Na lang wachten, is het vandaag weer lesjesdag. En speciaal deze keer zijn opa en oma helemaal vanuit Hilversum overgekomen om een lesje van mij te krijgen.
Natuurlijk gaan papa en Sylvain ook mee, mama moet helaas werken en is er daarom niet bij.
Voor de gezelligheid en het gemak, komen ze lekker vroeg, dan kan opa tenminste voor de deur uitstappen en een mooie plek in de klas innemen op een stoel. De plek heb ik natuurlijk al helemaal uitgekozen en klaargemaakt, zo vaak komt er niet zulk hoog bezoek.
Kijk daar heb je hem. En ondanks zijn Parkinson zorgt hij toch voor zijn kleinste kleinzoon, mijn lieve broertje, Sylvain.
Maar nu is het mijn beurt… Ik ben de juf en jullie moeten goed luisteren. Mijn laatste werkje zal ik even toelichten.
Dan zet ik Sylvain even aan het werk, oh, hij heeft al iets gevonden zie ik, lekker makkelijk.
Dan maar vast een ander werkje uitleggen. Overscheppen met een lepel, heeft hij bij zijn kennismaking ook al even gedaan.
En daarna natuurlijk ook zelf opruimen…
Maar goed, het echte werk gebeurt natuurlijk op mijn kleedje met mijn leerlingen.
Of op mijn tafel, want de werkjes komen in hoog tempo voorbij.
Even kijken of opa en oma wel weten hoe de kleuren heten.
Sylvain is in een artistieke bui, die laat zijn expressie de vrije loop.
En dan… is het tijd voor een uitdaging. Allemaal stukjes die op één manier in de doos kunnen.
Volgens mij vinden ze het moeilijk!
Mmmmm, dat is nog best opletten geblazen voor ze.
Met z’n allen komen we er vast wel uit. Sylvain gebruikt vast een hulplijn, die ziet het niet meer zitten.
Dit blijkt ook wel uit zijn gezicht als we thuis zijn. Hij ziet even niets meer zitten en wil maar één ding…
Het kussen vol kwijlen haha, slaap lekker lief broertje. Nog 1,5 week en dan zit je ook op Casa, je bent van harte welkom!
Wellicht kan jij ook opa en oma eens een lesje geven, is echt leuk hoor!
Geef een reactie