We noemen het dag twee, maar dan zit de reisdag er in. We hebben bewust 14 dagen schoon hier gerekend en een heen- en terugreis er bij geboekt. Dan weten we zeker dat we ontspannen worden.

We hebben dan ook geen idee wat we gaan doen als we -veel te vroeg natuurlijk- wakker worden.
De belangrijkste vraag is dan ook niet: “wat gaan we doen”, maar “wat doen we aan”. Moeten we en zwembroek aan of toch liever een korte broek… wat een stress krijg je daarvan.
Gelukkig krijgen we al snel een whatsappje van Claire, de moeder van Floortje… Floortje een van de wedstrijdzwemvriendinnen van Chloé. Of we ook naar het 50m bad komen. Zij gaan einde dag terug, dus het is nu of nooit.
Dus weer vol in de stress, aankleden, eten, spullen pakken en gaan!

Nee hoor, het valt wel mee. We hebben nog tijd voor een foto bij het zwembad én een Freek (Vonk) momentje bij het eten, een hagedisje tegen (of als hij kan zwemmen een salamander).

 

Het zal wel vaker voor gaan komen, want hier is het normaal, maar voor ons -nu nog althans- reden om de camera te pakken.

Oeh, als ik dan toch de camera heb, kan ik gelijk even het huisje laten zien, te beginnen bij het belangrijkste, namelijk het terras.

Moeten we nog uitleggen wat wat is? Daar waar twee bedden staan is de huiskamer, daar waar het toilet staat is de douche, daar waar één bed staat slapen papa en mama samen, logisch toch?

En nu snel in de auto naar Lions Dive, want daar hebben ze een 50 meter-bad én een Floortje en een Claire die op ons wachten.

Eenmaal binnen melden we ons aan, maar moeten we naar een hokje bij de zee waar we ons moeten melden om mogelijk te betalen. Echter… het 50m bad is de andere kant op. En zo zie je maar, wedstrijdzwemmen is niet recreatief en dus gratis :)
Even oefenen samen.

En er moet natuurlijk een internationale wedstrijd gezwommen worden, het is weer eens goede reclame voor Blue Marlins.

En de 4×50 meter van Chloé eindigt na 3 minuten en 51 seconden, snel zat voor deze tranquilo omgeving.

Als de ‘hoe moet je nu eigenlijk zwemmen’ demonstratie van de dames (met ondersteuning van Sylvain) voorbij is, gaan we lekker naar het strand wat drinken en kletsen.

Onder tafel is goed huisgehouden door een (of meer) vogels, grappig gezicht. Nu mogen wij er weer moet onze grote voeten onder zitten hoor.

Hoe lekker… kletsen met je vriendin aan het strand na (en voor) het zwemmen in de zon. Je bent 11 en je maakt wat mee toch?

Oh ja, en natuurlijk is broerkonijn er ook bij.

Ik lijk wel een heel stuk kleiner… Ik ben het ook, maar niet zo veel als hier hoor, mijn schommel is lager!

En het maakt geen kont uit, want het is geen wedstrijd.

Nog even genieten, want ze moeten zo weg, het vliegtuig halen… maandag begint school weer. Net als voor ons vanaf volgend jaar… dan moeten we ook in het hoogseizoen :(

Even wat Instapics maken (don’t ask).

Anders horen we er niet meer bij hoor!

Nadat zij weg gaan, gaan wij snel op zoek naar wat eten. Niet moeilijk te vinden, al lijkt het allemaal wel gesloten het is zó rustig. Wellicht zijn we gewoon wat vroeg. Ach, het eten is vers en lekker, wij zijn gezellig bij elkaar en aan het ontspannen, daar ging het om. Doel geslaagd dus!

Hoe lang is het geleden dat jij 100 gulden in je handen had? Voor ons meer dan 20 jaar inmiddels. Leuk, lijkt er op maar toch iets anders… Goed om wat cash te hebben, als gaat het tot op heden prima met pin.

Dan gaan we nog even langs bij de dolfijnen. We willen met ze gaan zwemmen, maar niet vandaag. We moeten onszelf niet gedragen als altijd en alles op één dag doen, want anders hebben we niets meer te doen.

Dus gaan we alleen naar de Oceanlens, een 5 meter diepe tunnel waar je vissen in kan kijken.
Het entré van de opvang en show van locale dieren willen we dan combineren met de dolfijnen.
Maar… omdat we een uur moeten wachten op de 5 meter diepe tunnel, mogen we vast gratis een uur binnen kijken. We hebben ook maar weer geluk, want normaal is deze combinatie (maar dan met gids) US$60 per persoon (ja, je leest het goed, USD).

Binnen zien, horen en ruiken we de flamingo’s al. Maar in tegenstelling tot eerdere ervaringen, mogen we hier wel héél dichtbij komen.

Dus gaan we toch maar even op de foto met deze toch wel heel mooie dieren.

Mama heeft een nieuw vriendje gevonden :)

Maar van dichtbij vinden we papa toch leuker.

In verschillende bassins vinden we roggen, zeesterren en buiten zelfs dolfijnen, al hadden we die laatste wel verwacht.

We zijn al weer rond, en er is nog tijd om het voeren van de flamingo’s te bekijken én een ijsje te eten.

Maar dan moeten we ons melden om 5 meter de grond in te gaan. We worden opgehaald door een gids en mogen 15 minuten in de diepte met z’n vieren lekker genieten van een heel mooi uitzicht.

Alleen moeten we nog wel even een 5 meter lange ladder af. Maar goed, dat is voor ons ook niet zo’n groot probleem, wij hebben immers onze klim-diploma’s.

Het is klein, maar daardoor eigenlijk wel heel gaaf! Gewoon 15 minuten liggen en vissen kijken (met een audiobandje om wat namen en leuke feiten te leren). Wist jij bijvoorbeeld dat de octopus een ongewerveld dier is maar wel een snavel heeft?

Voor de echte belevenis is dit echt iets dat je zelf moet meemaken, meer dan deze impressie is er niet van te maken, maar het is veel gaver dan het zo lijkt.

Buiten komen we weer een salamander (of hagedis als hij niet kan zwemmen) tegen.

En thuis weten we ons bordje weer lekker te vullen met onbeperkt van alles.

Met de nodige verplichte selfies natuurlijk, al zijn er wat -na goed onderhandelen welke wel en niet- verwijderd :)
De mooiste blijven over… niets aan te doen, het is gewoon zo.

Oh, kijk een hagdeisje!

En ondertussen worden de katten vermaakt. Niet alleen door oma, maar ook door Imaer. Zij (met de hele familie van Oom Pascal) is weer terug uit Schotland en gaan even langs bij oma die onze katten te logeren heeft.