De ziekte van Sylvain

De ziekte van Sylvain, niet te verwarren met Rode hond…

Nou zeg, als of ik niet al genoeg aan m’n lijf heb!

Van het weekend nog koorts, daarvoor al pukkels en nu is de crèche ook nog in de stress.

Papa en mama hebben uit voorzorg aangegeven dat ik pukkels heb die lijken op Rode hond. Gelijk alle toeters en bellen af…
In de middag wordt mama gebeld met het verzoek om toch even langs de dokter te gaan, om vast te stellen dat  het Rode hond is, als het zo is.

En dat niet voor mij, nee voor de kleintjes (ja, ze zijn daar nog kleiner te vinden en sommige kunnen niet eens lopen!) en de zwangere mama’s.

Dus voor hen, en op verzoek van de GGD, toch even langs de huisarts.
Onze huisarts is een zeer relaxte man die na wat googelen aangaf dat het geen Rode hond is en ook niet weet wat het wel is.
Lekker dan! Nu weet ik nog niets.

Ach, chrèche blij en voor zover bekend verder geen kind overboord. Papa en mama zijn gratis verzekerd en beter veilig dan spijt zeggen ze in het Engels.

Waarom zo’n paniek? Nou, zie hier eens foto’s van de 7de

en de 11de

Papa had niet genoeg handen om mij bij de dokter nog eens te fotograferen, tenminste niet met alles uit, maar ik heb me er prima vermaakt!

Twee keer high-five tegen dr. Pijpers en zowel bij hem binnen als in de gang heerlijk gespeeld.

Keurig wachten in de wachtkamer.

Even lekker spelen bij dr. Pijpers,

En helemaal zelf naar buiten, want ik ben niet ziek, echt niet!

Thuis even lekker werken achter mama’s computer.

Straks lekker zus-lief verrassen met m’n komst naar haar school, lekker eten, douchen en lief naar bed, ik beloof het!