Om 06:30 ‘s ochtends kreeg mama een poep-gevoel. Al snel volgde wat kramp-gevoelens. Om toch wat rustig te worden is mama maar gaan douchen.
Toen ze terug kwam was er al snel een ritme in de krampen. Papa smste even met de verloskundige om aan te geven dat het door hen zo goed aangeleerde leek te beginnen. Al snel belde ze terug om te vragen of papa kon vertellen of het ritme constant was en wat de tussentijd was. Na 15 minuten heeft papa maar teruggebeld om te zeggen dat het wel heel strak op de klok ging… En dat betekende dus dat er iets aan zat te komen. De verloskundige was er vrij snel, zij had waarschijnlijk door dat ik al aardig zin had om te komen.
Bij aankomst bleek gelijk dat het te kort dat zou zijn om nog naar het ziekenhuis te gaan, iets dat papa en mama wel hadden gepland. Ongemerkt is de gehele eerste fase voorbij gegaan. Het breken van de vliezen, de eerste weeen en het lange wachten. Dus alles snel klaar gemaakt voor mijn komst op bed thuis. Eenmaal lekker op weg om er uit te komen, bleek dat ik om mijn neus de verkeerde kant op had en er dus niet makkelijk uit kon komen.
Ondertussen was ook de kraamhulp al gekomen. Nog voor de geboorte was er al de goede ondersteuning van PKZ medewerker Debora. Zij kon echter gelijk weer inpakken toen bleek dat ma naar het ziekenhuis moest…
Dus snel, maar moeizaam, de auto in en zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Om een uur of 10:40 kwamen we in het ziekenhuis aan. 11:12 zat ik al op de buik van mama mijn paps en mams aan te kijken. En om 16:00 uur zaten we met z’n drieën thuis.
Gelukkig was ook snel Debora weer aanwezig om mijn vader en moeder uit te leggen hoe met mij om te gaan. Ze heeft vandaag al zo veel leuke en moeilijke dingen uitgelegd, ik snap er nog niets van maar het voelt goed, en papa en mama doen hun best wat van haar te leren.
Een hele bijzondere dag, misschien wel de mooiste dag van m’n leven, maar ik hoop er nog veel mee te maken, wie weet komen er NOG mooiere dingen voorbij.
Nu eerst wat foto’s van mij, want daar gaat het natuurlijk om!