Na een drukke rustdag, staat er vandaag iets heel leuks en spannends op het programma. We gaan snorkelen! Met de boot mee, en vanaf het strand. Met 4 grote tassen en ook een vol beladen oma gaan we op pad. We moeten er vroeg uit, want de bus gaat om 08:00 uur weg.

We ontbijten voor de zekerheid maar even binnen, want met slaap in de ogen en de zon nog laag, voelt het toch nog wel wat fris.

Met wat energie kan er nog een soort van ‘gekke bek’ uitgeperst worden.

Ook het eten houden we simpel. En niet te veel, want je weet niet hoe het valt op de boot.

Niet veel later zitten we al weer op een grote en mooie boot, met oma natuurlijk.

En mama én oma.

En papa natuurlijk!

We moeten even wachten, maar dan gaat de motor aan en gaan we weg.

 

Koud van de kant af, gaat de motor af en vraagt een meneer of we een banaan willen.

Beetje rare vraag, maar we komen er snel achter dat je hier ook op een banaan kan zitten.
Tot ieders verrassing zegt bijna iedereen ‘nee’, behalve vier bikkels, waaronder mama!

En het gaat hard!

 

Beetje gemeen, want de meneer beloofde dat ze er niet vanaf zou vallen. En toch maakt hij een super scherpe bocht en trekt de banaan geheel omver. Sneu en koud voor mama. In plaats van filmen gaat papa snel met een handdoek naar beneden om te geven, want ze moet de hele dag nog mee.

En daar heb je ze weer, dolfijntjes!

 

 

Toch weer leuk om te zien, zo zie je ze nooit, en zo kom je ze meermaals in een week tegen.
Wat we nog niet tegen waren gekomen is een rustig, mooi, wit en warm strand. Kijk daar, daar gaan we vast heen, het ziet er uit als Paradise.

Eerst gaan we nog snorkelen, papa maakt zijn telefoon vast waterdicht om strak foto’s en video’s te kunnen maken.

En oma, die neemt het er nog even van.

Oh, we gaan nog verder weg dan we dachten. Zal het daar zijn?
Moet haast wel, want veel meer strand is er niet meer te zien. Zijn we zo niet aan de overkant van de Rode zee?

De kapitein houdt de boel goed in de gaten, de entertainer / filmer / fotograaf houdt ons bezig en schiet zijn materiaal.

De boot kan veel meer mensen aan, maar wij zijn met een man/vrouw of 20.

Wie de leukste zijn?
Duh, wij natuurlijk!

Oh ja, en oma natuurlijk (ze leest immers mee).

Vlak voor het strand strandt de boot. Is dat de bedoeling?
Ja hoor, gelukkig, het is bij het koraal waar we mogen zwemmen en snorkelen.
Mama, papa en Chloé duiken er in. Iedereen rilt en gilt, het is toch best wel koud. 23 graden lijkt warmer dan het is.
Veel mensen springen er gelijk weer uit, wij gaan nog even door.

Maar dan houdt mama het al snel voor gezien, waardoor Chloé twijfelt en ook de boot op gaat.
Helaas, want, zo vertelt papa later, als je er een tijdje in ligt wordt de kou minder… ik denk dat hij bedoelt dat je je lichaam dan niet meer voelt, maar ach, wat is het verschil? Hij gaat in ieder geval door en schiet de volgende beelden:
Hij vertelt later dat hij alle soorten koraal heeft gezien, heel veel visjes en dat de snorkel-meester wel erg wilde doorzwemmen, waardoor hij maar een paar foto’s en filmpjes heeft kunnen maken. Een school kleine visjes heeft met hem gespeeld, al vertelde hij dat hij met de visjes speelde… maar in de zee is het echt anders om hoor papa!

 

 

Onder tussen op de boot is Sylvain in slaap gevallen, hij had het koud en met wat handdoeken als dekbed heeft hij heerlijk gesnorkeld, euh, gesnurkt.

Als iedereen weer in de boot is en afgespoeld en afgedroogd, varen we nog een klein stukje verder tot we bij het eiland aankomen waar we de rest van de dag vertoeven. De boot is te groot om bij het eiland te komen, dus moeten we in een soort vluchtelingenbootje naar de kant toe. Ook leuk om eens mee te maken.

En het is echt mooi en warm, hier houden we het wel even vol.
We krijgen een rij met palmblad-parasollen aangewezen en kunnen daardoor zowel in de zon als in de schaduw liggen.
Het strand blijft natuurlijk het leukst!

Geen strand zonder water, tenminste niet dat wij weten. En hier kan je ook snorkelen. Nu is het tijd voor mama en oma, die willen ook wel even in de Rode zee snorkelen.

Op een gegeven moment worden we opgehaald om naar de hut te gaan om te eten. BBQ met allerlei extra’s als groente, soep, etc.
Lekker,

lekker,

lekker.

Wat je dus nooit mag doen hier, is koraal kapot maken en/of meenemen. Maar hier op het strand kan je, als je goed zoekt, wat koraal vinden. We hebben het wel meegenomen, maar niet naar Nederland, want er staat – zo begrepen we – 2.000 euro boete op. En terecht, want er wordt al genoeg gesloopt in de wereld, aan het milieu en in het milieu gesmeten. Wat een puinhoop is het hier.

Gelukkig is het strand wel goed schoon. Wel wat piepschuim balletjes van de poefs die hier staan, maar verder is het netjes.

De fotograaf komt langs om een reeks foto’s te maken van ons, papa staat er achter om mee te doen. Hij maakt er wel wat van, we zijn benieuwd naar zijn foto’s. Jullie waarschijnlijk ook, maar helaas… de dvd met video is keurig geleverd, maar de kwaliteit is ver beneden vertoningswaardig, een cd met liedjes en een cd met de geschiedenis van Egypte in het Duits én de foto-dvd is 6k groot… leeg dus. Flink balen dus.

We spelen nog wat onder onze palmparasol en maken nog wat foto’s, altijd leuk voor later.

 

  

Zeker als je het bewerkt.

Even later worden we weer opgehaald om daar de show te komen kijken.
Een man die rondjes draait in een grote hoepeljurk.

Applaus!

En een mevrouw die met haar billen, heupen en tieten schudt. Ook knap hoor!

Daarna weer via het vluchtelingenbootje naar de grote boot. Dag eiland, dag water, dag mooie dag en voor zo dag zon!

Toch een mooie dag, en als je achterom kijkt, zie je een mooi eiland,

en vele mooie herinneringen.

 

En terwijl wij nagenieten, krijgen we een foto van een eenzame kater… Quincy, arm dier, al die dagen alleen.
Gelukkig wordt hij liefdevol verzorgd door tante Monique en Gaby. Hij heeft dus toch eten en dringen, en ook vakantie, vakantie van ons.

Als we thuis komen is het donker en gaan we snel wat eten.
Op weg van onze kamer naar het restaurant nog twee avond-impressies.

Een zeer vermoeiende en lange dag, maar echt wel de moeite waard. Heerlijk samen een mooie belevenis opgedaan, precies waar vakantie voor is.

Tot morgen!