Na maanden wachten en geld ophalen is vandaag de grote dag, Ik doe mee aan “Swim to fight cancer” in Delft.
De naam zegt het eigenlijk al, het is een ‘zwem’ om geld op te halen voor onderzoek tegen kanker. Doel: kanker de wereld uit helpen. Hier zijn mensen al jaren mee bezig, en alle acties tot op heden hebben ondermeer gezorgd dat mijn papa er nog is. Een kleine moeite dus om mee te doen om hem nog verder te helpen en honderden of duizenden, of wellicht wel miljoenen, anderen ook te kunnen helpen.
En zo draag ik mijn steentje bij en draag ik mijn opgehaalde € 1.582 graag op aan het Oncologisch team uit het Langeland Ziekenhuis in Zoetermeer.
Al mijn sponsoren enorm bedankt voor jullie steun, samen helpen we kanker de wereld uit. Met jullie donaties eindigde ik op de 14de plaats van hoogste bedragen. Van de kinderen die deelnamen stond ik op eenzame hoogte.
Wetend dat er 279 deelnemers waren ben ik meer dan trots op het bedrag dat jullie mij hebben gegund. Om de stats volledig te maken, 35 teams deden mee (bedragen ook individueel meegenomen), 6.863 mensen hebben gedoneerd, een gemiddelde van € 24,95 per persoon. Het totaal bedrag kan je uitrekenen, maar ook onder in de blog vinden.
Weet je wat, ik neem jullie gewoon van A tot Z mee door mijn dag.
Even wachten op Sylvain zijn Ninjutsu les, dan wat eten en klaarmaken. Hop de auto in en dan naar Delft. Papa en mama hadden het goed voorbereid, dus stonden we keurig naast de start geparkeerd. Het was mooi weer, ook al weet ik dat dat niet door papa en mama komt, en alles was geregeld. Mijn zwemtas was ruimschoots groot genoeg om alles in te stoppen, dus… here we go!
Eerst aanmelden en mijn badmuts met nummer ophalen. Hierdoor weet iedereen wie ik ben, waar mijn spullen zijn en of ik het water in ga én weer uit kom. De organisatie zit goed in elkaar hoor, petje af!
Vooraf werd gevraagd of we onder onze slippers ons badmutsnummer wilde zetten, zodat ze de slippers mee naar de start konden nemen. Maar ik ga natuurlijk niet de onderkant van mijn slippers verpesten en heb dus een mooi kaartje geknutseld, werkt ook.
Kinderen startten niet op dezelfde plaats als de finish, omdat 2 km te veel is voor kinderen. Helaas mocht ik dat ook niet doen, wij moesten het met ± 600 m doen. Ook verplicht een wetsuit, een zwemboei (bruikleen) en natuurlijk de ontvangen badmuts.
We zijn, zoals altijd, goed op tijd, lekker nog even rond kijken en aan het idee wennen dat ik hier deel van uit maak.
We konden douchen aan het einde, niet gedacht dat dat dit zou zijn, maar toch lief van de sponsor om ons te helpen schoon te worden van het vieze water. Op zich viel het mee, maar ik ben natuurlijk een wedstrijdzwemmer en dan wel binnen. Weinig chloor hier, maar goed, ook leuk.
Hier moet ik dus straks het water uit.
Mocht het nou fout gaan, kunnen we vertrouwen op goed hulp van veel vrijwilligers. Super mooi om te zien dat we allemaal zo voor elkaar zorgen, top zorg, dank allemaal!
Voor als je het te koud krijgt of uitgeput bent staat het Rode Kruis klaar, daarnaast is een massage tent waar je (als deelnemer) gemasseerd kan worden, op het water is overal de Reddingsbrigade aanwezig, aan de kant van het water staat de brandweer klaar. In de lucht hangt een drone voor veiligheid en of mooie plaatjes.
En dan heb ik het nog niet eens over de organisatie die werkelijk aan alles gedacht heeft. Spullen en zelfs diensten voor het brengen van de kids naar de start (twee bruggen verder op). Mensen die de boel aan elkaar praten, de middelen opblazen en uitzetten, iedereen ontvangen, etc. etc.
Ok, nu we weten waar ik uit kom, kunnen we een plan maken voor onze dag.
De volwassenen beginnen vlak naast de finish, ze gaan in groepen het water in, de dag wordt professioneel aan elkaar gepraat om de sfeer er goed in te houden.
Ik ben er klaar voor.
