Meestal start ons weekend met een heuse brainstorm-sessie. We mogen allemaal roepen wat we willen doen deze dag en daarna gaan we prioriteren. Als we dan wat over houden, komen we er eigenlijk altijd wel uit.
Vandaag gingen we pas brainstormen na het zwemmen, want dat is een vast onderdeel van onze zaterdag. Er stonden vandaag veel dingen op het lijstje, maar mama had het leukste idee. Zij kwam met ‘pluktuin’. Ook al wisten wij eerst niet wat het was, na uitleg leek het super en stapte we vrolijk met z’n allen in de auto. Ons doel? Hillegom, op een klein veldje met heel veel bloemen.
De reis was niet super lang, totdat we in de buurt kwamen. We hoorden papa en mama zuchten… Wat bleek? Het was opeens erg druk.
Op een bord stond ‘parkeren Keukenhof vol’. Ai, ai… natuurlijk dat is vandaag… Wij dachten waarschijnlijk onbewust aan bloemen, maar dat heel Nederland en zelfs half het buitenland ook aan bloemen dachten, dat waren we even vergeten… oeps.
Ach, het is leuk om te zien, maar wij gaan voor een eigen tulpenveld om te plukken, laat de rest maar kijken… wij willen kijken, voelen en ruiken!
Niet veel later stonden we al op het veld vol mooie kleuren, klaar om zelf te plukken wat we wilden. € 0,25 per tulp, zo vers als het maar kan en nog leuk ook!
Ze hebben een paar banen met één kleur, maar ook banen met alles door elkaar.
En je mag echt overal bij komen.
Zelfs ruiken!
Hier zie je maar dat je in de drukte toch alleen kan zijn… Maar ze hebben wel het lef om hun blaadjes boven het plukveld uit te steken.
Hier heb je papa en ik.
En hier heb je Sylvain.
Haha grapje!
En hier heb je ons (samen wilde Sylvain wel op de foto) en mama. We zijn al bijna net zo groot!
Hé, zo lijkt mama wel een smurf! Maar als je verder kijkt, zie je dat ze gewoon gebukt zit hoor.
Nou, we hebben genoeg foto’s om te gaan plukken vind je niet?
Maar nog niet genoeg foto’s van het plukken. En met al die mooie kleuren blijf je toch schieten.
Heel voorzichtig lopen we door het veld (tussen de bloem-banen is een looppad gemaakt, heel slim).
We zoeken een paar heel mooie tulpen uit.
Is dit wat?
Nee? Deze dan? Ik vind ze allemaal mooi!
Deze vind ik het mooist en hij is nog niet open, dus kunnen we er lang van genienten.
Maar nu komt het moeilijkste. Hij moet onder bij de grond gepakt worden en dan recht omhoog trekken.
Nou eigenlijk niet zo moeilijk toch?
Ik heb hem goed vast, één, twee, trek!
Mmmmm zit ik even voor gek… Ik krijg hem niet de grond uit. Papa schreeuwt nog: “je bent toch wel sterker dan een tulp!”
WRAAHG! Yes, hij is los, I did it! Kijk nou zo mooi!
Weet je wat ook lastig is? Het juiste steeltje bij de juiste bloem vinden. Voor je het weet trek je er een verkeerde uit.
Even goed opletten en dan hard trekken.
Nou, dat was leuk! Een mooie set voor op tafel. Dat was dat.
En nu? Weer naar huis?
Mooi niet. We gaan nog niet naar huis, nog lange niet!
Eerst maar eens even naar een wat meer bewoond gebied. We rijden naar het centrum, parkeren de auto en lopen langs de winkelstraat in Hillegom.
Tja, we komen er niet iedere dag, dus kunnen we beter de toerist spelen toch?
Wat op valt is dat we lang een lange rij hekken lopen die op de stoep langs de straat staan. Een plein vol met statafels en vuilniszakken, niet echt ons idee van gezellig, maar wellicht komt daar nog verandering in.
Er loopt een dweilorkest dat wel erg hard is hoor. Leuk maar voor onze tere oortjes nog wel even te hard.
Helaas is de straat niet super lang en aan het eind niet echt vol belevenissen. We moeten terug, terug naar een leuk tentje vlak bij de auto. Daar maar eens kijken of er plek is.
Gelukkig is er een plek in de zon en kunnen we die verruilen met een plek in de schaduw.
Niet alleen papa is niet zo van vol in de zon zitten, Sylvain zit onder de pukkels (onverklaarbaar) en Chloé heeft van gister zonne-uitslag op haar arm. Even rustig aan doen dus.
Niet alleen lekker, maar ook gezellig.
We krijgen zelfs een privé concert van het dweilorkest dat zo hard speelt.
Sylvain vlucht naar binnen met mama, maar Chloé en papa blijven moedig zitten en genieten van een up-close-privé-concert van de Blaasbalgen.
Geniet een stukje mee, leuk!
Daarna komt het eten…
Appeltaart, clubsandwich…
… en een broodje salami.
Maar het wordt pas echt lekker als je slagroom op je chips mag doen.
Dus….
Maar goed, terwijl de hele delegatie Delcour gaat plassen en afrekenen, vraagt mama toch maar even waarom nou die hekken er staan.
Wat blijkt, de bloemencorso.
De wat?
De bloemencorso, dat is een optocht van bloemen.
En voor je ons gaat vertellen dat bloemen niet kunnen lopen en dat de optocht dan dus niet kan doorgaan, vertellen papa en mama dat die op grote wagens voorbij worden gereden.
Het is echter pas over ruim twee uur…
Dat betekent even wachten in het park, even wat lekkers kopen bij de supermarkt en nog een tijd hangen bij het hek om wel wat te kunnen zien.
Maar OMG wat duurt het lang…
En dan lijkt het te gaan beginnen. De eerste auto is er al.
Ok, de auto is mooi, maar we hadden wel wat meer verwacht van auto’s vol met bloemen.
Komt er nog wel at meer? Ik voel me al een beetje misselijk… en broertje-lief heeft het koud.
Hé, we horen wat…. muziek! Maar bloemen kunnen toch geen muziek maken?
Nee, maar ze konden ook niet lopen, dus worden ze vast geholpen.
En jawel, dat doen natuurlijk de tulpenmeisjes. De band maakt de muziek. Eigenlijk best logisch.
Eén van de voordelen van klein zijn is dat je door het hek kan gaan wanneer je wilt. Daardoor ook even snel kan kijken of er al wat aan komt.
En Sylvain, komt er wat aan?
Nou, wegwezen dan straks rijdt ie over je heen!
En het is geen klein autotje hoor!
En dan opeens zien we een roze olifant… wat een raar gezicht. We proberen er wel eens niet aan te denken, maar zo hadden we hem ons niet voorgesteld.
Vlak na de olifant volgt nog een rare vogel… grappig gedaan.
Maar echt gaaf is natuurlijk een astronaut!
En muziek…
Als je nou iets van bloemen moet maken, wat maak jij dan?
Een vaas?
Wel creatief bedacht!
Boeren liefde, mooi om te zien he!
En een huis van bloemen… wij vinden dat Hans en Grietje nog geluk hebben gehad. Stel je voor dat ze dit waren tegen gekomen. Ruikt wellicht lekker, maar is niet om te eten!
Hierzo, kijk dit dan! Gewoon een ridder te paard, wow!
Ja, wij zijn er nog steeds, jij ook?
En muziek…
Er komen nog veel rare dingen voorbij, zo een overzicht hoor, maar dit moet je zien.
Twee draken!
En heel Hollands…. een koe vlak bij een spoorwegovergang. Wel oppassen, want er komt een trein aan!
En muziek…
Nog twee dan. Hier een dubbele dino-draak. Die bloemen op z’n hoofd maken hem bijna schattig. Als het maar niet zo groot was.
En hier een paard, vergezeld van een bloemen beeld… haha, nee hoor, een dame met een bloemenpaard achter zich. Gaaf gedaan he?
Vlak voor het einde zien we twee hulpverleners van het Rode Kruis het restaurantje tegenover ons ingaan. Daar waar we zo lekker hebben gegeten vanmiddag. Niet veel later komt daar ook politie en een ambulance aan. Mmmmm iets goed mis.
De wagens die er achter staan moeten even wachten.
Veel mensen lopen al weg, maar wij willen blijven tot het einde.
En wat wij dan weer leerden is dat die laatste wachten achter de ambulance… dat was het einde… Maar ook die heeft z’n best gedaan, dus daar blijven wij voor staan.
Hierbij een overzicht van zo goed als alle deelnemers van de bloemencorso.
Wat een mooie bloemen en show!! Daarbij ook nog eens een zonnige dag. Heerlijk.