Vandaag is een heel bijzondere dag. Niet alleen is het de enige maandag van deze week, het is ook oma’s verjaardag! We mogen het eigenlijk niet zeggen, maar ze wordt vandaag 71 jaar! Knap he? Zo’n prestatie verdient wel iets leuks, dus gaan we vandaag lekker op pad, shoppen en cultuur snuiven.
Maar papa en mama hebben ook aangegeven dat we vandaag, als het lukt, gaan bowlen en in de speeltuin mogen spelen. Hangt natuurlijk wel van de tijd af, want de speeltuin is overdag heet, en de bowling baan is ijskoud. Ja, ijskoud, letterlijk, want in dezelfde hal zit ook de ijsbaan. Tja, je moet wat in Egypte…
Wij zien het wel zitten, het ziet er leuk uit.
Maar, zoals we al aangaven, het is vandaag niet ons feestje, maar dat van oma.
Gister hebben we stiekem, toen oma er niet was, de ober aangesproken of hij wat kan regelen voor oma deze ochtend. Daarnaast hebben we op een andere plek aangegeven dat ze jarig is, zodat ze taart kunnen regelen op haar kamer vanavond.
De ober staat al klaar bij een speciale tafel. Ook wij zijn benieuwd wat hij er van gemaakt heeft, spannend!
Gaaf he?
Oma is er ook erg blij (verrast) mee.
Zo, kijk, we zijn er allemaal bij.
Wat nu? Zingen? Ja, zij! Wij doen het vanavond, maar dat weet oma nog niet.
Nee, echt niet…
Wel leuk om in twee talen (beiden onverstaanbaar) happy birth day te horen.
Zoals elke dag lekker gegeten, maar dan is het tijd om onze spullen te pakken en op stap te gaan. Een city-trip wacht op ons, maar… niet voordat papa even snel met oma mee gaat om haar kamer te versieren. Wij hebben slingers gemaakt, dan weet de schoonmaker dat ze jarig is en kan hij het feestje met de verrassingstaart helemaal af maken, hopen we.
Papa hangt de slingers creatief op, leuk om te zien, niet voor niets gemaakt dus.
Kan je het niet goed lezen? Geen probleem, zoomen wij even in voor je.
En aan de andere kant de wc-rol-slinger.
Maar dan is het toch echt tijd om op stap te gaan. Een goed moment om de ingang van hotel Ali Baba Palace te fotograferen.
Even om het in perspectief te plaatsen, het is groot, heel groot. Met 700 kamers mag je wel spreken van een resort.
Een plaats voor prinsessen zou je zeggen, maar dat terzijde.
Het is een goed moment om op stap te gaan… het is heerlijk weer!
En wie nemen we mee?
Oma natuurlijk, want het is haar dag, haar feestje.
En natuurlijk papa met Chloé en mama met Sylvain. Eigenlijk wilde wij naast elkaar zitten, maar uit veiligheidsoverwegingen vond de gids het beter dat Sylvain niet voorin zat en moest dus ruilen met papa. Toch nog leuk hoor!
Na laat opblijven is een busreis in de zon toch best vermoeiend… Even mijn oogjes dicht, niemand die het ziet.
Als we in de buurt zijn, doe ik mijn ogen ook open hoor, want er is veel moois te zien.
Neem deze mega grote moskee, of de leuke kleine winkeltjes.
En het verkeer… wat een chaos!
En niet alleen het verkeer. Ook de lokale vismarkt is bijzonder. Veel mensen lopen kokhalzend de overdekte markt uit, maar wij genieten van de mooie vissen die liggen te wachten op een nieuwe eigenaar. Het ruikt eigenlijk niet vies en er zitten grappige vissen bij hoor. Gekke Hollanders, het is gewoon vis hoor.
Je moet wel weten waar het is, want anders had je het vast niet gevonden.
Gelukkig hebben wij een Nederlands sprekende gids, hij weet de weg en kan er wat over vertellen, leuk en knap, want hij heeft tijdens zijn werk in 6 maanden Nederlands geleerd.
We komen steeds dichter bij de moskee. Toch wel benieuwd wat ze daar doen…
Achter de haven, achter een hek staat hij dan… Groot he?
Kijk, hier zie je hem helemaal vanuit de haven.
En hier is de haven zelf, met aan de ene kant rijkdom en de andere kant armoede. Best wel heftig om te zien. Niet alleen die verschillen, maar ook wat armoede is.
Wat een contrast he?
We zijn bij het hek. De gids legt uit dat de vrouwen een soort van jurk aan moeten, om alle blote delen van hun lichaam te bedekken.
Kinderen tot 12 jaar hoeven niet en mannen mogen gewoon in hun kloffie naar binnen. Wij gaan dus met papa mee kijken naar de vrouwen die stoeien met hun gehuurde kleding.
Nog heel even goed doen, en hier en daar geholpen worden…
Bijna… maar hoe herkennen we mama nou?
Ja, van deze kant kunnen wij het ook wel zien. Oma herkennen we ook wel, dat is toch nog iets makkelijker.
Hier heb je dan familie Delcour als Moslim.
Ook al is het niet de kleding-keuze van papa, hij houdt gelukkig nog wel van mama.
En gelukkig is het ook niet mama’s keuze… ondanks dat zij het nu aan moet, houdt zij ook van papa. Gelukkig maar.
We gaan naar binnen, maar pas nadat we onze schoenen hebben uitgedaan en in een vakje hebben gelegd, net als met bowlen.
Eenmaal binnen, mogen we foto’s maken, en luisteren we zittend naar de gids, die uitlegt hoe het hier werkt.
We mogen ondertussen fotograferen.
Oh, kijk, hier is onze gids, Aladin.
Ook oma en mama luisteren aandachtig.
Wij blijven bij mama, zodat we zeker weten dat we de goede hebben, want alle vrouwen lijken hier op elkaar.
Oma en mama nemen het er van… Tja, als ze er toch zijn.
Maar ook wij willen wel even poseren hoor, zo vaak komen we hier nou ook weer niet.
En de gids is zo aardig om ook een foto van ons allemaal te maken, dan is het gezin toch compleet.
Nu we alles weten over de moskee en het moslim-geloof gaan we verder.
We lopen langs een rederij waar mannen 16 uur per dag winter en zomer met hun handen en zonder bescherming houten jachten staan te maken. Pffff wel een reden om op te letten op school en elke dag blij te zijn dat we in Nederland geboren zijn.
Hier zie je Aladin in actie, bij de boot en in de bus als hij ons uitlegt wat de verschillen zijn tussen de vier culturen die Egypte kent.
Als zijn verhaal bijna af is, staan we voor een koptische kerk. Tja, in dit land kunnen de twee grote geloven (en ook andere) naast elkaar bestaan, heel goed!
De kerk is ook mooi!
Hier is het nog Kerst… nou, eigenlijk gister, zelfs in ons hotel nog gevierd en overal nog Kerst-wensen en lampjes. Eigenlijk best gezellig.
Eigenlijk moeten de mannen aan de ene kant naar binnen en de vrouwen aan de andere kant, maar voor de tourist maakt het niet uit, dus wij mogen gezellig doorlopen en bij elkaar blijven.
De gids legt hier niets uit, waarschijnlijk weet hij er minder van, of denkt hij dat wij er meer van weten… Nou, eigenlijk opvallend weinig, maar het zet ons wel aan tot vragen, leuk voor thuis en in de bus.
Best wel mooi en imposant om te zien. Overal Jezus, engelen en andere figuren.
En alles is versierd, duidelijk dat er moeite in gestopt is om het mooi te maken.
Als we de kerk voor het zingen verlaten, gaan we naar de groente markt. Eigenlijk net de vis-markt, maar dan met groente en fruit.
Het ruikt anders, is groter en drukker. En dat terwijl deze markt 24/7 open is. De mensen wonen hier, eten hier en slapen hier. Poeh, wij zouden geen fruit meer kunnen zien. Hier een impressie van de markt.
Geef een reactie