Er gebeurt niet zo veel. Lockdown aan, lockdown uit, school open, school dicht, het lijkt te wennen. Het jammere is dat de weekenden wat saai zijn en het niet uitnodigt om een blog te maken. Maar dit weekend hebben we toch wel iets te delen.

We beginnen op zaterdag ochtend, vroeg op want we gaan zwemmen. Tenminste ik, want het zwembad van zus is nog niet open.Ik mag vanaf nu weer voor mijn B-diploma oefenen. Ik ben er klaar voor… klaar voor de start, AF!

Ondertussen is zus er ook klaar voor. Zij mag op het drogen oefenen. zij krijgt 1 keer per week atletiekles op de atletiekbaan in het Haagsche bos.

 

Een stuk minder leuk dan in het water, maar leuker dan niets en goed voor mijn conditie.

Ook hier geldt: klaar voor de start, AF!

 

Terwijl ik lekker aan het rennen ben, loopt papa met de moeder van Elissa een rondje park van 4,9 km. Mooie win-win toch?

Ondertussen in het zwembad gaat de eerste les, na zo veel weken, best goed. En met mama als toekijker en fotograaf.

 

Nu nog even een duik nemen zonder lange kleding aan. En dan is de les al bijna over, het is maar 35 minuten en toch leuk!

 

Ik heb mijn best gedaan en juf Myrthe vindt het ook best goed.

Eemaal thuis gaan we lekker lunchen, noodels en natuurlijk broodjes zonder vlees.

 

Na de lunch hebben nog niet genoeg gesport en zin om te fietsen. Samen met papa pakken we de fiets en gaan we op weg naar Noord Aa, het strand in Zoetermeer.

11 km in een uurtje tijd. Als we er bijna zijn belt mama, of we terug kunnen komen, want de man van het plafond komt zo. Net op tijd voor de plafond-meneer zijn we terug, hij blijft een uur en geeft advies en een prijs voor de voorgenomen verbouwing.

Daarna is het lekker even hangen en ontspannen thuis. Eindelijk lekker schermpje kijken. We hebben zelfs in de avond nog een wandeling gemaakt met z’n viertjes, maar daar hebben we geen foto’s van. Wel een Strava wandelbewijs.

 

Lekker thuis chillen tot we naar bed gaan.

De volgende dag van dit sport-weekend hebben we zin om met z’n allen te fietsen. Mama kan en wil vandaag ook mee, dus we doen dezelfde planning als gister, maar dan willen we het Noord Aa strand wel halen.
Een goede voorbereiding is het halve werk.

Lekker warm aangekleed pakken we de fietsen.

Ready, set, go!

Het is een heel eind. Gister was ik al wat moe, toen heeft papa mij al stukken geduwd. Vandaag heb ik nog meer hulp nodig. Wel handig dat hij mij zo bij mijn capuchon kan pakken en voort kan slepen. Dan kan ik lekker genieten van de omgeving.

En we halen het vandaag! Gewoon met z’n vieren tot het strand!

 

Het doet wel pijn aan de oren, vooral die van Sylvain… Zijn oren worden zelfs groter. Dat is al twee keer eerder gebeurd. Raar en eng, en vooral veel jeuk. Het moet haast wel van de kou zijn, want deze keer zit er geen wollen shawl om de oren.

Papa wil om een of andere mysterieuze reden op de foto met dit bord. Ach… als hij dat wilt.

Ik maak wat vlogs en per ongeluk deze foto. De video’s komen niet door de controle voor upload, helaas worden ze niet gedeeld.

Eenmaal thuis checken we de spontaan gegroeide oren. Gelukkig weten we dat het weer goed komt, het ziet er best raar uit.

Maar we kunnen trots zijn op onszelf, want we hebben vandaag nóg verder gefietst dan gister, kijk maar.

 

Verder weer wat rust thuis. Samen met papa deze blog maken, lekker filmpje kijken, wat zeuren omdat het allemaal saai is, gevulde eitjes maken voor vanavond en een beetje hangen. Een gemiddelde weekend-dag in de lockdown tijd. Een schril contrast met onze uitjes voor corona-tijd, maar het is niet anders.

En ondanks alles met zo’n weekend mooi dus toch nog een blog.