OMG, we hebben alles toch al gedaan? Wat moeten we al die dagen nog doen. Gelukkig hebben wij een super mama, die altijd wel wat weet te doen. Vandaag heeft ze een programma in elkaar gezet met onder andere een glazen bood en shoppen.

Maar we starten de dag, inmiddels, traditiegetrouw met ontbijt. Ok, eerst moeten we wakker zien te worden, te douchen en aan te kleden, maar dat is niet blog-waardig.

Lekker happen!

Doe eens gek? Leuk voor de blog…  :)

Papa en mama zijn er ook.

Na het eten direct de auto in om op tijd bij de glazen boot te zijn. Wij vinden het wel wat spannend, want wie maakt er nou een boot van glas?
Gelukkig hebben we het in Egypte al eens overleefd, zal nu ook wel goed komen denken we. Maar voor de zekerheid poseren we toch één keer voor jullie.

Het is grappig om te zien, allemaal visjes vlak bij!

Papa en mama hebben meer oog voor elkaar, maar wel met hun telefoons, gek he dat wij veel op onze telefoons zitten met zulke voorbeelden.

Maar gelukkig kijken ze lekker toch ook naar de visjes.

Niet te tellen zo veel!

Papa wordt wel wat stilletjes… hij heeft geen zeebenen zegt hij. Het kauwgompje dat hij vraagt (en krijgt) helpt wel, maar hij is wel lekker rustig.

Dat is ook de reden dat we wat minder foto’s hebben. Gelukkig springt mama in als fotograaf en zet ons ook boven-deks nog even op de gevoelige plaat.

De vissen worden gevoed, de meeuwen zijn jaloers.

Land in zicht! Iedereen weer blij. Een leuke ervaring, maar nu lekker aan land blijven aub.

Van al dat schommelen worden we moe. Nou ja, moe…. Ik ben als water-dier natuurlijk niet zo moe, kracht genoeg om mijn broertje nog even rond te tillen.

We hobbelen door naar een lunch-tent waar we lekker eten.

Ai, papa is weer in zijn rol, hij is te snel voor mij om weg te duiken…

Via wat shops, waar ‘hij met de kleinste voetjes’ nieuwe schoenen krijgt en we een souveniertje voor oma kopen. Maar wat zeggen we niet, want ze leest mee.

Dan duiken we de trein in, die ons het dorpje laat zien, even ontspannen voor allemaal.

De trein heeft wel luchtbanden of in ieder geval een reserveband met lucht… vreemd…

Ook al duurt het maar 35 minuten, een van ons is te moe. Van het gehobbel valt hij lekker in slaap, kwijlend op mijn arm. Maar goed, het is toch m’n lieve broertje.

En stoer, want met zijn panische honden-angst durft hij toch weer een hond te aaien.

Tegenover onze parkeerplaats is een spelletjes hal… Het is toch vakantie? :)
Papa en ik gaan kijken of we het record kunnen verbreken met basketballen.

Mama is met Sylvain motor aan het racen.

En terwijl ik mama inmaak met shuffle-puck,

racet Sylvain op de schoot van papa de sterren van de hemel.

Daarna versla ik Sylvain nog even met 4-1 bij shuffle puck.

Maar dan is het tijd om naar huis te gaan en even te chillen voor we gaan eten.

Eten is weer een feest, er is weer zo veel, veel lekkers, dus gewoon alles kan -en past- gaat er in.

Het lijkt alsof het er uit komt, maar het is er echt in gegaan hoor!

 

Bijzonder moment… Voor de tweede dag op rij haal ik uit mijzelf fruit, en eet zelfs nog wat op ook… Watermeloen, niet heel vies…

De avond wordt traditiegetrouw afgesloten met een break-dance op de dansvloer.

Op weg naar huis chillen (lees: spelen) we nog even op de draaistoelen.

En thuis is het douchen, chillen, klooien, tiktok maken en kijken én oma platen door de lampen uit en aan te zetten. Haha, dat kan met onze nieuwe lampen… Ze heeft het gelijk door, want ze appt of wij het doen :).
Tuurlijk oma, maar wel een leuke reden om even te facetimen toch?
Het gaat goed met haar, ze is zelfs bij Pohpoh en Kungkung geweest (de ouders van mama).

En in de rubriek ‘ondertussen in Zoetermeer’ zien we Milkyway lekker in een doos van de mop die oma heeft gekocht. (en die bij ons ook al in de kast stond).

Niet erg, we vinden de foto’s super gaaf! Blij dat je je zo goed vermaakt met ze oma!
Wij vermaken ons ook super, maar moeten nu echt naar bed. Trus!