Ondanks dat we vorige week al peren zijn gaan plukken, gaan we vandaag toch naar landgoed de Olmenhorst. Niet alleen een appel of een peer, maar nog veel meer!

Leuk zijn ook de andere activiteiten daar. Wellicht leuker dan het plukken van peren en appels, want dat hebben we vorige week al gedaan.

Nu dus eerst maar eens een bijenwas-kaars maken. Niet voor het eerst, maar wel leuk! Geheel vaardig rol ik ‘m op…

En als ie af is, ben ik klaar.

Oh, nee, nog niet! Ik mag ‘m nog laten kleuren.

Helaas is het geen Montessorischool en vinden ze het eng als kinderen wat zelf doen. Buiten blauw en roze kiezen mag ik niets.

Nou ja, toch wel… namelijk nadat hij al in het water is geweest nog 10 keer onder water houden… nou zeg, wat een tegenvaller. Dat had ik zelf ook wel gekund hoor!

Ondertussen heb ik mijzelf omgetoverd tot een appel :o) Schattig he?!

En dan lekker spelen in de speeltuin.
Eerst de trap op, dan de brug over…

Maar dan valt mijn oog op een zweefmolen! Daar wil ik in!
Nooit eerder mocht dat, want ik ben veel te klein voor die stoeltjes. Deze keer mag het wel!

Woehoe!!!

Zo trots, dat ik het bewegend vast wil laten leggen.

 

Na een patatje met kroket vinden we even verderop een atelier.
De mevrouw begint automatisch te vertellen en dingen te laten zien.
Een feest van herkenning en leuke dingen voor ons.
Als ze er achter komt dat wij op school ook een atelier hebben, kunnen knutselen en Montessorianen zijn, gaan alle registers bij haar open.
We krijgen een tour du Montessoir, mogen alles aanraken, alles vragen en doen.

De zelf-gekleurde zijden koorden trekken mij aan. Ze vraagt of ik al kan vlechten.
Als ik te lang wacht met antwoord geven, omdat ik niet weet of ze met 3, 4, 5 of 7 draden bedoelt, springt papa in en legt uit wat ik al kan.
Voor ik het weet mag ik van haar (en van papa en mama) een eigen zijden vlecht maken.
Maar eerst: kleuren uitkiezen.

Natuurlijk meten we het samen af en krijgt zelfs Sylvain een rol.

Maar als het op vlechten aankomt, kan je het beter aan mij over laten, dat is mijn ding.

Een haarband is leuk, dat past ook nog.

Maar voor mij is en blijft het armbandje het mooist.

En als je niet weet wat ik in mijn handen heb, dit is een cocon van een zijden rups. Helaas niet uitgekomen, maar daarom wel mooi om te zien hoe de zijden draden gemaakt / gestolen worden.

Sylvain krijgt ook een cocon, maar die ziet er heel anders uit.
Daar is wel een vlinder uitgekomen, vandaar dat er een gat in zit. Heeft die vlinder er zelf ingespuugd met zuur om er uit te komen.
Weer een leuke les gehad!

Tijd voor een ijsje.

Na het ijsje hebben we heus wel meer gedaan, maar dat was gewoon gezellig met elkaar thuis… ontspannen…
Niets noemenswaardig om verder over te bloggen, want anders zouden we net zo goed 24/7 live op video kunnen gaan. Maar dat doen zelfs wij (nog) niet. (maar zeg nooit nooit…  ;o)