Waarom zeggen mensen toch zo vaak dat het weekend zo kort duurt?

Ten eerste vragen wij ons al af of het taaltechnisch wel klopt. Ten tweede is het gewoon niet waar. Je moet er gewoon alles uitalen wat er in zit (lees: veel uren maken) zodat je genoeg tijd hebt om van alles te doen.

Na een super leuke zwem en pluk-dag gister, was het idee van mama vandaag om ons in een bootje te laten varen. Ja een echte boot, met papa en mama er ook in.
Na dat mama en papa nog iets langer uitgeslapen hebben, hebben wij er al een dag op zitten. 06:30 is laat zat, en dan om 10:00 uur pas opstaan is natuurlijk zonde van de dag.
Toch is er nog tijd zat om leuke dingen te doen en dus stappen we in de auto om daarna lekker met de metro naar Rotterdam te gaan. Met de metro gaan is altijd al een feestje, dus onze dag kan al niet meer stuk.

Eenmaal in het mooie Rotterdam, lopen we met prachtig weer langs de kade naar het Maritiem Museum.

Daar gaan we voor anker.

Nou, ok naast het anker in ons geval, en op de tweede foto kiezen we onze eigen pose. Zoek de verschillen.

Even omlopen en we staan bij de start van de bootjes. Papa regelt wat met zijn telefoon en smoest wat over Groupon. Korting of niet, wij hebben er zin in.

Onder de 12 moet je een reddingsvest aan. Nou lekker dan, heb je A, B, C, Snorkel 1 en twee afstandsdiploma’s, moet je in zo’n pierenbadje een zwemvest aan… Ach, regels zijn regels…

We zitten in een politieboot, dus het is duidelijk wie er als eerst gaat sturen.

Gas geven moet met een knop naast het stuur, mama mag helpen.

Achterin is het selfie-time.

Als meneertje spierpijn in zijn armen krijgt, mag mama ook even.

Dan kunnen de dames even samen varen,

want achter in is het selfie-time!
Mmm dat doen we nog een keer, niet zo charmant…

Geen zin?

Laat dan maar, kijk maar weer… haha KLIK!

Trouwens best leuk om het eens van de andere kant te zien, in dit geval van de onderkant. Het is normaal heel diep en eng om langs de rand te lopen. Maar vanaf hier is het lang niet zo diep, eerder heel hoog. En langs het randje is hier ook niet eng.

Door ons zijraam zien we de watertaxi gaan. In de verte zien we een startplaats. Geen idee waarvan, maar wel leuk om te zien.

Nog even genieten van het uitzicht, want we moeten er zo al weer uit.

Op de kade vernemen we dat er een ‘sponsorzwem’ gaat plaatsvinden. Een sponsorloop, maar dan zwemmend.
Het goede doel is kanker. Nou, eigenlijk is kanker helemaal geen goed doel, maar de bedoeling is dat er geld bij elkaar gezwommen wordt tegen kanker, als je begrijpt wat ik bedoel.
Dat willen we wel even zien. 75 mensen in de leeftijd 8 – 71 gaan 250 of 500 meter zwemmen. Jammer dat ik mijn badpak niet bij mij had, had goed bij mij gepast. Maar die kou…. Respect voor de zwemmers, we hopen dat ze veel geld ophalen! #fdkk

Daar zie je ze staan.

Omdat het niet zo spannend is om alleen maar hoofdjes in de haven te zien, besluiten wij naar de stad te gaan om te eten.

We hebben eerder genoten van Bram Ladage (zie eerdere blog) in deze stad, willen we nu wel weer zo’n lekker patatje.
Het leuke aan Bram is dat je zelf je aardappelen mag schillen, wassen en snijden (hakken), daar hebben we wel zin in.
Helaas blijkt, na navraag door de jongste, dat het nu niet mag. Met een sip gezicht kijken we dan maar naar een demo patat-hakken in een paar seconden. Wow, wat een snelheid heeft deze meneer.

De patatten vallen naar beneden alsof het regent.

Als hij klaar is met hakken zegt hij: “als jullie je patatje op hebben, mogen jullie bij mij komen en krijgen jullie een Slush Puppy”.

Volledig gemotiveerd onze zak leeg te eten, gaan we aan de slag.
En het is nog lekker ook!

Papa, mama en zus eten hem helemaal leeg. Sylvain houdt er 7 over en krijg het niet meer weg. Niet gek, want we hebben allemaal een volwassen-zak patat.
Tijd dus om onze Slush Puppy te innen.
Maar… papa en mama blijven zitten.
Ja, we hebben het zelf geregeld, moeten we het dus zelf ook halen.

Samen zijn we sterk en kunnen we de hele wereld, of in ieder geval Bram, aan.

Als hij ons spot, loopt hij naar buiten en mogen we naar hem toe.

Naast de patatkraam staat een Slush Puppy kar.

We mogen zelf kiezen…

Lekker makkelijk, allebei rood en blauw.

Dank je wel Bram!

Snel terug naar papa en mama!

Lekker hoor!

Voor dat we hem op hebben, gaan we richting de metro, want oma is al bijna onder weg om bij ons te barbecuen.
We moeten even wachten, want de eerste twee metro’s stoppen op Rotterdam CS en wij moeten door naar Pijnacker.

De derde metro is de goede.

Het duurt even, maar er is genoeg ruimte om te spelen en te zitten.

Thuis moeten we zo snel schoonmaken en alles klaar maken, dat er geen tijd voor foto’s is. Nog voor we klaar zijn is oma er al.
Altijd leuk! En deze keer ook lekker.

Papa staat achter de barbecue en de camera, daarom help ik met het uitpakken van het vlees en de garnaaltjes.

Daar zitten we dan, behalve papa, die zie je in de spiegeling van het glas staan. Tja, zo eens per jaar moet hij ook het eten warm maken…

Na het barbecuen hebben we zelfs nog lekker de tijd gehad om te spelen, te douchen en naar bed te gaan.
En dat was maar één van de twee weekend-dagen, echt ruim genoeg tijd om heel veel leuke dingen te doen.
Lekker nagenieten in bed, en klaar maken voor morgen. Dan begint een nieuwe week waarin we weer veel kunnen leren en meemaken.

Slaap lekker!