Zo, hè hè, eindelijk is het zo ver… Ik heb er m’n hele leven op moeten wachten en m’n zus 3/4 van haar leven… Maar we gaan eindelijk op vakantie.
Bestemming Fuerteventura.
Dat is een eilandje van Spanje naast Marokko. Geen idee waar het is, maar we moeten met het vliegtuig (wat dat ook is) en ik heb er zin in… denk ik…. Het begint allemaal op donderdag 23 april 2015 en duurt 14 dagen, maar voor het gemak maken we met z’n allen één blog die ‘live’ opgebouwd wordt, zodat iedereen gelijk kan meegenieten.
(Voor de slimme boeven die meelezen, naast een venieuwd alarm, hebben we zowel overdag als ’s nachts volk over de vloer. Bovendien kan moet je niet vewachten dat je wat van waarde aantreft, we hebben alles meegenomen)
Donderdag ochtend gewoon opstaan, rustig eten en douchen en dan de laatste dingen inpakken. Mama heeft de dagen ervoor alles al klaargemaakt, dus het is niet veel werk meer. Om 10:00 uur zeggen we iedereen op kantoor gedag en stappen in de auto naar Aalsmeer.
Daar parkeren we de auto overdekt in een kas en worden door een privé bus naar Schiphol gebracht.
Gelijk de koffers afgeven en dan door de politie (Marechaussee)… Deze douane mensen zijn toch best lastig, streng en eng… Die machine is best eng, met name voor de aller kleinste. Maar hij mocht met een lichte check ook doorlopen (lees: getild worden). Papa gaat terug om alle spullen op de band te leggen. Hij mag alle drinkflesje meenemen, maar de (onaardigere) man aan de andere kant gooit ze zonder pardon weg. Ook de ‘nog-even-in-de-tas-gepropte-spullen’ als potje pindakaas en wat haargel worden linearecta in de prullenbak gegooid. Helaas geen pindakaas dus…
Met z’n allen de koffers afgegeven en daarna hop patat eten bij de Burger King, gevolgd door spelen in de speelhoek.
Dan naar Pier D79 om ons vliegtuig te zoeken. Papa en mama beloofde dat we het goede vliegtuig zouden nemen, daar vertrouwen we dus maar op.
Voor vertrek nog even het bewijs van onze vlucht en dat wij (Chloé en Sylvain) er ook echt bij waren…
Eénmaal voorbij de check in en ong even wachten komen we toch echt in het vliegtuig. Stoel 25 A, 25 B en 25C, gezellig met z’n drieën naast elkaar, en Sylvain op schoot van papa.
De vlucht duurde alles bij elkaar (via Las Palmas) 6 uur. Omdat we om 14:45 vertrokken en Sylvain bij aanvang vlucht precies 1 uur geslapen heeft (en op de heenweg in de auto een halfuurtje) was iedereen zo moe dat er niet meer geslapen is dan dat.
Over de vlucht kunnen we boeken vol schrijven, maar dat zijn dan wel saaiheids-prijs-winnende boeken, dus dat doen we niet. We vermelden alleen nog dat papa en mama van 3 verschillende mensen complimenten hebben gehad dat wij zo lief zijn gebleven. Dat noemen wij nou nog eens de complimenten van een ander in je eigen kont steken… Phe, zijn wij lief, krijgen zij de credits… Maar goed, het was allemaal lang, maar best leuk! Het leukste was papa pesten, die zo veel moeite had gedaan om Frozen op de iPad te zetten en ik geen zin had om er naar te kijken…
Wel fijn twee kinderen, dan kunnen ze voor elkaar zorgen. Sylvain wilde graag bij Chloé op schoot en Chloé wilde graag dat hij bij haar zat… Papa en mama? Die vonden dat wel prima!
Na de landing zijn Sylvain en Chloé met papa meegegaan om de auto te huren en is mama de koffers gaan halen.
Daarna, in de auto, heeft Chloé het opgegeven en de oogjes dicht gedaan. Sylvain daarentegen vond het nodig om tot 23:00 uur lokale tijd (00:00 Nederlandse tijd) wakker te blijven om alles mee te maken.
Het was even zoeken, want de naam van de straat wisten we niet, tenminste er zijn zoveel namen, dat we niet wisten wat nou de straat was. En toen we er waren was de naam van het huisje op de gevel anders dan in het boekje en hadden we ook de laatste mail niet gehad met de code om binnen te komen.
Maar dat zal dan ook wel alle pech zijn die er is, want het huisje is mooier dan op de foto, het is schoner dan je durft te dromen en de inrichting is beter dan je had kunnen hopen. De TV is net zo groot als ons huis, de bedden breder dan de tuin, het zwembad schoner dan wijzelf en de inrichting mooier dan IKEA. De (Britse) eigenaren van dit huisje hebben duidelijk een passie voor het huis en/of de huurders, want het is echt all-in. Handdoeken, spelcomputer, mega TV met schotel (ruim 600 zenders), wifi, twee badkamers, drie slaapkamers, keuken, bijkeuken met wasmachine, terras, tuin rondom en een super mooi zwembad met daarnaast 6 zeer goede ligstoelen. En dan heb ik het nog niet eens over de buiten douche, de zwembadverwarming, de verzorgde tuin en het mega-grote dakterras. Met onze dito auto (Dacia Lodgi), waarbij je de kinderwagen niet eens hoeft in te vouwen, kan onze vakantie niet meer stuk.
Kijk maar eens hoe we ontvangen werden… Zwanen, hondjes en champagne (met felicitaties van de eigenaar voor de verjaardag van papa (goed opgelet dus)).
Het was laat, we waren moe, maar het ontvangst en de entourage maakte alles goed. Allemaal snel naar bed, oogjes toe en heerlijk slapen. We moeten onze ‘regel’ immers in stand houden… Hoe later we naar bed gaan, hoe eerder we op staan…
Snel iets aan en dan genieten van de vroegte en het uizicht. Even met z’n drieën het dakterras op en even kijken waar we zijn. Dan douchen en aankleden en klaarmaken voor shoppen, we moeten immers wat spullen in huis hebben, die bbq staat niet voor niets in de tuin natuurlijk.
Vlak voor we weg gaan komt Armando Marco langs, de man die het huis beheert voor de eigenaar. Hij vertelt wat over het eiland, waar we heen moeten gaan etc. etc. Hij checkt de TV (instellingen) en geeft ons een andere föhn, omdat degene die we vonden een UK-stekker heeft, waar we niet zo veel mee kunnen. Daarna dus shoppen en lekker van alles kopen wat lekker is en waar we mee voort kunnen.
Dan zo snel mogelijk naar huis, want het (verwarmde) zwembad wacht op ons, zonde om niet de hele dag in te hangen.
Met z’n allen er in en na een tijdje gaat mama zonnen, papa er uit en Sylvain slapen. Chloé, die is er niet uit te krijgen, die is zichzelf zwemles gaan geven, tja, als jullie het niet doen, doe ik het zelf maar…
Overigens wel een beestenboel. Naast planken, pistolen, ligbedden, ballen, eendjes, schepjes en emmertjes zwemt er ook een loeigrote blauwe zeehond in ons zwembad. Maar gelukkig heeft Chloé hem getemd en kunnen we er op zitten!
Na Sylvains uren lange slaapje, en het spelen van Chloé in het zwembad (intussen heeft mama het huis op orde en papa deze blog gemaakt) is het tijd voor de bbq, de eerste, maar niet de laatste hier. Er is van alles, in de vakantie geen tekort, zon, zee, vlees en saus, wat kunnen we nog meer verwachten deze komende twee weken?
De bbq was overigens lastig omdat Chloé en vliegen deze avond geen vrienden waren, het vuur op dit eiland aanzienlijk heter is dan in Nederland, Sylvain ook naar bed wilde en tussen het opletten, het naar bed gaan en het vlees, eigenlijk alles anders liep dan gepland.
Ruim genoeg niet-zwart vlees hoor, dat niet, maar koud en soms wat te doorbakken… Het zal wel weer aan het geduld liggen… Je moet immers nog een half uur tot een uur wachten tot de bbq klaar is, maar ja, honger is honger… En bedtijd is bedtijd. We gaan het beter plannen vanaf morgen.
