Whoepie! Na lang zeuren is het dan eindelijk zo ver. Ik mag bij Sanna logeren.

Zowel Sanna als ik wilde graag logeren, met elkaar en bij elkaar. En zo gebeurde het dus dat ik de eerste logé ben in het nieuwe huis van Sanna (en haar zus en ouders). Nou is logeren altijd leuk, maar helemaal bij Sanna en zeker in een nieuw huis. Mijn lol kan dus niet op.

Ik moet nog wel even een korte dag op school zijn, dus vroeg op, koffer inpakken en snel naar school rennen.

Om 14:00 uur word ik opgehaald en ga mee naar hun nieuwe huis. Ik ben er al weel een paar keer geweest. Eerst nog tijdens de verbouwing, maar ook (bijna) af heb ik het al gezien. Geen spanning voor mij hoor, ik ben niet zo.
Zus vindt dit allemaal altijd wat spannend en ging deze keer ook niet mee.

Nou, geen probleem, los van het feit dat ik mij wel vermaak met de dames en ouders, komt Sophia ook mee. Zij blijft spelen en eten, maar ik ga nog niet naar huis voorlopig.

Van al dat rijden krijg je toch wel honger, gelukkig kennen ze hier ook snoep…

In de avond gaan we, geheel door Sanna geregeld, lekker pannenkoeken eten. Dat kan ik natuurlijk ook! Als ik er bij kan, help ik graag ene handje hoor.

Maar het liefst een ik ze gewoon lekker op met veel poedersuiker en stroop.

Tja, het plakt wel aan alle kanten.
Dus… douchen!

En verstoppen natuurlijk, want daar ben ik super goed in.

Helaas is het dan toch bedtijd.
Stiekem ben ik best wel een beetje moe en slaap dus ook zo. Heerlijk in mijn eigen bedje, gezellig naast Sanna.

En zo ziet dat er dan uit. Het is warm, dus vandaag extra veel ‘mij’ op de foto als ik slaap.

Ik vind het zo lekker slapen en ik was zó moe van het spelen, dat ik eigenlijk niet wakker wilde worden.
Thuis lukt het mij om structureel om 06:00 uur naast m’n bed te staan, maar vandaag ging er iets mis.

 

Maar het is wel lekker wakker worden hoor.

 

Eenmaal wakker moeten we onszelf klaarmaken voor school, de week is nog niet over.
Samenwerken is cruciaal, want ik kan mijn eigen haar nog niet zo goed doen. Ik zie niet wat het resultaat wordt.
Sanna is gelukkig super handig en weet mijn 12-seconde gel goed in mijn haar te krijgen. Sterker nog, het zit super!

Krentenbaard heerst in de klas, en dus heb ik er ook al even last van. Maar met de juiste medicatie en zorg, komt het vast goed, het gaat in ieder geval de goede kant op (straks meer).

En dan is het al weer zo ver. De zon schijnt en we hebben geen haast. Sanna woont op loopafstand van school.

En dus… gaan we lopen. Logisch toch?

Het was super gaaf, dank voor het logeren!

En het is nog niet over, want het moet elke dag feest zijn.
Het is al weer vrijdag middag, na school, als ik een groot cadeau in mijn handen gestopt krijg.
Trots kijkt de gever van het cadeau, vriend Kasper, toe. Wat zou er in zitten?

De mama van Kasper zegt dat ik het thuis pas mag open maken.

Ik heb dus maar één doel.

Naar huis, en snel een beetje!
En daar trek ik vakkundig de verpakking van de doos af.

Wat is dat nou? Euh, die had ik toch al?
Alleen had die van mij een kapot wiel.
Oh… wacht even ik snap het ‘al’, dit is een nieuwe… en hier zitten 4 wielen aan die het doen én deze heeft ook van die geluiden!
Woehoe, dank je wel Kasper, ik ben nog een keer blij met een nieuw-zelfde cadeau!

En dan de update van mijn krentenbaard, ja als jullie zo lief meeleven met mij, deel ik het gewoon hoor.
Het gaat echt de goede kant op, nog even en ik ben weer normaal :o)

Wat een feest allemaal, ik kijk nu al uit naar het weekend, want dat zijn ook feestdagen, net als schooldagen!