Vandaag begint alles anders. Wij, met een duidelijke spokes-woman, hebben een vraag. Niet voor het eerst, en ook niet voor het laatst. Deze keer stellen we hem op een wat meer creatieve manier.

 

Tja, dan kan je er op wachten dat papa met een filmpje terug komt…

 

Tot zo ver prima. Ondanks dat we het antwoord al weten, blijft er hoop…

Maar dan komt begint hij te lachen. Wij mogen het niet zien… Dat werkt natuurlijk niet en dus willen we het zien. Inmiddels rollen de tranen bij hem over zijn wangen en is onze wil niet meer te stuiten.
Met gepaste tegenzin deelt hij zijn antwoord op de puppy-vraag met de volgende twee berichten:


bron: https://tenor.com/view/husky-stairs-cute-fall-explode-gif-7543338

En dan deze…

Emoties gieren door ons heen… Lachend huilen en schattig boos… kan het tegelijk? Er is maar één conclusie:

 

Vrees dat het er niet in zit… Dat voelt zo.

Maar goed, even opladen en we knallen de ochtend door met werkjes.
De nadruk bij Sylvain ligt op lezen, daar had hij zin in. Ik ga eerst achter de computer even de agenda’s nakijken en daarna Junior Einsteinen. De laatste oefening bestaat uit 50 vragen met veel zeer moeilijke woorden waar ik tegenstellingen in moet zoeken. Papa verbaast zich over mijn woordenschat, tja papa, blijven opletten he!

Erg frusterend als je niet tevreden bent met je eigen letters. Papa en zus vinden het super mooi al, maar ik ben gewoon niet tevreden. Het moet en kan beter, ondanks dat het papier begint te scheuren van het aantal keer gummen. Deze frustratie moet er even uit. Is dat gek na 32 dagen thuiswerk? Ik vind van niet.

Desondanks komt er heel wat uit mijn handen, kijk maar.

En dan volgt er een verdiende beloning… Chocomel met extra melkschuim (wel van soja hoor)

En dat geeft ook weer energie om lekker door te gaan. Vandaag concentreer ik mij eens op de min-sommen. Net als het berekenen van het aantal mensen dat uit een bus stappen van Junior Einstein. Eigenlijk prima te doen. Dit snap ik ook al dus.

 

Ondertussen is het bij zus weer kwadraten tijd. Geen idee wat het is, maar het ziet er moeilijk uit.

Nu gister de 20 is gepasseerd, is het tijd om te bezien of 30 ook lukt.
Met de aanpak van de week is bedacht lijkt ook de 30 te kraken.

Dat levert de uitdaging om een willekeurig getal te noemen en die te berekenen.
Met het schetsen van het aantal puntjes, dat te vertalen naar tientallen en dat weer te vertalen naar honderdtallen is het eigelijk een eitje. Nou, ik ben benieuwd wat de volgende uitdaging wordt in de bovenbouw.

 

Inmiddels weten we ook dat we de week na volgende week echt 2 dagen naar school mogen. We hebben er zin in!

Morgen nóg een keer proberen om te zien of samen spelen nog kan, zelfs een poging met logeren. Tja, je bent onder de 12 en het mag… Goed om weer in te komen en een gezellig logeerpartijtje is natuurlijk altijd leuk.

Nu nog even uitgelaten worden door papa en onze fietsen. Mama wil vast koken, dan kunnen we tijdig eten en lekker bijtijds naar bed. Volgens mij houden ze er rekening mee dat het morgen laat wordt.