De vijfde dag, we hebben ons vermaakt in een pretpark en al gezwommen…. Zullen we dan nog naar een grot gaan en naar een dierentuin? En… als het kan nog even zwemmen? We gaan het zien!

We hebben een hotel gekozen op een strategische locatie. 140 meter lopen van onze kamer naar de grot, lekker rustig aan dus.

We hebben een tour in de grotten van Han geboekt om 10:00 uur. We zijn veel te laat naar bed gegaan en hebben dus niet de tijd om nog vroeg op te staan en te gaan zwemmen in het hotel. Wel gaan we nog even langs de overkant om wat eten te halen.
We doen niet echt zuinig, maar 21 euro per persoon ontbijt vinden we wel erg veel, zeker gezien we niet zo heel veel eten in de ochtend. Gelukkig zit om 10 meter van ons vandaan een supermarktje en die heeft genoeg broodjes voor ons.

We lopen al etend de paar meter richting de grot, laten onze reeds bestelde (Ticket veiling :o) kaartjes zien en mogen gelijk doorlopen.

Op een heuveltje staat een paard van een ezel mooi te zijn, flinke ezel, of is het wat anders?

We zoeken de blauwe lijn die we moeten volgen, maar we denken inmiddels dat de Frans-Vlaamse vertaling voor ‘lijn’ mogelijk iets anders is dan wij denken… Gelukkig vinden we het wel.

Als je aankomt word je opgevangen en krijg je wat uitleg over wat wel en niet mag. De groep die zich nu verzamelt is Frans-sprekend en die net weg loopt Nederlands-sprekend. Wij mogen zonder uitleg mee, maar met het verzoek niets aan te raken en niet te flitsen, veel plezier! Haha, zo snel, daar houden we van.
De grotten zijn een stuk lopen, maar erg mooi! We hoeven toch niet meer uit te leggen wat stalagmieten en stalactieten zijn?

Het is donker, af en toe dan, maar wel erg mooi! Lange gangen, veel grappen en groot! Maar erg gaaf, want het is nog een actieve grot, de rivier stroomt nog en regelmatig staat de grot vol. In 1984 of 1987  dat weten we niet meer is een deel van de grot ingestort, maar dat was gelukkig niet op een woensdag, dus het zal vandaag ook wel goed gaan. En het was maanden na een aardbeving, dus we kunnen het aan voelen komen.

Vol vertrouwen gaan we de gang verder in en komen we alleen maar meer mooie dingen tegen.

Niet dat mama een ‘ding’ is, maar ze is wel mooi!

Onze gids doet echt zijn best om er een mooi verhaal van te maken. Sylvain weet met zijn camera skills er een mooi spannend verhaal van te maken.

Hij staat te vertellen over de grooste stalagmiet hier, dat moet oud zijn, want een cm duurt zo’n 100 jaar.

Even verderop is een grote ruimte waar ze een lichtshow hebben gemaakt, mooi!

En we komen hoog, de grot is diep, we zitten zo’n 90m in de diepte, waardoor het overzicht mooi is. Allen wat donker af en toe. Maar dat komt omdat ze met lichten spelen. Ze laten zelfs zien hoe het vroeger ging, toen lieten ze een gids heen een weer lopen om de grootte van de grot te laten zien. Omdat te eren hebben ze een loper gevraagd om naar beneden te rennen en straks bij de volgende groep weer omhoog. Tja, het is een bijbaan… Wel gaaf om te zien, want ze doen alle lichten uit en laten hem rennen met een (digitale) fakkel.

Hier zie je een stuk uit de grond dat hier geboord is, waarop je kan zien hoe ver het terug gaat.

En dat allemaal in een bijna 100% luchtvochtigheid. Door een lamp aan te zetten zie je de mist heel mooi.

Dan is het verder lopen naar het volgende gedeelte. Donker, maar zeker zo mooi. Lastig om foto’s te maken als we bewegen, we mogen niet flitsen en de camera heeft wat tijd nodig om het allemaal vast te leggen, goed stilstaan dus!

En dan beneden, bijna bij het einde, is het pas echt mooi. Het lijkt een super diep gedeelte, maar het is in werkelijkheid de weerspiegeling in het water.

 

Mama wil op de foto, maar dat blijkt lastig… Het is echt mama hoor!

Nog een paar kiekjes voor we naar buiten gaan.

Oh ja, en een bewijs dat we er echt geweest zijn! Een aanrader hoor deze grot, maar wel een stuk kouder dan die op Curacao.

Waar de rivier de grot verlaat, verlaten wij ook de grot.

Maar niet voordat we en paar laatste foto’s maken.

Als we de grot uit zijn, kunnen we gelijk door naar het wild-park, een dierentuin stond immers nog op het lijstje. Ook hier weer mazzel, er is nog plek in de trein. De wandeling is bijna 10 kilometer. Wel gaaf, maar met de weersverwachting doen we liever toch maar de trein.

Wel zo ontspannen toch?

En dan nu een rondje (min of meer) locale dieren.

En natuurlijk genieten van de mooie omgeving, ze hebben heuvels hier, dus ook mooi uitzicht.

Wij hebben natuurlijk zelf geen berg thuis, dit uitzicht is wel genieten hoor.

We beginnen met de op één na grootste uil van Europa. Dat is niet zo erg voor deze uil, er is altijd wel iemand groter. Wel sneu is het dat deze gevangen zit maar er ook een aantal in vrijheid in het park leven… Je zal er achter komen als uil…

Voordeel van in gevangenschap zitten is dat de buurman -de wolf- je niet kan opeten…

Flink wat ruimte hier, ook genoeg voor een groot aantal soorten herten.

Voor de winter is er ook een witte wolf. In de zomer is hij er ook hoor, maar dan kan hij zich niet zo goed verstoppen.

En als we het dan toch over kleuren hebben, dit is een zwarte ooievaar.

Nog even voor als je hem niet goed kon zien.

Hertje hier, hertje daar, het stik hier van de hertjes…

 

Tijd voor weer wat uitzicht.

En wat we net van boven zagen, zien we nu van beneden, zoals dit rund.

We mogen uitsappen bij de plek waar het water van de rivier de grond/grot in gaat.

Op deze rots wonen vier gieren, vlak naast de ‘gewone’ witte ooievaar.

Maar daar zijn er ook meer hoor.

Daar weer rendieren, en nog meer, en nog meer, en nog meer…. tel ze mooi zelf maar.

Of je nou naar links kijkt of naar rechts, waar papa zit, overal zien we rendieren. Drie soorten door elkaar zo wordt ons verteld.

Ze hebben wel mooi de ruimte en ondanks dat toch ook gaaf dat ze zich laten zien.

Ok, niet allemaal…

Deze dan weer wel.

En deze wilde ook even op de foto… even wat instellingen proberen hoor.

Oh, toch niet onverdienstelijk…

Zelfs de rendieren gaan er bij liggen, zo veel tijd hebben ze om aan ons te wennen.

Zullen we ze even laten zien als ze bewegen?

Terwijl de rendieren aan de bosrand leven, wonen deze edelherten weer in het bos. Wat een mooie geweien he?

Hoe gezonder hoe groter en het gewei groeit 2 cm per dag!

Van dichtbij zijn ze nog groter, flinke biefstuk hoor!

En dan het moeilijkst te schrijven dier… en przewalskipaard. Ooit ontdekt door een Russische militair. Wat we aan de informatie hebben weet ik niet, maar het suffe is dat we het wel hebben onthouden.

Bere leuk hier, al geloven wij niet dat dit een lokaal dier is, het is wel mooi om te zien. Vier beren in het berenverblijf. Wel blij dat er een hek omheen staat. We moeten dan ook uitstappen om even langs ze te lopen, dat respect krijgen ze dan weer wel.

En verder is het gewoon erg mooi hier.

Terug naar het begin om wat te eten. Een broodje met kip of ham of een tosti, maar alles met Rochefort kaas, uit het dorpje hiernaast.

Na het eten gaan we naar een saai museum. Wat gevonden voorwerpen en wat knutselwerk om te laten zien wat er in de grond zat en hoe ze het onderzoeken. Wel fijn om te weten dat we in ieder geval geen archeoloog willen worden.

Om te bewijzen dat de tand die ik straks op mijn kamer heb liggen echt van een dinosaurus krokodil is (van zo’n 65 miljoen jaar geleden en wel zo’n 17 meter groot) hier een foto vanuit de winkel. Eén tand is verdwenen, die kan je komen bekijken bij mij… En ja, papa en mama hebben hem keurig betaald.

Zeer kort geleden in Brussel – België geleerd, dus hier kan ik het vast ook nog wel.

Eenmaal in het hotel heel even chillen en dan snel zwembroek aan, want, zoals gezegd, we kunnen best wat doen op een dag. Zwemmen kan er nog wel bij toch? Super mooi onder het hotel, echt mooi gemaakt en leuk om te doen!
Een hele tijd lekker alleen, maar later kwamen er toch nog wat anderen bij. Geen probleem, we zwemmen gewoon lekker verder.

We eindigen met een demo-baantje.

En daarna? Precies…

Al kan ik ook altijd even wat anders doen dan alleen schermpjes kijken. Maar goed dat ik twee dingen tegelijk kan.

Poeh he, van al dat niets doen krijgen we honger… Lekker eten in de buurt, maar wel een ander dorpje hoor, want deze kennen we al.
Even verder op vinden we een leuk dorpje met een goed uitziende Thai. Helaas dat die geen plek meer heeft. Binnen 45 minuten weg moeten is niet ons idee van even gezellig uit eten gaan. We zijn wel snel, maar zó snel nou ook weer niet.
Dan verder naar een ander restaurant. En die vinden we natuurlijk in de vorm van de locale Chinees.

Voor een toetje daar zitten we te vol en is Sylvain te moe. Maar als we een ijssalon tegenkomen op weg naar de auto (die op 5 minuten lopen staat) dan halen we wat.
En wat denk je? Precies die is er gewoon! Met speculoos-ijs wat Chloé wilde. Dus… genieten we toch nog even van een lekker ijsje.

Daarna is het echt terug naar huis (hotel) en even chillen op bed.
Morgen gaan we in etappes naar huis, een ‘we zien wel dag’, maar we weten wel waar we eindigen: thuis!
Slaap lekker!