delcour.nl - Dagje Antwerpen

Vandaag lekker vroeg op. Niet omdat we weg gaan, maar omdat het weer tijd voor zwemles is… Maar daar gaat de blog niet over, het gaat over het dagje uit dat daarna kwam :).
Heerlijk met z’n vieren naar de dierentuin in Antwerpen. Papa en mama hebben over de hele wereld al allerlei dierentuinen gezien, en wij ook al een paar, maar zo dicht bij huis zijn zelfs zij nog nooit geweest.

Met ons abonnement op Blijdorp, is het een leuke dag voor nop met parkeerkosten a € 4,- en dus ruimte voor plaatselijke avond eten! Nou, wij kunnen niet wachten!
Nou ja… die reis is natuurlijk nooit leuk. En als het voor ons niet leuk is, dan ook maar niet leuk voor papa en mama.
Sylvain die slaapt, en dat mag, hij is nog jong… maar ik kan best proberen om elke minuut twee of drie keer zuchtend te vragen of we er al zijn.

En dat heb ik nog best lang volgehouden, maar de Belgische grens heb ik niet gezien… En dan op eens staan we stil.
Ik hoor papa en mama praten en Sylvain een beetje miepen. Dan valt er een deur dicht, en nog een… en nog een…

He, dat gaat niet goed, straks vergeten ze mij, snel wakker worden.
Wat denk je? Staan we bij een winkel achter een pompstation. Papa en Sylvain zijn weg en mama zegt tegen mij dat ik mag blijven liggen. Nou, dacht het dus niet he! Schoenen aan en hop kijken wat die twee mannen uitspoken.

De frisse lucht doet ons allen goed. Even rond rennen, even binnen kijken en dan hop de auto in voor de laatste 20 minuten, we zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal kontje kaal!

Midden in de stad parkeren we (nou ja, papa dan) de auto en lopen naar het grote plein om aldaar met een worstenbroodje (van op de hoek) richting het centraal station te lopen. Vlak naast het station is de ingang van de dierentuin. Deze heet ook al ‘Zoo’, lekker origineel zeg!

Blijkt dat de automatische entre-poortjes van mening zijn dat wij niet naar binnen mogen. He, is dat discriminatie?
Oh nee, we moeten onze tickets gewoon even ophalen bij een mevrouw in een klein hokje… Wat een kleine werkruimtes hebben ze hier zeg?
Omdat we onze parkeerkaart ook al hebben laten valideren (wie dat woord verzonnen heeft), kunnen we met de nieuwe tickets:
tadaaaaa

direct door naar binnen, op naar de beestenboel!

Sylvain krijgt gelijk aan het begin al zijn zin, vandaag wilde hij vooral apen zien. Waarschijnlijk omdat hij er zo op lijkt, haha!
Zeg nou zelf, wie lijkt het meest op een aap?

Gelijk verder naar de pinguïns, een favoriet van ons allemaal.
Je kan bij deze pinguïns wel héél dichtbij komen zeg.

Papa wil ons de wereld wel eens van de andere kant laten zien en dat deel ik graag met jullie.
Weet je wat een pinguïn ziet als hij naar ons kijkt? Nou, dit:

Dan ziet hij dus aapjes, hahahaha.
Kijk hier ’the making of’:

Er zijn zoveel dieren, dat het te veel werk is om alle dieren op de foto te zetten. Dan moet je zelf maar even naar Antwerpen Zoo toe gaan, het is de moeite waard hoor!

Wat wel leuk is, dat Sylvain de hele dag met de door papa vakkundig opgevouwen lijst met voedertijden foto’s aan het maken is. Hij heeft de platste camera aller tijden! Kijk nu maakt hij een foto van ons.

Dan lekker naar binnen. Jas uit en heerlijk genieten van de vissen en… aaaaa wat is dat? Sylvain aan de kant, er komt een hond achter je aan! Pas op!

Snel door naar nog meer dieren. Eerst nog even langs alle andere water-dieren, grote vissen, kleine vissen en zelfs blauwe kreeften! Hierover later meer.
We waren al geweest in de donkere gang met rennende gordeldieren en achter elkaar aan hangende luiaards, fladderende vleermuizen en ijsberende aardvarkens en moeten dus de andere kant op, waar is toch die vlindertuin?

Mmmm die kunnen wij helaas niet vinden en met nog maar een half uur op de klok voor het sluitingstijd is, wordt onze wandelroute logisch doorbroken door een gebouw. Tja, we zijn er nou toch, dus hop naar binnen… Een gang met ruitjes… nou dat belooft wat zeg.
Maar dan, opeens, achter een van die ruitjes zien we een ei. Nou zeg, spannend!
Maar toch, het ei ligt niet stil… wat gebeurt er?
Het ei beweegt, alsof er iemand op zit te kloppen. Geboeid blijven we staan en zijn getuigen van een kuiken dat het licht ziet, gewoon onder onze neus, achter een stukje glas, wordt daar onder een lamp van 37,5 graden een keuken geboren. Niet te filmen zo leuk!
Wat? Niet te filmen… haha, dan ken je onze familie niet. Natuurlijk hebben we dat gefilmd!
Sterker nog, het is verwerkt in mijn vlog nummer 9 op mijn vlog-pagina, waar je overigens ook de blauwe kreeft tegen komt. Je kan de kreeft, maar dus ook de geboorte van het kuikentje zo vaak zien als je wilt, en hij komt echt uit, gewoon even geduld. (vergeet geen duimpje omhoog te steken en je te abonneren op mijn kanaal he!)