Na een weekje school, met een extra zware donderdag omdat papa ons bezig hield doordat de juffen staakte, kon deze dag er nog wel bij. Papa haalde ons op van school en 20 minuten later stonden we op het Malieveld in Den Haag. Iets met uitvindingen en wetenschap, vast leuk en leerzaam.
Het zag er allemaal best wel een beetje spannend uit. Eigenlijk te spannend….
Gelukkig kreeg Sylvain bij de ingang een polsbandje voor de naam van papa en zijn telefoonnummer om de pols, zodat hij altijd veilig is.
Kan het beter? Jazeker!
Net binnen, gaan we op het grote plein in het midden kijken wat daar gaande is. Een iet wat gekke professor staat daar allerlei trucjes te doen. Voor Sylvain een beetje spannend, voor Chloé super interessant… Het grootste nadeel is dat hij nog al hard SCHREEUWT, en niet zo’n beetje ook.
Zó hard dat het niet leuk meer is. Zelfs mijn poffertjes smaken er minder door, ondanks dat ze door een zeer aardige dame met liefde zijn gemaakt.
Chloé zit lekker aan een tosti en geniet van de proefjes van de professor.
Het is erg lastig (poffertjes) eten met mijn handen op mijn oren, wat ook de poffertjes-dame opvalt. Lief en zorgzaam als ze is, krijgt Sylvain een eigen setje oordoppen.
Ze passen! Wat lief. En omdat zij mijn ‘dankjewel’ niet kan horen, steek ik mijn duim op en zeg: “goed idee”. En zo is iedereen tevreden en dankbaar, klaar voor de rest van de dag.
Gelukkig hebben we de rest van de proefjes uit kunnen kijken, want met het volume omlaag is het eigenlijk best leuk!
Als het eten op is en de show over, gaan we maar eens kijken in een van de tenten die er is.
Overal tafels en leuke plekken met leerzame dingen. Eigenlijk net een schooldag, maar dan heel groot en eigenlijk meer bovenbouw dan onder- of middenbouw.
Wisten jullie dat je met een witte lamp en een glazen prisma een regenboog kan maken?
Nou, dat kan dus!
Hebben jullie wel eens met een 3d-pen geschreven?
Nou, wij wel nu.
En het valt op dat wij erg in de belangstelling zijn. Laat mij maar even zus, ik laat de tv-man wel even zien hoe het moet.
Zo, klaar! Iedereen blij, dan moet ik nu even plassen, zullen we met z’n allen gaan?
Zus was nog niet klaar, dus gaan we nog even terug. Het is gelukkig niet zo druk, dus hoeven we maar heel even te wachten om de hele bloem af te maken. 3d-tekenen is leuk!
Het duurt even wel lang hoor, ik ga even de buurt verkennen. Dit werkje heb ik al eens eerder gedaan op school, maar toen was ie nog niet zo groot… Zal zo’n ding ook groeien of is het een andere?
Ben je al klaar zus?
Nee dus.
Dan ga ik nog even verder…
Ik ben klaar! Jij ook zus?
Nee? Nog niet? Dan ga ik maar even wat rond hangen.
Nu wel?
Yes! Kom, we gaan naar de volgende tafel. Wat is dit, een drank-spelletje?
Bleh! Dat ruikt zuur!
Wat moeten we doen hier dan?
Oh, een zink plaatje en een koper plaatje in azijn stoppen, verbinden en een lampje laten branden? Dat kan toch niet, waar is de batterij dan?
Het kan echt! Gaaf man, azijn is gewoon een brandstof!
Door naar de volgende tafel. Dat is een wat lastige om te begrijpen, maar het werkje is wel makkelijk.
Onder een microscoop ligt een schilderij (het is een replica, maar toch) waarop we kunnen zien dat verven ook in lagen kan, en dat sommige beroemde schilders daar goed in zijn. Lastig om te zien, maar ook leerzaam. Om verder kennis te maken krijgen we een kleurplaat mee, en niet zomaar een, maar een echte Van Gogh.
Even verder op, in een andere tent, staat een zonnekanon, een sterke lamp die lijkt op een zon. Als je daarmee op een zonnecel mikt, gaat er iets bewegen of schijnen, zo wordt zonne-energie uitgelegd.
Er zijn nog meer energie-dingen te doen.
Een bol waar ballen aan blijven plakken. Waarschijnlijk een magneet, maar we snappen het niet helemaal.
Fietsen kunnen we wel… Nou, we… het is zo’n hoge fiets dat Sylvain met geen mogelijkheid bij de trappers kan.
Snel door to the rescue.
Hier, in een andere tent, kan je mensen redden, nou, dat willen wij ook.
Deze aardige dame wil ons wel helpen. Chloé hoeft niet per se een eigen bootje, maar Sylvain wel.
Het is hier de bedoeling dat je zo veel mogelijk knikkers redt in een stuk aluminiumfolie ter grootte van een A4.
Net iets te moeilijk voor hem, dus met wat hulp kunnen we deze boot samen vullen.
Hop, op de buik, en knikkers rapen van de bodem van een boot met water. (raar dat de boot vol met water zit, maar toch)
Maar goed dat ze zo sterk is, want de boot is voor deze korte armpjes nog wel wat diep.
Toch mooi 80 knikkers laten drijven, probeer het maar eens, dat is best een prestatie.
Een prestatie om voor beloond te worden… En zo geschiedde, een super mooi horloge voor allebei, dank je wel!
Oh, kijk papa, een echte robot, wat gaaf!
Oh, en deze is ook leuk! Een spel waar je lampjes moet slaan… Een soort moderne wack-the-mole!
En dan iets heel gaafs, wat we toch niet durven. Een obstakel van lasers. Een parcours waarbij je door een soort tunnel moet zonder dat je een laserlamp aanraakt, anders gaat het alarm af. Leuk, maar een beetje te spannend voor ons.
Dan maar naar iets dat leuk is en niet eng… het reuzenrad!
Niet alleen leuk, maar ook een mooi uitzicht over het terrein en Den Haag.
Na twee rondjes zoeken we weer een tent op.
Hier gaat het meer over steden bouwen.
Een analoge manier om een digitale stad te bouwen, het lijkt wel omgekeerde wereld, maar het is wel leuk.
En elke stad heeft een burgemeester toch? Nou, hier is de burgemeester van de toekomst!
En als laatste werkje een knutselwerkje… bouw je eigen stadsonderdeel. Alles mag, een huis, zwembad, park, binnen, buiten, een of meer verdiepingen… En je mag zelf kiezen waar in de stad van de toekomst je je bouwsel plaatst.
Sounds like a Montessori challenge toch?
Eerst maar even een plekje uitzoeken waar mijn werkje komt, dan kan ik mooi rekening houden met de omgeving.
Dit is een mooie plek in dit stadsdeel.
En dan, aan de klus!
Sylvain is als eerste klaar, even juf zoeken, waar ik had nog geen plekje gekozen.
Maar daar kunnen we verandering in brengen toch?
Voila, here is my creation.
En hierbij presenteer ik u mijn creatie, tadaa!
Alsof het speciaal voor deze plek is gemaakt toch?
We zijn nu bijna klaar, maar… er is nog één ding dat Chloé graag wil, en dat is de verhalen koepel.
Hier kan je met je gezicht binnen op je buik liggen met je voeten buiten om naar een verhaal over zwaartekracht luisteren.
Leuk gedaan, spannend en interessant.
Klaar voor de start, af!
Het is zo interessant dat ik steeds verder naar binnen ga. Het kan en mag, want je kan gewoon helemaal naar binnen kruipen. Maar jullie kennen mij, ik wil wel contact houden met papa en Sylvain die buiten zitten te wachten.
Maar jullie kennen papa ook, dus gaat zijn camera ook even naar binnen.
Vol aandacht liggen luisteren, deze dag is duidelijk op het juiste moment, ik wil kennis, leren en meer informatie over alles, leren is leuk!
Maar ook aan leuke dingen komt een eind. Even er uit kruipen en dan een afscheidsfoto voor we naar huis gaan.
Lekker op weg naar mama. Die is thuis en wacht op ons met net gebelde pizza. Het is al laat en we hebben wat te vieren, want mama heeft een nieuwe baan! Wij blij, zij blij, en eigenlijk iedereen blij, want we hebben het goed, het weer viel mee, het was leuk en we hebben veel geleerd!
Shell dank je wel!
Geef een reactie