Het lijkt een rare combinatie… Rond de verjaardag van opa (22 juni) herdenken we hem en vieren we zijn verjaardag. Dol fijn toch?

Zeker vandaag, want we gaan met z’n allen naar het Dolfinarium.

Maar goed, zo’n dag begint natuurlijk vroeg en op snelheid.
In de auto ontbijten en wakker worden van de super dag van gister.
Lekker even ontspannen tot we bij oma zijn, want daar verzamelen we.
Als iedereen zijn of haar spulletjes heeft uitgezocht (dat het huis van oma niet leger lijkt snappen we ook niet) gaan we naar Harderwijk.
Wat we daar moeten weten we ook niet, maar papa, mama, oma, oom Pascal en tante Dunja zullen wel weten waarom we daar heen gaan.

Eenmaal aangekomen in Hardewijk, snappen wij het ook. Het Dolfinarium is daar. Soms zijn zaken logischer dan je vooraf denkt.
Eerst maar eens een kopje koffie, thee of limonade met poffertjes of appelgebak. We zijn vroeg genoeg en moeten even bijkleppen.
Zonder namen te noemen constateren we dat één van ons nog even wakker moet worden en daarvoor echt zijn limonade en appelgebak nodig heeft…

Maar dan zijn we allemaal weer aangesloten op elkaar.

Ho, papa en mama paste er niet op, maar zo kan het ook. Niet de meest charmante foto’s van ze, maar zo zien wij ze elke dag.

Hop, naar binnen de show gaat beginnen.
Beetje duwen en trekken om iets te kunnen zien want iedereen wil vooraan staan.

Uiteindelijk is op het muurtje en op papa’s nek toch de beste plek… zoals altijd… voor ons!

Hoewel, die mevrouw aan de andere kant van het muurtje heeft ook geen klagen. Die mag de Zeeleeuwen visjes gooien, die ze bijzonder goed kunnen vangen hoor. Leuk en leerzaam verhaal. Voor het verhaal zelf moet je maar daar Dolfinarium gaan hoor, wij hebben niet meegeschreven.

Even verder op is een groot meer waar echte dolfijnen in zwemmen.
Ook even klimmen, maar wel goed te zien.

Kijk maar.

En niet alleen zwemmen, maar ook springen!

Van voor naar achter, van links naar rechts…

En van achter naar voren van rechts naar links…

En van boven naar beneden…

en weer van rechts naar links.

Geloof je het niet? Moet je dit zien!

1,2,3, hoppa!

Als ze zijn uitgesprongen gaan wij door naar de volgende show, het lijkt wel feest!
Euh, deze show gaat over ons?

Haha, nee hoor, natuurljk niet, maar we zijn er wel mooi geweest!
Het gaat over de Walrussen. Wat een grappige grote vadsige beesten zeg!

Die mevrouw had nog zoó gewaarschuwd… maar die arme kindjes zijn toch erg nat geworden… Tja, voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten… het kan gewoon niet goed gaan.

Wat gelukkig wel goed ging, was de oversteek op deze stenen. Het vereist enig teamwork en wat hartkloppingen bij papa’s en mama’s, maar we zijn droog over!

Dat geeft ons mooi de kans om even te spelen.

Elkaar bekogelen met sparappels… Een Delcour-traditie die wij graag in stand houden.
Maar wij gebruiken nieuwe technieken als camouflage, verdekt opstellen, verstoppen en verrassen.

Even verder op kunnen we van de horizon genieten. En nu we er toch zijn, kunnen we net zo goed even op het strand spelen toch?

Maar er is geen dolfijn te zien, zelfs nog geen vis. Snel weer terug het park in, zodat we vissen kunnen aaien, want dat kan hier!

Roggen, platvissen en haaien, je mag ze allemaal aaien.

Moet je wel ver genoeg je vingers in het water kunnen krijgen, want de kant is hoog.

Gelukkig lukt het ons allemaal. En zonder eten, want ze hoeven het niet. Slecht hoor!

Nog eens proberen…

Nog eens?

De aanhouder wint toch?

Mooi niet dus. Maar dat maakt niet uit, want zonder eten lukt het ook! We hebben ze lekker allemaal geaaid.

Deze was wel heel makkelijk zeg.

Het lukt ons natuurlijk niet zonder eten, maar dit is dan al weer in Hilversum bij Su, waar we al eerder zijn geweest, ook met opa.

Proost opa!