Eigenlijk wilde we vrijdag afspreken… en eigenlijk wilde ik mee met hem, maar soms loopt het anders.
Hij kon niet vrijdag en vandaag had hij een lange dag. Nou, daar hebben wij wel een oplossing voor hoor.
En die is niet zo moeilijk, want vriend Kasper zit bij mij op school, sterker nog hij zit in dezelfde klas, en daarom mag hij ook vrij nemen wanneer hij wil. En dat is vandaag.
Ruim voor 08:00 uur (3 minuten) vraag ik aan papa of Kasper bij mij mag komen spelen. Met alle moderne media hebben onze ouders ruim de tijd om dit af te stemmen en school op de hoogte te brengen. Het school-systeem waar ze in kunnen sluit pas om 08:00 uur.
Even snel als het op kwam als idee wordt het bevestigd. Het mag en kan, alleen Kasper moet wel willen. Nou, daar was ik natuurlijk niet zo bang voor, want wie wil er nou niet bij en met mij spelen.
Dus papa, om 14:00 uur mag je ons, samen met zus, ophalen van school en dan gaan wij lekker samen spelen.
En zo geschiedde…
Papa kwam natuurlijk op tijd, want ook hij had er ook zin in.
En omdat zus wat langzamer was vandaag, gingen wij vast naar buiten om te wachten.
Het is alleen zo koud!
Oh ja, daar heeft papa wel een punt… Iets verder op is de zon en die maakt het iets aangenamer.
Maar het is nog steeds koud hoor! Kunnen we nu naar huis?
En natuurlijk kan dat, we zijn compleet, let’s go!
Eenmaal thuis gaan we ons snode plan tot werkelijkheid maken. We gaan klieren, klooien, geiten, gek doen en er vooral een puinhoop van maken.
Het is even zoeken naar wat we eerst gaan zoen.
De tractor trekt onze aandacht, samen met de brandweerwagen. Tja, je kan moeilijk een brand blussen met stront in je kar toch?
Als de brand geblust is, zoeken we een nieuw slachtoffer.
Deze keer is het zus, want die kan alles. Die kan overal bij, kan alles pakken en zelfs zware kisten optillen.
Wat zit er eigenlijk in die kist?
En die kist, wat zit daar in?
Ook leuk… zo veel leuke spullen!
Ik zie zelfs een Pietenpak, en… en…. een pistool? Nee toch?
Eerst even de poppen redden, het kan niet fijn zijn met een gebroken arm daar liggen…
Ho, stop, wacht… de bak is kapot, eerst even maken hoor.
Even pauze hoor, het wordt ons allemaal even te veel. Onder begeleiding van zus Chloé even bijtanken en rusten.
Daarna snel weer verder met ontdekken wat er nog meer in die andere kosten zit.
Als we alle kisten hebben gehad slaat de verveling toe. Niets leukers dan op zo’n moment naar boven gaan en mama storen die hard zit te werken.
Even knuffelen en klieren en er volgt eigenlijk altijd een kleurplaat uit; zo ook deze keer.
Maar nee, we gaan niet kleuren, ben je gek? Dat kunnen we thuis ook, het is tijd om de auto’s keurig op een rij te zetten!
Er moet immers invulling komen aan mijn afkorting dat ik alles netjes wil zetten.
