Mijn papa en mama, maar ook mijn juffen, proberen van alles om mij te leren plassen.
Het vlot niet zo, want ik snap oprecht niet waarom ze zo moeilijk doen. Een beetje plas geeft toch niet? En als je poep maar plakkering genoeg is, zit het lekker zacht. Wellicht is dat bij mij alleen zo, maar dat komt omdat anderen gewoon iets meer vet in hun kont hebben, ik zit direct op m’n ruggengraat als ik zit, dus is het toch niet gek als ik een absorberend kussentje aanmaak?
Wat dan weer wel leuk is, is het op de wc zitten. Papa en mama maken er echt een feestje van. Ik heb al uren filmpjes zitten kijken op de iPad op de wc, ben al vele boeken voorgelezen, het verhaaltjes gehoord, gelachen met mijn zus én ik het echt dinosaurussen zitten kijken.
Bij ons op het toilet, maar ook bij opa en oma, lopen dinosaurussen rond, gaaf he?
Echt een AH-moment met Freek. Ik noem het plassen in het wild!
(wat ik overigens in de vakantie ook al eens gedaan heb, dat is leuk joh, alleen kriebelt het gras zo aan je kont)
Maar omdat het niet zo lukt, heb ik zelf wat bedacht. Een wedergeboorte.
Nou ben ik best klein, maar ik denk niet meer zonder meer te passen in mama’s buik.
Daarom heb ik een grote kraamkamer gevonden waar ik het geheel nogmaals kan beleven…
Het leuke is dat iedereen me nu kan voelen en zien bewegen. Achteraf had ik wellicht beter niet als een stuit-ligging met m’n benen wijd geboren kunnen worden, maar gelukkig is er niets gescheurd.
Geef een reactie