Nou ja zeg… Hoe raar kan je een jaar beginnen…

Ondanks dat wij mochten meegenieten van het vuurwerk (zie vorige blog) ging de wekker redelijk vroeg. Tja, als je beide families wil bezoeken en opa en oma op twee adressen zitten, dan is het even aanpoten.
Hop aankleden, eten en in de auto!

Vandaag eerst oma ophalen om naar opa te gaan in het revalidatiecentrum, daarna naar oma en daarna naar Popo en Kungkung (opa en oma aan mama’s kant) om daar natuurlijk ook iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen.

Maar het liep niet zo vlotjes als gedacht.
Gelukkig ging het tot en met opa helemaal goed. Maar vlak voor wij bij de deur van oma waren ging het mis…

Gezellig stappen wij twee met oma en papa en mama in de lift… Tot zover niets aan de hand. Maar wat horen we toch? Zo’n raar knisperend en slepend geluid. Papa wijst op het stuk plastic dat tussen de liftvloer en de deur zit. Hij wil het wegvegen met zijn voet en opeens stopt de lift…

OMG, wat gebeurt er?
Om de beurt drukken we op diverse knoppen maar realiseren ons dat we toch echt vast zitten.

Gelukkig hebben we geen haast, en eten en drinken bij ons. Niemand hoeft nodig naar de wc, dus de beste optie is zitten en gezellig doorkletsen.
Zo leren we oma wel beter kennen, leuk toch?

Papa belt met de liftmensen en vertelt dat er iemand aankomt, maar niet kan zeggen hoe lang het duurt. Het is natuurlijk een vrije dag voor iedereen, dus… een spontane picknick.

Na een minuut of 30 spreekt mama oom Pascal, die net aangeeft dat hij bij oma is, maar ons mist… Hij vertelt dat zij een stukje moesten lopen omdat de lift niet kwam opdagen. Ja… dat wisten wij natuurlijk ook wel.
Gelukkig konden wij een stukje zien van de 3de verdieping en via het ruitje elkaar toch nog een gelukkig nieuw jaar wensen.

Het is wat lastig om een selfie te maken, maar gelukkig kan oom Pascal door de ruiten heen een foto van ons maken. Zo ziet een spontane lift-picknick er uit:

En ons uitzicht is ook grappig… Het lijkt wel aapjes kijken, maar wie zijn nou de aapjes?

En je ziet, een selfie van die kant is toch een stuk makkelijker… Wat een ramptoeristen he?

Na 40 minuten zijn we er gelukkig weer uit. De monteur van Sky lift heeft ons netjes vrij gelaten, waarvoor dank, waardoor wij weer verder kunnen…
En de lift ook, dag lift, wie wil er een oliebol?