Lieve Casa-medewerkers, juffen, meesters, hulpjuffen, schoonmaaksters, koks, keukenhulp, vrijwilligers, administratie, directie en ondersteuners, via deze blog wil ik jullie heel hartelijk bedanken voor mijn drie jaar in Earth.

Ik ga niet weg, maar mag naar Jupiter en sluit daarmee een super mooie periode af. Vandaag neem ik afscheid en wil graag met jullie delen wat ik zo allemaal mee heb gemaakt de laatste 2,5 jaar op Casa.

Mijn bijzondere dank gaat naar juf Anneke en Liana, die helaas vertrokken zijn, juf Brigitte en meester Theo deze twee juffen super goed opvolgde en mij net zo veel hebben geleerd en liefgehad. Daarnaast natuurlijk aan de hulp en middag-juffen Linda, Sabrina, Saskia, Isabella en Alida.
Ik ben zo blij dat ik bij jullie in de klas heb mogen zitten. Super bedankt voor alles!

Graag blik ik nog één keer met jullie terug op de afgelopen 2,5 jaar dat we samen waren.
De foto’s en verhalen komen van eerdere blogs die ik heb gemaakt. Als je op de foto klikt kom je op die blog terecht.

Het begon allemaal op 1 augustus 2012. Ik was nog maar 1 jaar en drie en halve maand oud. Papa en mama gingen kijken en hebben mij na een gesprek met Tessa direct ingeschreven. Een van de beste dingen die ze voor mij gedaan hebben!

Op 30 maart ga ik met papa en mama alvast even kijken. Het is zondag en stil. Tijd om even buiten te kijken. En? Wat schetst mijn verbazing? De school is open en mijn nieuwe juf kunnen we van buiten zien. Bizar, deze school lijkt wel altijd open, wow! Even rondlopen (buiten) en opladen voor de eerste keer dat ik echt mag… het duurt nog maar heel even.

Maar dan, op 2 april, 13 dagen voor mijn 3de verjaardag, mocht ik alvast gaan wennen. Super spannend, maar ik had er SUPER veel zin in.

Twee dagen later drong het tot mij door… Het zou toch echt bijna gebeuren. Wendag twee… Eerst mijn broertje naar (nu nog) onze creche brengen, waar ik lief uitgezwaaid werd als held.

En dan zie je gelijk het verschil. Je kan hier van de vloer eten, tafels zijn mooi gedekt en je moet alles zelf doen… poeh, dat wordt een uitdaging.

Ok, school, eten, het is eigenlijk best overzichtelijk. Maar wat doe je nou eigenlijk op zo’n school?
Nou, leren natuurlijk! Wat dacht jij dan? Maar vooral het hoe, wat, waar en waarom. Niet stampen wat de juf zegt, nee, leren wat er gebeurt in het leven. Eten komt niet uit de lucht vallen toch? Dus gaan wij op zoek naar Albert Heijn even verder op, en dan mogen we overal komen, kijken, aanraken en… afrekenen. Nu weet ik pas echt hoe de vork in de steel zit.

Zal ik vertellen hoeveel juffen en meesters ik heb?
Je gelooft het toch niet. Het zijn er 49. 46 klasgenootjes die mij alles uitleggen, helpen, voordoen en leren. Daarnaast twee juffen en een pedanogiets medewerkers, hulpjuf. En ze zijn allemaal lief! Deze twee jongens hebben mij de fijne kneepjes aangeleerd van het inschenken zonder knoeien. Lief he? En weet je wat nou zo leuk is? Ik ga naar Joepiter, en kom gewoon weer bij een van hen in de klas, die niet kan wachten om mij weer nieuwe dingen te leren. Ik heb er nu al zin in!

Nog wat info… zomaar een dagje Casa, om een beeld te krijgen.

Het is hier wel helpen en geholpen worden, dus waar ik kan, help ik ook anderen. En als ik iets goed geleerd heb op de creche, dan is het wel de was ophangen. Nu is het mijn beurt om te helpen.

En soms, gewoon omdat het kan, maak je ook wat liefs voor een vriendin, ook al zit zij in een andere klas.
Helaas is deze tekening gestolen (of zoek geraakt hoor) en maak ik dus een nieuwe. Tja, dat is ook het leven toch?

Eéns per jaar mogen papa of mama komen observeren. Lekker meekijken hoe het met mij gaat. Vandaag voor het eerst en het is mama’s beurt.
Daarna praat zij nog wat met juf en bespreken mijn voortgang. Maar goed, dat zit wel goed, ik vond het gewoon leuk om te laten zien hoe het gaat hier.

Ook Casa laat ruimte voor verbeteringen. Vandaag was het weer eens zo ver. Bankjes in de gang om onze schoenen aan te trekken. Super handig, scheelt een vieze en koude kont!

Is het dan nooit feest? Nou, eigenlijk altijd, maar soms doen we er gewoon nog een schepje bovenop.
Dit jaar lichtjesfeest. Eigenlijk het equivalent van het winterfeest van vandaag (22 dec. 2016) wat eigenlijk mijn afscheidsdag is in Earth. Morgen nog een korte dag afscheid nemen van mijn vriendjes en vriendinnetjes, per 2 januari zit ik namelijk in de middenbouw, in Jupiter, al noem ik het liever Joepiter, want het is een super leuke klas!

Buiten de jaarlijkse observaties is het mogelijk om af en toe een uurtje les te geven aan je eigen papa of mama. Nou, dat wil ik natuurlijk wel. Mama had geobserveerd, dus de les geef ik aan papa.

Maar gelukkig kan ik meer dan alleen torens bouwen hoor. Vandaag kwam ik thuis met een rekenwerkje. Tja, ik ben immers al 4.

Helaas hoort bij ‘leren’ ook leren afscheid nemen van een dierbare. Soms verhuist er wel iemand of emigreert er een, maar vandaag is een van de meest droevige dagen van het jaar. Juf Liana vertrekt, echt pijnlijk. We hebben haar maar wel een waardig afscheid gegeven, wat een top-juf en wat heb ik veel van haar geleerd!

Je ziet mij langzaam groeien toch? Als je het zo leest.
Nou, moet je dit zien… Opeens kan je wat je nooit verwacht. Ik heb vandaag mijn eigen Romeinse boog gemaakt. Een bouwwerk dat zichzelf in stand houdt. Nu weet ik hoe ze vroeger dus al die mooie kerken kon