Mama heeft gelezen dat je ergens struisvogels kan kijken. Wij zien er niet zo veel in, maar gaan toch mee, wie weet is het toch leuk, zoals altijd eigenlijk…

We rijden langs het flamingo-gebied, maar helaas.. geen roze vogel te bekennen. Gelukkig is het hiervandaan niet heel ver meer om naar de struisvogels te rijden.

Wel gaaf om te zien dat de meest bekende en gevreesde vogel op Curacao te zien op straat (levend): de Warawara of Caracara, hangt waarschijnlijk van je accent af of zo.

En voor we het weten zijn we op de struisvogelboerderij, kijk maar.

Wat een rare struisvogel. Of… is het een Pauw en staan die enorm grote vogels verder op, zodat je betaalt om binnen te komen. Nou, dat doen wij heus wel hoor. Het is wat duur, maar voor de goede verzorging van de beesten is het wel nodig leren we straks in de bus.

We lopen wat rond en zien nog veel andere dieren waarvan we ze allemaal lijken te herkennen.

Dan gaan we de bus in voor een rondleiding. Een alleraardigste man doet enthousiast en duidelijk met passie voor de dieren zijn verhaal in het Nederlands en daarna één op één met dezelfde bewegingen en zinnen in het Engels. Dat heeft hij vast vaker gedaan!
Wel leuk om wat te leren over deze beesten en dat ze in corona-tijd heel wat eieren niet hebben zien uitkomen door de afwezigheid van toeristen, geld, maar ook door wat fouten in het beleid in de omgang met de dieren… Zonde, maar wel van geleerd. Nu laten ze de populatie weer groeien.

 

Wat een enorme eieren he? De mannen doen hun werk door ook de eieren warm te houden. Nu zit het vrouwtje er even op, maar het schijnt dat hij er vaker op zit om de temperatuur precies 37 graden te houden.

Het is geen lange rit, maar hij maakt het lang door zijn leuke verhalen. En… we mogen er even uit om de struisvogels eten te geven. Klinkt eng, en dat is het eventjes ook. Maar gelukkig zijn we hier voor de belevenis en gaan we er dus voor.

Sterker nog, we mogen het ook uit de hand geven, leuk! En best spannend, maar papa en mama willen het toch proberen.

 

 

 

Kan het nog gekker? Jazeker, we worden uitgenodigd om op een echt struisvogelei te gaan staan. Hij garandeert ons dat het ei niet kapot gaat, omdat een volwassen mannetjesstruisvogel er op kan zitten die ruim 200 kg weegt. En zo geschiedde.
Daarna mogen we het ei zelfs nog even vasthouden en schudden (het is een niet bevrucht ei, dus deze komt niet uit) en dan zit de leuke en leerzame rondleiding er op. Terug de auto in richting huis.

Vlak bij de farm waar we net waren, zo zagen we op de heenreis, is ook een Aloe Vera farm. Ook leuk om te zien en van te leren, dus daar gaan we ook nog even kijken.
Precies op dat moment wordt, wegens drukte, een extra rondleiding gegeven, goed moment om aan te sluiten en mee te gaan, altijd leuk en zwemmen komt vast wel goed.

Het begint natuurlijk bij de plant, hoe het werkt, hoe hij groeit en… hoe hij er uit ziet, smaakt en voelt. We mogen echt van alles ervaren, het doet niet onder voor een goede les op onze school… belevenissen uit de wereld.

Ze zegt dat het niet super lekker is, dus ik twijfel of ik het durf op te eten…
Maar, ik doe het!

De rondleiding bestaat uit veel uitleg over soorten bomen, planten en cactussen en hun helende werking. De farm is gecertificeerd Social Responsible en biologisch. Leuk om te zien hoe ze hier met de natuur en hun medewerkers omgaan.

Als we terug komen in de shop zijn we wel erg moe, voor Sylvain een mooi moment om spontaan te gaan mediteren, moe van alle vragen die hij stelde waarschijnlijk geen slecht idee.

Dan rest ons natuurlijk niets anders dan een reis naar huis per auto en daar lekker zwemmen!

Ok, een paar filmpjes met de nieuwe onderwatercamera dan.

 

 

 

 

 

 

En in de avond gaan we lekker bbq’en, dat hoort bij het arrangement, één keer bbq zit er in, dus… lekker eten vandaag!

Sylvain heeft gister weer een nieuwe vriend gemaakt, een medewerker uit de keuken. Na het bbq’en moeten we dus toch nog even langs het buffet om zijn vriend nog even te zien. Hij heet Joshua en vindt Sylvain ook leuk, hij wil zelfs een foto maken met zijn toestel… Nou, daar zijn wij toevallig ook goed in!

Dan zit het er echt op, thuis nog even chillen (lees: online inschakelen), en dan naar bed.

De katten vermaken zich, en zijn zo lief om oma ook cadeautjes te geven, afwisselend van een oranje ‘muis’ aan een stok en een drol op de mat voor de poepbak… Lief he?