kijken om er echt in te gaan.
Ik ben snel over, maar zus en papa twijfelen nog. Als papa mijn polo uittrekt en mijn broek uit doet, snap ik het… Springen!

Het is echt survivallen… Mijn heupen zitten wat lager dan die van papa… Maar het boeit mij niet, het is een belevenis-driedaagse, dus ik ga voor de belevenis.

Woehoe!

Zus en papa hebben iets langer nodig, maar gaan ook overstag. Ondanks dat we geen zwemkleding of reservekleding bij ons hebben en papa met zijn telefoon, een waterflesje en mijn kleding loopt. Te gaaf om niet te doen!

Het wordt hier toch echt diep! Kan het nóg dieper?

Oh ja, hier…

Ik lijk Freek Vonk wel!

Haha, mijn broek is nat, maar zus houdt haar kont ook niet droog haha. (en zij heeft haar broek nog aan en geen andere bij zich, ik kan straks nog mijn onderbroek uit doen haha)

Oh, zak ik hier niet helemaal in weg pap?

Oh nee, dat gelukkig niet.

Eenmaal uit het moeras gaan we verder, het is een wandeling van zo’n 1,5 uur, we zijn vast droog aan het einde.

En als het pijn doet aan je voeten, kan je altijd creatief doen toch?

Hier is gelukkig een ondiep beekje waar je lekker kan spoelen.

Maar goed, dat zegt niet dat we schoon moeten blijven. Er is nog veel meer water.

Papa heeft er zin in, super koud in het water in het bos, en toch doorlopen. Ik moet er spontaan van plassen. Gelukkig zijn er bomen genoeg.

Om de hoek is opeens een bamboebos, ook gaaf! Ja kan er in, maar het is lastig lopen…

Zus heeft keuzestress…. welke foto is leuker? (laat een bericht achter onder deze blog :)

Aouch… iets scherps in mijn voet. Gelukkig valt het mee.

Er komt een raar beest op mijn hoed zitten, blij dat die even op de grond ligt. Is dit een gevaarlijk beest?

Hij vliegt weg en wij gaan ook weer verder. Kijk nou een egel! So cute!

En raar genoeg is hij niet bang van ons. We kunnen hem zelfs aaien.

En papa wil ook even natuurlijk.

Terug bij de start, wat je ook finish zou kunnen noemen, zijn we toch wel een beetje moe. En we zijn ook best vies. Gelukkig is er één koude (hoog hangende) douche. Niet echt lekker, maar beter dan niets. En gelukkig hadden we wel handdoeken mee, zodat ook zus met haar vieze bips in de auto mag.
We besluiten naar huis te gaan om eerst te douchen voor we uit eten gaan om het af te sluiten. We gaan pasta eten, en dat zit ook in Zoetermeer.

De autorit maak ik niet meer mee, ik ben even gaan bijtanken…

Na het douchen springen we in de auto en gaan we naar Pavarotti in Zoetermeer. Helaas is er brand in de keuken geweest en lopen we door naar de Dorpsstraat waar ook een leuke Italiaan zit. Veel groter dan gedacht en eigenlijk ook wel erg lekker!

Even wat eind-foto’s maken hoor.

En dan komt het eten, jammie!

Onze energie is nog niet op…. Kaastik, jij bent hem!

Via de ijstent in het centrum gaan we naar de auto. Een ijsje en een muffin, een smakelijk einde aan een top-dag voor zus en drie doldwaze dagen voor papa en mij.

Of mama en zus zich ook hebben vermaakt tijdens deze dagen? Zeker wel. Shoppen, trein, Utrecht, Zoetermeer,  bakken, Mac Donalds… maak er zelf maar een verhaal van. Hier eindigt de blog van de drie mooiste dagen van deze week, een belevenis trip om nooit meer te vergeten!
Het was super leuk papa, dank je wel. Wat gaan we volgend jaar doen?