Vandaag beginnen de scholen weer, voor ons als bijzondere leerlingen een mooie dag om dagje vrij te krijgen. Deze keer nemen we het niet, maar krijgen we het, omdat onze school vandaag dicht is. Tja, ook deze school kent studiedagen, onze juffen en meesters zijn niet zomaar zo goed, daar doen ze echt hun best voor! En dat kan precies de dag dat anderen weer naar school gaan, wij zijn immers al die dagen gewoon naar school geweest.
Maar goed, een dagje vrij op een maandag, hoeft toch geen super trip naar Duitsland te zijn? Oh nee? Waarom niet? Het is toch feest? Wij vieren vandaag dat Sylvain zindelijk is en zelfs al een tijd (bijna foutloos) op de wc poept.
Enige motivatie, omkoping en dreiging ten spijt, het dansje (zie blog) en een belofte om naar Wunderland te gaan heeft tot resultaat geleid.
Vandaag was het tijd om daad bij woord te voegen, en dus was vandaag de bestemming pretpark Wunderland in Kalkar.
Of het leuk was? Haha, zeker nooit geweest! Ja zeker, eindelijk een attractiepark waar ik ook in veel attracties mag.
En met onze gespaarde dagjeuitactie-punten van de Jumbo, nog een besparing van 50% verworven… Tja, leuk en goedkoop kan samen gaan!
Maar ik neem jullie maar al te graag mee. We beginnen bij het begin, de entré (wat gewoon een ingang bleek te zijn). Even kaartjes scannen en hop naar binnen, erg makkelijk. Daar stond een meneer super grote bellen te blazen, leuk, maar dat kunnen wij ook, zie vlog. Wel een goed moment om ons even op de foto te laten zetten door papa. Hij staat er niet op, maar wel achter!
Het is mijn dag, heb ik bij elkaar gepoept, dus ik mag het zeggen. Dus…. gaan we naar de draaimolen! Lekker samen met mama op een paard.
Als je goed kijkt zit mama precies achter de paal, en ik daar achter in beeld…
Tja, het gaat om mij tenslotte, dus hierbij wat dichter bij.
Overigens staat mama er ook op hoor, alle foto’s staan onderin, we kunnen niet bij elke attractie alle foto’s in de blog zetten, want dan leest niemand het meer… Maar kijk gerust onderin voor nog meer impressies.
Maar als mama en ik op een paard zitten, waar zijn papa en zus dan?
Oh, daar in de olifant!
Ik hoor je denken… oma was er toch ook?
Ja, die mag op het karretje passen… Zij heeft al eens op een olifant gezeten, haha. Nee hoor, ze durfde wel, maar ging niet mee omdat ze alleen moest vliegen en dat wilde ze niet. Volgende keer met jou oma!
Ohhhhh houd je vast, here we go! Mama en ik achtervolgen papa en zus… Gaan we ze inhalen?
Nee, helaas… niet gelukt… Niet ingehaald…
Net als groeien overigens, ik kan zus maar niet bijhouden. Zij is zelfs al gross genoeg, wat het ook mag zijn.
Er zijn gelukkig zo veel attracties waar ik in mag, en het is allemaal onbeperkt en gratis, wat een super mooi land is dit zeg. Waarom wonen we hier eigenlijk niet? Moet je kijken, we passen met z’n vieren in de voorste cabine van de brandweer-attractie (die aardige rondjes weet te draaien… gelukkig geen vuur meer toen we uitstapte). Papa zat direct achter ons hoor, hij mag heus ook mee.
Maar niet altijd. Deze auto is voor maximaal 4 personen. En omdat papa al zo veel rijdt, is het onze beurt. Hij mag straks al terug rijden…
Terwijl de mannen zijn plassen, we kunnen natuurlijk geen ongeluk gebruiken vandaag, gaan de dames in de trein, ook leuk!
En dan nu, de lucht in! Een ballon die ons meeneemt omhoog en in de rondte en rondjes draait… dat is er een om misselijk van te worden, leuk!
Geloof je niet dat het hard gaat? Moet je hier eens kijken, ik word helemaal weggeslingerd.
Dan even zitten. De oudjes zijn moe en willen wat drinken. Nou, wij niet hè zus, wij gaan gewoon lekker door in de speeltuin!
Van al dat spelen krijg je wel zin in ijs… Wij geluk dat alles wat je nodig hebt hier gratis is! Patat en…. ijs!
Alles weer schoon, buikje vol met eten en weer leeg van de plas… Even een snelle foto en dan hop verder.
Via de zeilboten, vlak bij het eten, even met oma de zee op. Vlak voordat we het circus in doken, want dat was er zelfs ook!
Wat is een circus eigenlijk? Nou, dat zullen we wel zien, wij zitten er klaar voor!
Raar laag staand podium, een soort zandbak, maar we mogen er niet in spelen.
Oma weet ons geduld uit te breiden door een mooie glitter-licht-glim-sparkle-shiny-lamp-ster-bal-staaf. Wow, wat een effecten!
En dan opeens gaat het licht uit… Kei harde muziek aan… ik schrik me rot! Van schrik springt mij sluitspier even open… een klein ongelukje sijpelt over oma heen… Maar na enige geruststelling (en een schone broek) vind ik het dan stiekem toch wel heel erg leuk, tenminste het circus, want voor oma was het natuurlijk niet zo leuk, al vond ze het niet zo heel erg gelukkig.
Het begon met een man die ballen in de lucht gooide en op kon vangen. Nou nou, is dat een circus, dat doe ik zo vaak in de ballenbak. Ik zei nog tegen papa: “dat kan ik ook!”. Toen ruilde de meneer de ballen in voor stokken met vuur… als je het mij vraagt niet zo slim en zeer gevaarlijk. Maar gelukkig ging het goed.
Daarna kwam er een vrouw, ze leek op de dame die de openingsact gedaan had met een paard, maar ik weet het niet zeker.
Wel erg knap om met een dobbelsteen (maar dan een zeer grote) of een super lange wc-rol op je voeten te balanceren, er zit vast ergens een touwtje, want ze doet het heel goed.
Ook zij kon het niet laten om hetzelfde trucje nog eens te doen, maar dan met 4 brandende wc-rollen aan een stok.
Mijn advies als brandweerman in spé is om het niet te doen, maar ja, ze zijn volwassene en moeten het zelf maar weten.
Het zou mij te heet onder de voeten worden.
Gelukkig kwamen er weer vier lieve paardjes de tribune op, of de ring in, of hoe je dat ook zegt. Mooi om te zien. Toen ik naar rechts keek zag ik mij zus staan met nog net geen tranen in haar ogen en kwijl langs haar kin… maar paarden, dat is haar ding.
Erg leuk om te zien en knap gedaan van die mensen en dieren.
Ondanks dat er een olifant stond waar je een foto van mocht maken (als je tenminste eerst op zijn rug ging zitten), zijn we toch maar snel naar buiten gegaan. Niet alleen omdat die olifant best wel groot was toen we er naast stonden, maar vooral omdat de rij van het schminken dan niet zo lang was.
En dat was zo, er was maar één meisje eerder dan wij, en moesten we dus maar heel even wachten op het bankje.
Maar dan… dan komt de keuzestress… Tenminste bij zus… Zij wist niet wat ze wilde… Mooie versiering op haar wang, of toch een vlinder… of…
Opschieten zus, je bent al aan de beurt!
En voor ik dat heb gezegd, word ook ik naar voren geroepen en mag ik ook kiezen. De vrouw brabbelt iets onverstaanbaars tegen mij, maar ik neem maar gewoon aan dat ze vraagt wat ik wil voor schmink. Ik in mijn vloeiend Duits: “Spiderman!”. Tja, ik heb veel van mijn zus geleerd, maar zo verlegen wil ik niet zijn hoor… En weet je wat? De dame begreep mij ook nog.
Spiderman it is!
Papa maakt nog een leuk kiekje van mama…
Zus laat haar mooie versiering al zien, want die is al weer klaar…
En ondanks dat papa ziet dat de rode schmink op is, maakt de dame toch nog een mooie spiderclown van mij.
Vinden jullie ook niet?
En wat is het aller stomst wat je kan doen als je net blij bent met je nieuwe schmink?
Precies, in de stamboom gaan zitten.
Geen idee wat het is, maar omdat ik mee mag en papa en mama ook gaan, vooral op aandrang van zus, want die vond het de vorige keer ook zo super leuk, ga ik toch ook maar mee, wat kan er nou zo eng aan zijn?
Nou, eigenlijk niets, het was vooral gaaf, leuk, hard, snel en stoer…
Eén nadeeltje dan… je wordt er klieder, kledder en zeik nat van!
Met als grootste nadeel…. Precies… dag schmink!
Maar niet getreurd, het leven gaat door… En nu ik toch lijk op een soort gecamoufleerde leger-wortel, kan ik net zo goed even een ritje maken in een legerjeep.
En een rondje in de trein, want dat heb ik eerder gemist door op de wc te plassen.
Na het zien van het circus wil ik natuurlijk ook even op een paard zitten, logisch toch?
En samen met zus (en papa, die mee mag voor de foot) de lucht in… in een huifkar. Wie dat bedacht heeft is gek, maar dat maakt niet uit, want leuk was het wel!
Of het hoog is? Euh… ja!
Dan even rust… not. Bakkie thee met oma zal je bedoelen. Lekker rondjes draaien en heerlijk chillen.. Kijk mij ontspannen zitten.
Zus is gek op Donald Duck, ik op alles wat beweegt, dus goed om samen even lekker in de draaiende Ducks te gaan.
Over eendjes gesproken… wist je dat je ze hier ook kan vangen?
Oh ja, dat wist je al van de vorige blog over Wunderland, want dat hebben we toen ook gedaan!
Boeie, wij willen gewoon nog een keer! En van oma mag altijd alles!
Super gaaf, en ook leuk omdat je er zomaar een licht-zwaard mee kan verdienen. En dat is mij gelukt! Be ware!
Op weg naar de kart-baan, lopen wij per ongeluk langs een tent met paarden…
Ik hoor vlak achter mij ‘bonk bonk’, ‘ bonk bonk’, ‘bonk bonk’…, schrik mij rot en kijk om… Staat mij zus vlak achter mij… Haar hart klopt haast uit haar lichaam, haar ogen staan niet meer droog en haar kin… nou, ik zou een doekje gevraagd hebben hoor…
Paarden!
Super gaaf en leuk, want je mag ze niet alleen even aanraken, nee, je mag er ook op rijden!
Tja, dan kan ik natuurlijk niet onder doen voor mij zus en loop mee. Eenmaal aangekomen, toch even papa gehaald, omdat ik er anders nooit op kom. Maar… eerlijk is eerlijk, ik begrijp mij zus wel, want het was super leuk.
Heerlijk om te doen, maar met dat rare zand waar ze op lopen worden wij wel stoffig. Tijd om even uit te blazen… Onze kleren zijn weer droog van de enorme plons die we maakte bij de boomstammen, dus nu even het stof weg waaien in het reuzenrad op het dak van een gebouw.
Uitgewaaid en wel, is het tijd om even auto te rijden.
Soms is het leuk om klein te zijn, want in deze attractie mag je niet groter zijn dan 1,10 meter. Nou, ruimschoots geen probleem en dus mijn tijd om even te racen.
Daarna willen wij allemaal in de zweefmolen. Maar helaas, hier komt de keerzijde van mijn syndroom (zie blog) weer boven. Ik mag niet alles, ook al kan ik het wel… Het leven is hard. Ik moet dus als enige steeds beneden blijven.
Gelukkig blijven oma, mama of papa steeds wel bij mij, anders ben ik zoalleen…
Ze gaan allemaal…
Oma en papa
Mama en…. zus? Waar is zus?
Oh, hier… gelukkig, ze zit goed vast, want dit gaat echt hard en hoog!
Het bewijs dat ze er allemaal ingezeten hebben:
Ja, ook papa…
Daarna is het nog (weer) even mijn tijd hoor… Het is mijn feestje!
Ik wil graag op die hond, en de krokodil en het paard en… en…
Oma, ga je mee?
Haha toch leuk zo’n foto van oma op een pelikaan, die zag je niet aankomen he?
Dan hebben we allemaal eigenlijk best wel honger.
Patat? Ja dat hebben we al gehad… Laten we kip nuggets, kroketten en turkse pizza’s halen!
Alles kan in dit land, want voor we het weten eten we daarna opnieuw een ijsje… altijd lekker!
En weet je hoe je je ouders en oma het best kan pesten? Door vlak na het eten in een attractie te gaan die heel hard (ja echt heel hard) rondjes draait. Dus… kom op!
Mama eerst!
Papa probeert er nog onderuit te komen, door te filmen bij ons en bij zus die oma gestrikt heeft om nog even de zweefmolen in te gaan…
Maar mooi niet! Meekomen papa, ik wil nóg een keer!
Papa probeert nog even vast te leggen hoe hard het gaat…
Geloof mij… heel hard!
De man die er bij staat geeft aan dat het 50km/h gaat en dat het minder lijkt dan het is…
Mama maakt het wel heel erg bont…
Mogen we dan nog één keer in de olifanten?
Mama, ga je mee? Oma ook? Jij was nog niet geweest toch oma?
Wij zitten er echt in hoor, maar die beesten hebben zulke grote oren dat zelfs papa ons niet kan zien
Een mooie afsluiting, want elk goed verhaal eindigt met een olifant met een lange snuit…
Overigens wel grappig, want bij deze ‘Elefant’, ze bedoelen waarschijnlijk ‘Olifant’, maar het is ze vergeven… mag je eigenlijk niets.
Zo mag je elkaar niet uit de olifant duwen, geen gat in je buik hebben, niet doen alsof je zit en dan een kar tegen je hoofd gegooid krijgen, je mag geen scheten laten of uit je nek lullen, je mag je pop niet meenemen in de olifant; doktersspullen moeten ook buiten blijven, als je een touwtje aan je hart hebt, moet je die af doen, maar je mag wel gooien met je fotocamera, een bril of een bananenschil. Raar hoor… maar weer alleen als je je hand van mama vasthoudt…
Nou, dat laatste doe ik toch wel, want anders raak ik de weg nog kwijt en dan heb ik later spijt.
Waar ik geen spijt van heb, is dat ik al een tijdje zindelijk ben en keurig op de wc poep.
Zo ook vlak voor vertrek naar huis, op de wc nog in Wunderland, waar ik jullie graag mijn poep-gezicht laat zien, live vanaf het toilet.
En met deze blik een een drol in de pot, laat ik jullie graag weer aan het werk, wij gaan de auto in en nog lekker 2 uurtjes op de achterbank keten.
Het was een super leuke dag, het mooiste poep-feest dat ik mij ooit kon wensen, en erg blij dat oma, mama, papa en zus dit met mij wilde delen.
Geef een reactie