Vandaag mijn laatste dag in het ziekenhuis.
De dokter gaf aan dat ik morgen mogelijk naar huis mag, reden dus om me voor te bereiden op de reis naar huis en de hereniging met mijn grote zus (en ouders).
Ik heb er zin in.
En dat het mag blijft een wonder, want als je mijn beentjes ziet, dan snap je dat ik nog wat weinig vet op m’n botten heb.