Ongeveer twee weken geleden aten we McDonalds. Toevallig had ik die dag aangegeven dat ik eigenlijk wel weer eens naar Ernst Bobbie en de rest wilde…

Terwijl zus met papa samen Mac gaan halen, zien ze een poster van Ernst en Bobbie in Zoetermeer.
Nog voor ik mijn eerst hap op heb, hebben we kaartjes voor 30 maart in Zoetermeer. Wat een verwende mazzelkont ben ik toch.

Vandaag is het 30 maart, dus we gaan echt!

Weet je nog, dit was ooit mijn ingang, want ik heb ook in deze zaal gestaan. Zoek maar eens op ‘Robin Hood’.

Maar vandaag ben ik gewoon gast en moet ik dus door deze deur met de rest naar binnen.

Ik hoef niet meer te plassen, dat heb ik thuis al gedaan, maar hier is ook onze ingang, we zitten op rij 17 (stoel 7-10).

Maar toch moeten we nog even wachten, vroeg komen is leuk, maar we mogen niet eerder naar binnen.

Zullen de stoelen net zo lekker zitten als de zitzakken van sit&joy? We gaan het zien! Probeer jij ze ook? #spon

Maar… we zitten! En hebben er zin in!

Het is nog niet begonnen, dus tijd dus om wat foto’s te maken.

Maar dan gaat het gordijn open en begint de show: Ernst en Bobbie doen maar wat.

Nou, ze kunnen mij veel vertellen, maar dit is niet spontaan, heus wel gescript!

Leuk is dat ze af en toe spontaan de zaal in lopen, vlak langs ons. Dit houdt het ontspannen.

En ze weten goed om te gaan met het decor wissel, zij de zaal in, gordijnen dicht en dan om laten bouwen. Maar… ik heb het door, dat komt door mijn toneel-ervaring.

Ze hebben deze show ook een heel lief baby-zeehondje bij zich, zo lief!

Nog even wat ‘na-foto’s’. Dit waren de stoelen waar we op zaten.

Dit ben ik met Bobbie.

Dit ben ik met Ernst.

En nu ben ik de rest, want dit zijn Ernst, Bobbie en… de rest, ik dus.

En omdat het kan nog een keer… nu alleen zij samen.

Het was gewoon weer heel gaaf, weer een mooie belevenis.
En… knap van mama dat ze er niet doorheen heeft gehoest, want eigenlijk was ze ziek, maar ze heeft het goed volgehouden.