We hebben weer een held van de dag… al zeg ik het zelf…

Maar eerst wat anders.
Onder het motto: Ikke prikke prouw ik hou zo veel van jou, heb ik wat nieuws…

Kijk mij maar eens goed in mijn ogen!
Dan zie je alleen mijn mooie ogen. Maar als je er per ongeluk iets naast kijkt, dan zie je dat ik van mijn lieve broertje wat heb gehad.
Ja, precies… Krentenbaard. Zucht… En wel op de plaats waar het ‘hoort’ namelijk in je gezicht. Lekker dan!

Wat gaan we daar aan doen?
Naast niet krabben en natuurlijk smeren?
Precies een chloorbehandeling geven, want we gaan zwemmen!
Deze keer geen les of wedstrijd, nee, lekker speelzwemmen met z’n vieren.
En voor de afwisseling eens in een ander bad: De Windas.

Binnen is het niet heel groot. Goed om je even te vermaken. Maar dan sluit opeens zowel het wedstrijdbad (dat al voor boven de 16 jaar was) en het doelgroepen bad. Ja, dan blijft er weinig lol over.
Maar gelukkig is naast de toch wel erg gave glijbaan er toch nog meer, namelijk een groot buiten zwem-gedeelte.

En tot onze grote verbazing is daar ook een hoge duikplank.
Nou, dat durven we niet he? Of toch wel.
Nou, twee wel… Mama heeft het er niet zo op, papa doet wel stoer maar vindt het ook eng en die staat live onder onze ogen gewoon te verbranden. Zijn schouders (en zijn overige witte lichaam) heeft het niet zo op de zon.
Helaas helaas voor de kleinste held van de familie mag hij niet. Met die bandjes om je armen en de lengte van een kind van 3 wordt een sprong in een bad van 4,5 meter diept te gevaarlijk geacht en wordt hij weggestuurd. Sneu voor hem, dat wel.

Tja, dan moet ik maar alleen!

Nou ja moeten… ik weet het nog niet hoor.

Haha, dat is de hoek van de fotograaf (lees: papa), want ik hang al in de lucht hoor.

Hopaa! Ik ben een waterrat!

Of ik nog een keer wil? Jaaaa!

Ook een gaaf gezicht van de zijkant he?

Weet je wat ook leuk is?
Bewegend. Live opgenomen voor jou:

 

Ook, nog één keer dan.

 

Dan nog één keer in die gave glijbaan, maar dan moeten we er uit. We zijn doorweekt ;o)

In Zoetermeer is altijd wel wat te doen, dus zo ook vandaag.
Dit weekend is het Zoetermeer Culinair, een festival waarbij je van alles kan eten en drinken.
Kinderopvang De drie ballonnen staat er ook en pakken het wel erg leuk aan.

Zo mogen wij onze eigen ketting maken van twee soorten pasta.

En dat doen we dan natuurlijk ook, want wij willen alles leren, doen, meemaken, proeven en uit ons leven halen.

Over proeven gesproken, hier zit ik dan met keuzestress. Zo veel lekkers en nog gezond ook.

Zus! wil jij er ook een voor mij maken, ik wil meer!

Hier lieverd, geniet er maar lekker van. Leuk om te maken, maar niet aan mij besteed.

Ik ben meer van de wraps.
Nou beleg ik hem nooit met deze spullen, maar ik wil het wel proberen.

Nou, ik heb precies wat ik wil… Pindakaas!
Met lekkere blauwe bessen, komkommer en tomaat.

Even op de foto voor papa, leuk geworden he?

Ho, stop! Niet eten!
We moeten nog op de foto bij de mevrouw van De drie ballonnen.
Geen idee waarom, maar met onze naam wil ze een foto maken van ons kunstwerk.
Schijnbaar kunnen we een prijs winnen, dat willen wij wel!

Hoe je Sylvain schrijft? Nou: S-y-l-v-a-i-n.
En Chloé spel je precies zo als de dochter van die mevrouw zelf, dus dat hoeven we niet te spellen.

Volgende stap?
Oprollen natuurlijk.

Om te eten natuurlijk, duh!
Zal ie goed smaken?

Die van mij wel, heerlijk pindakaas en extra lekkers.

Euh, papa, die van mij niet… Eigenlijk is hij gewoon vies!
De combinatie is niets, maar ik lust eigenlijk al geen chocoladepasta. Mag ik wat anders doen?

Wie wil er een smoothie?

Gaaf, je mag ze helemaal zelf samenstellen. Met almond-melk of jus d’oange. Eerst een voor papa maken met jus d’orange, ananas en mango.

En deze wordt met almond-melk en een ratatouille van alles wat er op tafel ligt.

En dan mogen we ook nog zelf op de knop drukken, wordt hij vast nóg lekkerder van.

Voor de finishing-touch nog wat aardbei er bij…

En nog meer voor de kleur… De bak staat speciaal voor mij wat dichter bij, want het is wel heel erg hoog…

Op m’n tenen en dan met m’n hand op de knop, het lukt wel.

 

Nou heeft papa die van mij, maar ik wil er ook een. Mag ik er nog een maken?
En van de mevrouw mag het, dan wil ik appelsap maken, mag het op water-basis?

Ondertussen zien we dat de knutseltafel nog niet door ons is aangeraakt, we moeten dus nog even veder.
Hier kan je brillen maken/versieren. Nou, dat kunnen wij wel.

Veel geduld bij de een…

Snel resultaat bij de ander.

Nog meer geduld bij de een…

Volgende onderdeel om lol te trappen bij de ander.

En als je zo lief bent als ik, maak je snel vrienden en mag je voor je het weet achter de tafel met het meisje dat hier ook werkt.
Zo kunnen we samen ballonnen opblazen met de ballonnen-opblaas-machine.

Zo kunnen we iedereen voorzien.

Ondertussen is Miss-geduld ook bijna klaar.

Een secuur werkje, met super mooi resultaat, al zeg ik het zelf.

Zo, nu zijn we even klaar. We gaan lekker een rondje lopen en verder kijken wat er allemaal te doen is.
Super gezellig, mooi weer en leuke muziek. Tijd om even lekker te dansen.

 

Voor we naar huis gaan bedingen we dat we ook de laatste tafel mogen doen.
Het is een taste-challenge, en dat laten we graag over aan mijn broertje, want die lust meer en ik heb al wel gezien wat er ligt.
De blinddoek is wat groot. Goed dus dat ik niets zie, maar wel lastig dat ik ook niets ruik, geen adem kan halen en mijn mond verstopt is.

Zo, dat is beter.

Bring it on!
Eerste een druif. Maar hij denkt dat het een tomaat is… hij proeft met gevoel haha.

Dan een stuk limoen…

Gedeverdemme wat is dit nou! Moest zeker van papa! Grapjas, dit is zuuuuur!

Dit dus.

Maar… het is nog niet alles. Voor ons is elke dag feest, maar ook de hele dag.
We komen langs de Hoogvliet, en het voordeel van deze winkel is dat ze er een boodschappenkar hebben die gemaakt is in mijn droom. Kijk maar onder in deze blog.

Ik krijg er geen genoeg van!

En om het nóg leuker te maken, ze hebben hier van die beren en apen die zingen, een drive-in vermaak, super!

Thuis bewonderen we wat nieuws. We hebben de laatste tijd wat last van vliegen gehad, papa en mama waren het zat. Ook al vangen we ze altijd en laten we ze vrij, de gene die niet willen luisteren moeten maar voelen. Iets dat wij liever niet doen, want het is een harde tik, deze luisterde duidelijk niet en moest dus maar voelen. Au!