Wellicht zul je het in eerste instantie niet geloven, maar het is echt waar! Vandaag heb ik gewoon meegedaan met een echte zwemwedstrijd, mijn eerste.
Jullie zullen na 1239 blogs van mij wel weten dat ik erg van zwemmen houd, maar dat ik het wedstrijd onderdeel altijd heb verafschuwd. Niet dat ik het nu niet nog vreselijk vind, maar je moet alles eens proberen. Vriendinnen Annick en Elissa hebben mij overgehaald door zelf ook voor het eerst deel te nemen, waardoor ik vandaag dus moet aantreden.
Eind vorige week vernam ik per e-mail voor welke slag ik mag starten.
- 25 meter rugslag
- 100 meter vrije slag
- 100 meter rugslag
- 10 meter vlinder (onder water)
Maar daar kom ik zo nog wel even op terug, want jullie mogen natuurlijk meegenieten, maar first things first.
Als je voor het echt mee gaat doen, moet je niet alleen een badmuts op, maar ook het officiële zwemtenue aan. Vorige week gehaald, toch leuk om even van dichtbij te laten zien.
Ziet er stoer uit he? En dat allemaal van “The Hague Swimming”. Trots daar voor uit te mogen komen.
Maar het gaat niet zonder een goede doses gezonde spanning hoor!
Aangemeld en wel klaar om te gaan, maar nog heel even wachten omdat we allemaal tegelijk gaan, wel zo fijn.
Mijn hele fanclub, bestaande uit Popo, Kung Kung (Kantonees voor oma en opa), oma en natuurlijk papa, mama en Sylvain, gaan vast naar boven. Nou ja, papa blijft nog even bij mij, om te zorgen dat ik niet alleen hoef te staan en zodat hij weet dat ik veilig ben overgedragen.
Het is een groot zwembad, dus wellicht niet heel goed te zien, maar schuin aan de overkant van mijn fanclub zit ik.
Omdat het zo ver is, is het lastig om een goede foto te maken. Het licht is natuurlijk niet gemaakt voor de fotograaf, maar voor de zwemmers, bovendien is flitsen irritant voor de jury, het schittert op het water en dan kunnen ze hun werk niet goed doen, dus… moeten we het met een iets mindere kwaliteit doen. Ach, als je mij maar ziet toch? (ik zit helemaal links boven, maar dan één naar rechts, met die mooie zwarte badmuts)
Hier mijn fanclub aan de overkant.
Ik ben al snel aan de beurt… oh nee… het is nog inzwemmen, we zijn allemaal aan de beurt.
Lastig om in het water te komen. De groep in het water is net rond, hoe komen we daar tussen?
We staan even wat te klooien, maar we vinden een gat om even alles slagen te maken, zodat al onze spieren lekker warm worden.
There we go!
Beetje van dit, beetje van dat…
De opdracht was alles slagen ook te maken, dan doen we dat ook…
Ondanks dat de vlinderslag er deze wedstrijd voor mij niet in zit, hoe graag ik ook zou willen, moeten ook die spieren warm worden.
Hierbij ook wat bewegende indrukken van het inzwemmen.
Ondertussen op de tribune wordt het aardig warm. Alle ‘oudjes’ zitten te puffen, maar Sylvain is slimmer, hij beseft zich dat er zo veel mensen in hun blote bastjes lopen dat hij het vast ook wel mag.
Hij weet dat hij het kan hebben, beter afgetrainde lichamen zijn er niet in dit zwembad. Zo gestroomlijnd dat zelfs water niet doorheeft dat hij zwemt, wacht maar af als hij zijn ‘A’ en ‘B’ ook heeft gehaald.
Maar het gaat om mij, en ik moet opletten, want ik ben al heel snel aan de beurt. De eerste slag is gelijk raak, al kom ik in dit programma niet in de eerste serie uit, maar de tweede. Even goed dus tijd voor een warming-up in de hoek. Deze is ver van iedereen vandaan en niet te zien, ik zal er ook niets over vertellen, want daar worden de geheimen gedeeld van een goede wedstrijd. Daarna gaan we als groep naar beneden en melden we ons bij de leiding om in volgorde te worden begeleid naar de laatste wachtplaats voor de namen omgeroepen worden en het startblok wacht.
Helaas, helaas… Er zijn zoveel afmeldingen dat een aantal programma’s moet worden omgegooid. Wel triest hoor dat je je opgeeft voor een wedstrijd en dan niet komt. Goed dat ze een boete krijgen, maar ja, wij moeten toch een half uur wachten.
Gelukkig zijn de spieren nog warm genoeg en is de eerste serie best snel voorbij. Terwijl zijn nog aan het zwemmen zijn, wordt mijn naam al omgeroepen. Ik loop naar startblok 8, want dat is voor deze race mijn baan. Komt mooi uit, want dat is aan de kant van mijn fanclub. Bij het eerste fluitje mogen we het water in springen, want bij de rugslag start je niet met een duik.
Het jurylid van baan 8 gebied mij nog even om in het midden te starten, zodat het een geldige wedstrijd kan zijn voor mij.
Dan gaat het fluitje en zet ik mij schrap. Een stem roept: “Op uw plaatsen…” en dan gaat het fluitje en moet je zwemmen alsof er een krokodil achter je aanzit. Tenminste zo doet papa het geloven, maar ik weet heus wel dat die niet van chloorbaden houden. Anyway, met techniek blijven zwemen en wat kracht er bij… dan kom ik vast aan de overkant.
Nou ja, je ziet het, het gaat soepeltjes… Ik heb het dan ook vaker gedaan, maar dan tijdens de lessen.
En daar is ie al weer… de kant… tikkie!
Ja, het is natuurlijk ook en afstand van niets 25 meter. Gewoon één baantje. Ik ben meer van enkele kilometers en trek dan ook liever lang door terwijl ik mijn collega’s langzaam zie afzwakken. Maar ook hier sta ik mijn vrouwtje wel hoor.
Weet je wat, ik laat gewoon de hele wedstrijd zien op video, wel zo leuk toch?
Dan heb ik heel even rust. Tijd om wat te eten en even lekker samen te ontspannen op de tribune (aan de overkant van m’n fanclub).
We zijn er nog niet, en dus voor ik het weet zit ik weer op de stoel, wat de op één na laatste stap is voor het omroepen van mijn naam om te starten.
De meeste series hebben 8 starters, het zijn dan ook 8 stoelen, zodat we weten wie wanneer in welke baan gaat, slim he?
De laatste stap is hier op heb muurtje, dan wordt nog even wat gecontroleerd of zo, wij hebben mooi even de tijd om te spieken wat we ook al weer moeten doen. Gelukkig klopt het met wat we ook deze keer boven in het hoekje hebben vernomen om een goede wedstrijd te zwemmen.
We kennen elkaar al, want ik zit opnieuw in baan 8. Braaf lever ik, zoals het moet hoor, mijn wedstrijd-kaart in zodat zij deze kan controleren.
Zij ziet dat ik ik ben en ik mag klaar gaan staan.
Nog even strekken en dan gaan we.
Deze keer start ik met duik, omdat het om 100 meter vrije slag gaat. Je mag doen wat je wilt, maar gezien borstcrawl de snelste is komt dit neer op 100 meter borstcrawl. “Op uw plaatsen… fruuut”
Duik, onder water zwemmen en graven met die armen… Tenminste, zo noemen ze dat bij “A”, inmiddels is het gewoon keurig met je armen door het water snijden hoor.
De jury is niet allen streng, het zijn er ook nog eens bizar veel… Aan zowel het begin als het eind van elke baan een persoon. Dat zijn er al 16. Dan zijn er drie bezig met een juiste start, dat is 19 en dan lopen er vier mee langs de kant… 23. En dan heb ik het niet over trainers die meekijken en onze vaardigheden afvinken of ons aangeven wat er nog niet goed genoeg is om het af te vinken…. Het is geen kinder-partijtje hoor.
Hier ben ik aan de overkant en wordt er goed gekeken of ik wel goed keer. Het zijn banen van 25 meter, ik moet dus vier baantjes zwemmen om ook aan 100 meter te komen.
Op de terugweg, mijn broertje kijkt vol spanning mee hoe ik het doe, lief he?
Hop, aantikken en doorgaan, nog 2 baantjes.
Deze ronde staan KungKung en mama ook mee te filmen, ze zijn er maar druk mee.
De laatste loodjes… voor mij niet het zwaarst, want ik ben een diesel. De rest start sneller, maar ik pak er nog wel een paar terug. Haha, moet je maar niet zo snel starten… ik ken het verhaal van de schildpad en de haas maar al te goed.
Even goed aantikken (hoop ik) en dan zit het er al weer op.
Of het goed was hoor ik later pas, er zijn zo veel kleine dingen waar je aan moet voldoen, vaak gaat het de eerste paar keer fout. Het voelt goed, we gaan het later zien. Maar ik doe het niet voor de tijd of de perfectie, het gaat om de ervaring en om te kijken hoe snel ik kan. Schoonheidsfoutjes komen later wel als ik besluit door te gaan met wedstrijden.
De gehele wedstrijd ziet er als volgt uit:
Leuk om deze te mogen doen, want ik ben geen fan van de rugslag, wel van vlinder en borstcrawl…
Hier een van de mensen die beziet of ik het goed genoeg gedaan heb voor het aftekenen van een vaardigheid op mijn kaart.
Dat blijkt niet het geval, er waren nog wat kleine puntjes bij het strekken van mijn armen en het bewegen van mijn benen die ik kan verbeteren, dat kan ik dan mooi de volgende keer laten zien. Niet heel erg, want we zijn hier om te leren… Zo word ik vanzelf beter.
Weer even rust. Lekker wat eten en ontspannen.
Zelfs even spelen… de spanning is echt weg, heerlijk!
Maar we zijn er nog niet, we gaan nog een keer. Ik heb nog de 100 meter rugslag staan, en zit al weer klaar.
Chloé op baan 5…
Het water in op de fluit en bij de volgende fluit gaan als een malle.
Stevig afzetten en dan op m’n rug onder het water een vlinder-been-slag op m’n rug, zoals het hoort. Niet mijn sterkste punt, maar we zijn los.
Het gaat zo een aantal keer heen en weer…. tja, 100 meter is weer vier baantjes.
En daarna aantikken en klaar. Tja, zo makkelijk is het eigenlijk.
Leuk om deze ook in het geheel te zien, want ik ging als een trein. Ook al is het niet mijn favoriet, begon ik niet als een speer, ik heb er heel wat ingehaald op techniek en wat uithoudingsvermogen.
Hierbij weer de hele race:
Een mevrouw op de tribune met kinderen die al wat jaren wedstrijden doen gaf aan dat mijn techniek er zo goed uit zag. Leuk om te horen en een bevestiging van wat het doel is hier… techniek, techniek en techniek. Kracht en winnen is leuk maar nog te vroeg, eerst techniek!
En dat betaalt zich uit, want als ik naar de trainers loop, krijg ik mijn eerste vinkje bij een vaardigheid. Gaaf! En dat bij mijn minst favoriete slag… toch maar mooi gedaan!
Ja, hij doet het echt!
Trots loop ik alleen terug naar mijn rust plek, waar ik maar even kan zitten, want er komt nog een slag aan.
Sylvain wil graag wat foto’s maken met de grote camera. Kijk nou wat hij zo even bijleert…
Hij weet zelfs de hele fanclub er op te zetten. Dat het wat bewogen is komt omdat de flits uit staat, dat moest immers.
Na niet al te lang worden we allemaal naar beneden gehaald, want er komt nog een korte slag aan. Een rare… Namelijk 10 meter vlinderslag onder water.
Wie dat verzonnen heeft. Gelukkig wordt in de geheime voorbereiding duidelijk wat te doen. We moeten zo goed mogelijk 10 meter onder water als een zeemeermin (maar dat noemen ze hier dan de vlinderslag onder water) en daarna als borstcrawl tot het einde van het bad zwemmen.
Lastige hier is dat we moeten gokken hoe ver 10 meter is want je kan het niet zien. Hoe en waarom weet vast iemand dit dit leest, vetel het ons graag in de comments onder deze blog.
Maar goed, het is leuk, dus ik doe gewoon mee.
De rest is moe, ik ben er klaar voor… Bring it on!
Deze keer baan 3, ook leuk.
Fruuuut!
1 Mississippi, 2 Mississippi, 3 Mississippi… euh…. ben ik er al?
Ik vind dit wel en goed moment…. Ai, iets te vroeg… Nou ja, gewoon zwemmen dan maar, dat moest.
Ik weet nu wel gelijk dat onder water het sneller gaat dan boven water, zal daar deze oefening voor zijn?
Tikkie!
En dan zit het er echt op. Hop naar mijn spullen, inpakken en wegwezen.
Sylvain krijgt ondertussen de smaak te pakken en schiet nog wat kiekjes.
Het is een zwaar toestel, maar mijn knie helpt prima.
Leuker dan zijn kiekjes is de eerste uitslag. Nog niet alles is bekend, maar die van 25 meter rugslag voor minioren 4 en later is bekend.
Bij de meisjes doen er 18 mee. Ik word 11de, 6 worden gediskwalificeerd. Lullige redenen overigens hoor… Wel respect voor familie De Jong!
Dank aan mijn fanclub die hiervoor bijna 4 uur in het bad heeft gezeten. Papa zelfs nog 1,5 uur langer, want ik had ook nog zwemles.
En zo zie je maar, achter elke sportvrouw staat een lieve familie.
Het zou zomaar kunnen dat ik volgende keer weer mee doe, want ik vond het eigenlijk gewoon heel erg leuk.
Dus wie weet tot de volgende keer.
Oh, we zijn nu een paar dagen later, maar dit is wel leuk om even hier te zetten, namelijk de uitslag!
Voor de helderheid: 25 Freestyle 25m was de laatste zwemactie, waarbij we onder water moesten en het laatste stukje borstcrawl moest doen. Het was niet mijn top-duik en ik kwam wat vroeg boven. Desondanks toch een tijd aangetikt van 26,48 seconde.
100 Freestyle 25m was de 100 meter vrije slag (borstcrawl) van vier baantjes met keerpunt. Een mooie tijd van 1 minuut en 50 seconden en nog 40 honderdste. (halverwege was het 54,61 seconden)
De 50 Freestyle 25m heb ik gezwommen, maar dat was in ons geval 25m rugslag, tenminste dat denk ik, daarbij tikte ik aan in 28,10 seconden.
De 100 Backstroke heb ik ook gezwommen, maar daar heb ik geen tijd gekregen. Ik ga er vanuit dat ik hier gedist ben. Wat en hoe zoek ik nog wel uit, maar dat komt niet op de app van SwimTimes.
Hier onder nog een overzicht, maar daar zie je ook de 50 Freestyle, dat is de tussentijd bij de 100m Freestyle
In een korte vergelijking met mijn vriendinnen blijkt dat mijn eerdere opmerking over het feit dat ik een diesel ben klopt, korte afstanden lig ik achter, maar op de lange afstanden ben ik een duracelkonijn en haal ik heel wat mensen in. En ook dat is niet onverwacht, want ik heb immers mijn afstandsdiploma (1 en 2 km) al gehaald toen ik net twee weken 7 was.
Op de ranglijst van meisjes in mijn klasse in Nederland sta ik nu op plek 78 van de 193. Dat is toch een mooie binnenkomer! (100m Freestyle)
Geef een reactie