Weer een leuk dagje uit. Vandaag leren hoe kaas gemaakt wordt, hoe klompen gemaakt worden en dat Volendam leuk is.
Het is bijna niet allemaal uit te leggen. Een poging met tekst en beeld.
Na thuis even gespeeld te hebben, zijn we met de auto naar Simone Hoeve gegaan. Een plaats waar ze kaas en klompen maken en dat ook laten zien.
Leuk dat je daar bij ontvangst meegenomen wordt op een speciaal verhaal hierover.
Maar voor we ontvangen worden vat Sylvain de dag even samen.
Maar dan begint de rondleiding toch echt.
Door een mevrouw in traditionele kleding. Ze was getrouwd, want haar schort was met twee knopen dicht aan de achterkant.
Maar goed, daar ging het natuurlijk niet over, het ging over kaas. Kijk, twee kaasschaven, een voor oude kaas (links) en een voor jonge kaas (rechts), anders plakt het zo bij de jonge kaas, en anders krijg je geen mooie rechte plakken bij de oude kaas.
Genoeg over kaas, hop naar de klompen.
Maar dat is niet moeilijk, dat kan onze kleine held ook!
Dan hoeft alleen nog de binnenkant er uit.
En dan heb je een ruwe klomp. Schilderen en lakken hoeven we niet uit te leggen he?
Tijd om te eten…
Te spelen…
En deuren te openen (of toch niet, zucht.. Maar, eerlijk is eerlijk, ze leken best echt)
Na het eten (broodje kaas en tosti) is het tijd om te winkelen en te zien of klompen ook handig zouden zijn.
Eigenlijk wel, want ze zijn warm in de winter, koel in de zomer en erg goed voor je rug.
Je moet er alleen wel op kunnen lopen. En dat valt nog niet mee. Ze hadden wel m’n maat, maar ze vallen steeds uit, nog erger dan mijn kaplaarzen. Helaas is het nog even te vroeg voor mij om op klompen te lopen. Chloé had het al gezien, geen klompen voor haar.
Nu nog even stukje verknipte cultuurbeleving, en dan kunnen we in de auto naar Volendam.
Volendam is een leuke straat langs de zee, die eigenlijk geen zee is, maar ook weer wel.
Nou, wij kunnen je vertellen dat het gewoon op een zee lijkt, maar dat het strandje wel erg klein is en dat het veel te koud is om hier te gaan liggen.
Ondanks dat de informatie over kaas-maken vanmorgen duidelijk was, wilde we het toch wel zien, zodat we het beter konden beklijven (snappen en onthouden). Het geluk lacht ons toe, want in Volendam struikel je over de kaasfabrieken die voorbeelden genoeg hebben.
Deze meneer staat voor de echte kaas-maak-machine, die om hygiënische redenen achter glas staat. Met een leuk verhaal (dat we al kende) hebben we het zo nogmaals gehoord en ook in werking gezien.
Samengevat: melk + stremsel + verwarmen in dubbele wand + snijden met roerende zwaarden + scheppen in tupperware + drogen = kaas. Doe daar tijd bij, en je hebt oude kaas. We zien het op de eerste rij.
Wat deze bijeenkomst extra leuk maakte, is de beleving:
En in het kader van melk en kaas, er is nog een lekker hapje van melk… IJs!
Samen spelen, samen eten.
Nog even bovendijks-benedendijks spelen en zwaaien naar mama,
en dan gaan we echt aan tafel, want het is al laat, we hebben honger en moeten nog 1 uurtje in de auto zitten zo.
Gezellig. Wij samen spaghetti, papa en mama wat anders.
En niet alleen lekker, ook super leuk om te eten!
Eén portie zou genoeg moeten zijn voor ons. Maar na zo’n zware dag bestellen we nog wat spaghetti bij, zonder saus en zonder kaas, want dat is genoeg… Krijgen we toch een portie, poeh.
Nou, ronde twee dan maar.
Nadat Chloé zelfstandig de rekening heeft gevraagd en zelfstandig (met papa’s pasje) betaald heeft, zitten we nog even aan de bar en krijgen we zomaar een gesigneerde kaart van niemand minder dan Jan Smit. Wie? Jan Smit, die man van de Pearl reclame over een tweede gratis zonnebril.
Nu de auto in en slapen. Slaap lekker!
Oh… ondanks dat ik in slaap gevallen ben… wil ik toch even m’n klompen laten zien (next day picture material):
Leuk, gezellig en leerzaam dus
Leuke dag veweest