Een gewone vrijdag thuis-les. Met, volgens afspraak, een serieuze ochtend. Eens kijken hoe ver we komen vandaag.

De dag begint met een berichtje op mijn eigen telefoon van mijn eigen juf over ‘mijn eigen’ (niet echt, maar ik bekommer mij er wel om) kreeftjes. Deze keer heeft ze (foto: Mariola) er een weten vast te leggen zonder huisje of schelp. Zo ziet een heramietkreeftje er dus naakt uit. Leuk om te zien, maar ik zie ze toch liever met huisje!

En, zoals afgesproken aan de bak.

Precies zoals gepland.

En het wordt weer een mooie productiedag voor Sylvain, hij is heel trots op zijn nieuwe werkboekjes en gaat meteen aan de bak.
En niet onverdienstelijk. Het was op het eerste gezicht even schrikken. De letters zijn een stuk kleiner, kan ik al zo klein schrijven? Juf-papa zegt dat het bij het niveau van het boekje hoort en dat ik er aan toe ben. Nou, dat wil ik wel proberen!

Tja, na zo’n mooi stuk schrijven, kan het lezen natuurlijk niet moeilijk meer zijn.

Dan is het de bedoeling dat we ruilen, mag ik even op de computer en begin met de ochtend-groet. Zus zou nu wat op papier moeten doen, maar ze was net bij het werk in classroom zo vreselijk ongeïnteresseerd dat ze onvrijwillig even naar boven mocht. Gelukkig vond zij haar eigen weg bij mama. Ik ga natuurlijk onverstoord door na een korte auto-speel-pauze.

En voor we het weten zitten we allebei weer positief fanatiek te Junior Einsteinen.
Verschillende oefeningen voor zus en ik oefen met papa klokkijken en het getal 10 splitsen.

Het is pittig, maar op drie verschillende manieren en gebruik van vingers en telblokjes kom ik een heel eind.

Dan is er post. Spannend… van wie zal het zijn?
Het blijkt van Casper uit mijn klas. Hij had al geappt dat hij een tekening had gemaakt en zou sturen, en die komt ook echt aan, zo lief! Dank je wel Casper!

We zouden er een knallende korte dag van maken en bezien hoe ver we komen.
Nou inmiddels zitten we in Hilversum, eten brengen bij oma. Oma mag niet naar buiten en is ook nog ziek. Geen Corona hoor, maar omdat ze nu extra vatbaar is toch maar niet naar buiten. Wij brengen dus twee tassen met boodschappen langs en blijven op ongepaste afstand van oma in de gang staan.
Raar en niet leuk, maar we hebben het voor oma over. We zien wel kans om even een trucje te laten zien.

Gecoacht door zus zet ik de wereld op z’n kop.

Mama is met een conference-call met IKEA aan het praten, die wacht ongezellig beneden op ons.

En na Hilversum gaan we zelfs nog verder, we gaan nog naar Almere om daar naar een auto te kijken. Papa heeft een nieuwe auto gevonden en wil er graag een proefrit in maken.

Na lang wachten, en een stukje rijden, besluiten papa en mama de auto te kopen, maar krijgen hem nog niet mee. Ergens de komende weken wordt hij geleverd. Het heeft geen haast, zowel hij als wij hoeven nergens heen en mama heeft natuurlijk ook nog een auto. Wel leuk, want in deze zit een groot glazen dak, dan kunnen we eindelijk omhoog kijken in de auto.

Als ie komt laten we het wel zien, we gaan ons nu klaar maken voor het wekeend.
We hebben besloten om eens lekker thuis te blijven, vast leuk!