Vandaag mogen we langs bij de chirurg. Kennismaken en mogelijk wat meer informatie krijgen.

Na heel even wachten roept hij ons en mogen we naar binnen. Een co-assistent luistert mee. Hij steekt van wal door te vertellen hoe het er voor staat. Op dat moment nog niet eens wetend dat ik al begonnen ben. Het is allemaal zo snel gegaan, dat het nog een intake is voor verduidelijking.

Hij vertelt hoe het er voor staat. Het is vooral belangrijk dat de chemo goed aanslaat want mijn tumor ligt niet op een gemakkelijke weg. Het is vrij uniek dat er iets in je dunne darm zit (zo’n 300-350 mensen per jaar hebben dit) en dan heb ik de pech dat het ergens tegen een bloedvat aan zit.

Hij opent de CT-scan op zijn computer en laat het ons zien. Lastig te herkennen, maar een aantal organen en locaties begrijpen wij door zijn heldere uitleg. Weer zo’n no-nonsense uitleg, super!
Maar het is toch lastig aan te horen dat mijn tumor dus niet goed ligt… En mogelijk ook zitten in de lymfeklieren buiten mijn darm. Hij wil, als chirurg, zeker weten dat hij daar ook de eventuele tumorcellen kan wegsnijden, maar daar is het risico nu te groot voor. Hij wil geen overige schade maken aan andere organen of bloedvaten maar zeker ook niet te weinig weghalen.

Dit is de reden dat ze bij mij eerst chemo geven, in de hoop dat het kleiner wordt, zodat het beter en veiliger weg te halen is. Precies zo ook de Oncoloog heeft uitgelegd. Het komt alleen wel weer even binnen, dat het geen geisoleerd stukje in de darm is, maar een regio waarbij ze niet weten of het in de (aangesloten) lymfeklieren zit.
Die kun je gelukkig gewoon missen, dus het weghalen daarvan is niet erg.

Hij kan pas zien als de chemo aanslaat of én de tumor in de darm kleiner wordt én of er ook iets gebeurt in de iets vergrote lymfklieren (en dus of die wel of geen kankercellen bevatten).
Een kijkoperatie om met een biopt bepalen of dat nu het geval is doen ze zeker niet, dan maak je het risico op uitzaaiingen groter. Dus dat is een no-go.

Even slikken dus… maar we blijven bij het eerder ingezette plan. In ieder geval 4 kuren van 3 weken, dan kijken of het is geslonken. Dan bepalen of de strategie moet wijzigen in andere kuren, doorgaan met wat we nu doen om het kleiner te krijgen of toch al te gaan snijden. Ofwel omdat het klein genoeg is en goed kan, ofwel omdat ze denken dan maar met meer specialisten in een academisch ziekenhuis toch tot operatie over te gaan.
Elk scenario met zijn eigen voor- en nadelen. Er is nu niets zinnigs over te zeggen.

Wel blij te zien dat hij zo zeker is in zijn gedachten en aanpak.

Op de vraag of wij iets kunnen doen is het alleen maar: “goed eten” en “in conditie blijven’.
Op de vraag of wij bang moeten zijn voor een code zwart en daardoor niet verder kunnen gaan is hij even stellig: “over mijn lijk, we gaan door, al moet ik je naar Timboektoe sturen, we gaan gewoon door”.

Fijn om te horen dat hij past in het team van stellige en doortastende mensen die voor mijn leven vechten. Het is een fijn gevoel tijdens toch weer een reality check van kut nieuws. Maar goed, kanker is nooit goed nieuws…

Laten we hopen dat die kankerfriemel een behoorlijke kop kleiner wordt door deze chemo, anders zit ik mij de hele dag klote te voelen, door mijn misselijkheid heen te eten en proberen in beweging te blijven terwijl mijn lichaam schreeuwt om rust voor jan snot. Fuck dat kankerding, ik wil die operatie in en er vanaf zijn!

Tot slot deelt hij mede dat àls het allemaal goed gaat en àls 4 kuren genoeg zijn en àls we de goede kuur hebben in één keer en àls de tumor los komt te liggen en àls ie dan wegnijdbaar is, dat we dan wel rekening moeten houden met 6 weken wachttijd na de laatste kuur om op kracht te komen, want ook zo’n operatie gaat niet in je koude kleren te zitten.,

Wij eindigen met de vraag of ik nog iets kan doen en hoe je er aan komt. Daarover is hij heel helder. Gewoon pech en je kan nu niets meer doen dan gewoon de kuur doormaken.
Nou, dan gaan we dat maar doen, hoe kut ook, het is voor een goed doel!