Alsnog naar Neeltje Jans

Papa en mama vonden het zo sneu voor mij dat ik de laatste dag van mijn eerste kamp moest missen, zeker omdat dat een van de gaafste dagen zou worden. Niet alleen zou ik hen weer zien, maar we zouden ook met z’n allen naar Neeltje Jans gaan, om te leren over de deltawerken.

Nou ja, zouden gaan… ze zijn ook geweest, maar helaas zonder mij. Tja, als je ziek bent, overgeeft en te slap om te lopen, dan is het niet handig om toch mee te gaan.
Maar om niets gemist te hebben morgen in de klas, zijn we gewoon vandaag met z’n vieren naar Neeltje Jans geweest.

En we hebben een mazzel gehad. Het was gewoon droog, warm en super mooi weer, gewoon zonder jas!

Ook al was ik al eens eerder geweest, toen was ik nog wel wat jong om alles te doen en te begrijpen.
En nu vond ik ’the experience’ ook wel wat eng, dus maar niet uitgekeken… De rest was super!

Eerst duiken we, zoals iedereen, in de mossel, een must-make-foto.

Euh, waar is papa nou?

Oh, daar… Papa! Doe nou toch eens normaal!

Tja, dat wil Sylvain ook wel even…

Er is zo veel te zien… Mooie vissten, vissen die je mag aaien, haaien…

En zelfs een vis die het leuk vind om telkens uit het water te komen om geaaid te worden. (al laat hij zich niet makkelijk scherp fotograferen).

Het is niet zo druk. Duidelijk dat Casa er vandaag niet is, want wij zijn bijna overal helemaal alleen!
Even inspecteren hoe je de haaien ziet als je bijna achterin gaat zitten…

En eenmaal buiten aan de wandel, worden we gewoon opgepikt door een treintje… Tja, als ere-vip-gasten mag je wel service verwachten toch?

Zijn we mooi op tijd voor de wind-belevenis, WOEI!
Super stoer, en ook wel een beetje spannend.

 

Maar als je eenmaal weet wat je kan verwachten en weet dat het eigenlijk helemaal niet zo spannend is… Dan ga ik met papa gewoon nog eens!
Kijk mij genieten.

 

Lekker uitgewaaid, kunnen we zo doorlopen naar de zeeleeuwen-show.

Beetje gek zijn ze wel, maar ze luistern goed hoor, leuk!

Maar nu is het echt even tijd om te spelen, toch? Ok, woehoe!

Pas nog geleerd van papa, lopen met m’n handen, hangend aan handvatten… Kan jij het?
Ik wel! Best zwaar, maar zelfs de 8e keer gaat het nog goed, stiekem best wel sterk dus.

 

Binnen, in een grote walvis hangen dolfijnen aan de muur… Logisch is het niet, maar ik vind het dolfijn!

Nou, dan maak ik wel reclame voor Zeeland, want het is hier fantastisch!
Over ‘het is hier fantastisch’ gesproken, papa maakt sinds kort via www.DutchMe.com filmpjes over het echte Nederland… Ook leuk om de ervaring van Neeltje Jans te kijken op zijn blog. Zie: www.dutchme.com.

En na zo’n leuke dag uit, is het altijd fijn als je buiten in de zon in het (voor ons onverwachts leuk en gezellig) dorpje Renesse lekker Italiaans te gaan eten.

Nee, geen mosselen gegeten, maar wel gezien…. in de Jumbo, waar we gelijk maar even boodschappen gedaan hebben…