Het is al weer even geleden.
Het mag dan voor mijn broertje eens in de vijf a zes weken normaal zijn, ik hoef niet zo vaak.
En ondanks dat het niet de eerste keer is, blijft het spanend.
Zeker omdat vandaag mijn oom en tante ook binnen stapte terwijl ik net op de stoel zat.
Na een aantal snelle knipbewegingen heb ik er eigenlijk geen zin meer in. En papa blijft maar foto’s maken…. AAAAAAA!
Maar dat is maar geacteerd, want ik weet ook wel dat het leuk is om het straks (en zeker later) terug te lezen. En dus zal ik ook wat foto’s laten maken waarop ik lach, want dat kan ik super goed!
Zeker als ik onder dat rare douche-gordijn vandaan ben en weer lekker bij papa in z’n armen kan zitten.
Haha, ik blijf er in, hoe mooi is dit? Mijn nieuwe kapsel, I love it!
Van de voorkant en de achterkant.
Zelfs in m’n badpak staat dit kapsel me.
#mijstaatookalles
(mocht je alle foto’s nakijken, mama en m’n broertje waren er natuurlijk ook bij)