Normaal ben er niet zo trots op hoor als ik weer eens overgegeven heb. Deze keer echter wel…

Als je nou een zwakke maag hebt, kijk dan maar even niet.
Mama was met zus mee naar haar zwemles, papa en ik vierde thuis feest.
Eigenlijk geldt (in mooi Engels): what happens bij een feestje stays at dat feestje, maar in overleg met papa mocht deze blog er uit.

Het is toch mooi als je samen zo veel lol hebt dat je zo hard moet lachen dat het je mond uitkomt.

Jammer voor papa dat hij net onder mij zat…

Voor mama nog een foto in scene gezet alsof ik ziek ben… in een melige bui mag alles toch?

Ik kom er zelf ook niet zonder kleerscheuren vanaf hoor!

Maar stiekem maakt het mij niet uit, want ik kan nog niet ophouden met lachen.

Hahahahahha