Als je alles al kan… wat moet je dan nog?
Ik heb m’n A-diploma, m’n B-diploma, m’n C-diploma en m’n Snorkel-1 diploma al, maar ik wil verder.

Zero2Hero, mijn zwemschool, volgt een internationaal systeem van diploma’s. Hierdoor liggen de eisen van de A, B en C-diploma’s wat hoger, waardoor zwemvaardigheid niet wordt gegeven. Na ABC volgt techniek dat leidt tot wedstrijd zwemmen.

In de afgelopen maanden heb ik aan mijn techniek gewerkt van zowel borstcrawl als schoolslag.
De vorige les zei Mark dat ik wel kon proberen om te zien of ik 600 meter of misschien 800 meter kan halen. Geen idee hoe ver dat is, maar als hij denk dat het lukt, dan lukt dat natuurlijk ook.

Niet handig dat ik vorige week geen les had, al was het natuurlijk wel super leuk met oma in het huisje (zie blog), want zo ga ik min of meer ongetraind het water in. We gaan het zien toch?

Eerst maar even de uitleg. Afstand zwemmen moet op techniek en doorzettingsvermogen, en je moet stoppen voor je kramp krijgt, want anders zink je. Verder mag je niet aan de kant of de lijn hangen om uit te rusten en moet je gewoon telkens doorzwemmen. Simpel eigenlijk.
Eén baan is 25 meter, maar omdat het lestijd is ligt er op 12,5 meter een lijn. Dat betekent dat ik 1.000 meter moet delen door 12,5. Dat zijn dus 80 baantjes kort, of 40 baantjes heen-en-weer.

Zoals elke zwemles begin ik bij één keer heen-en-weer, gevolgd door de tweede etc. Op naar de 40 banen!
Maar voor ik mag starten, krijg ik nog een pep-talk van Mark onder het toeziend oog van collega-eigenaar Ruben.

Daar gaan we!

Mmm het is wel weer even wennen. Ik heb wel eens soepeler gezwommen.

Zeer vervelend als er steeds water in m’n bril komt. Maar ja, ik moet door blijven zwemmen, kan niet zomaar even rusten…

 

Ik moet gewoon even inkomen denk ik, maar ik laat mij niet kennen.

Om mijn techniek weer even terug te halen, krijg ik van Mark af en toe wat tips of motivatie-kreten.

 

Het werkt wel, ik moet gewoon even inkomen en dan gaat het wel weer. Inmiddels gaat het al weer aardig soepel.

Papa en mama zitten aan de kant met een teller baantjes te tellen. Aan de andere kant zit Sylvain te kijken naar zijn eigen zwemles.
Wat hij aan het doen is weet ik ook niet, maar ik heb er geen tijd voor, ik moet verder zwemmen… Nog maar 36 keer heen en weer.

Omdat ik op de automatische piloot sta, blijk ik wat scheef te gaan. Mark denkt dat ik niet meer kan en geeft aan dat ik moet stoppen als het niet meer gaat en dat hij dan kijkt welk diploma er dan in zit.

Maar ik ben Chloé en geen opgever, dus ik knik instemmend ‘ja’ en ga gewoon door. Weer even opletten op mijn rechte baantjes, maar ik wil door naar de 1.000 meter.

Bij 800 meter staat Mark weer aan de kant. Hij geeft aan dat ik klaar ben als ik wil stoppen, maar dat ik nog wel door mag als ik kan en de 1.000 meter wil halen.

Duh… ik zei toch dat ik 1.000 meter wilde doen. Ik maak weer een mooie draai als keerpunt en ga gewoon door.
Nog maar 8 keer heen en weer en ik ben er.

Hier mijn laatste meters…

En daar staat papa opeens aan de kant. Zoals afgesproken als ik bijna klaar ben.
Nog maar één keer heen en weer en ik ben er!

De laatste 25 meter worden vastgelegd

 

Eigenlijk wil ik nog wel verder, maar ze vinden het wel genoeg aan de kant.

Papa haalt mij uit het water en vertelt mij wat ik gedaan heb.

 

Mark bevestigt dit officieel en feliciteert mij met het feit dat ik in zijn 11-jarige carrière als zwemleraar nog nooit iemand 1.000 meter heeft zien zwemmen met borstcrawl.

Ik zeg 1-0 voor de meisjes… Met 7 jaar en nog niet eens één maand, zet ik hier even iedereen op z’n plek!
Als eerste de 1-km aka 1.000 meter borstcrawl in the pocket!

Girl-power!

En of ik moe ben?
Nou, eigenlijk niet… Ik wil vandaag nog wel wat leuks doen. Slapen ben ik niet zo van, dus iets doen graag!
Maar eerst een demonstratie duiken van de duikplank geven!

 

Zelfs gefilmd vanuit twee verschillende hoeken…

 

Sylvain wil ook graag van de duikplank. En omdat het feest is mag het wel.
Samen gaan we de trap op en lopen we op de ladder.
Opeens realiseert Sylvain zich dat het best wel spannend is en probeert zich te redden.
Gelukkig lukt het hem… Tja, vroeger, toen ik nog niet zo goed kon zwemmen, vond ik het ook eng. Het komt goed jongen, voor je het weet spring je ook van de duikplank!

 

Blij, tevreden en toch ook wel trots sta ik binnen de lestijd (40 minuten gezwommen) samen met broertjelief onder de douche.

En zoals ik al zei, we kunnen nog wel even wat doen. Even sporten buiten op het veld bijvoorbeeld.

Als we thuis zijn ga ik met papa en Sylvian nog even naar de Jumbo om wat lekkers te halen. Kunnen we morgen leuk koekjes bakken.