Eingelijk heb ik het al even, maar vandaag kijkt de dokter er naar.
Zo af en toe vertel ik papa en mama dat ik buikpijn heb.
Eerlijk gezegd valt het best mee, maar ik moet het wel melden als ik wat heb.
Papa en mama maken zich niet zo ongerust, maar voor de zekerheid toch even lekker langs de dokter.
En zoals het hoort, blijft een medisch dossier en een dokterbezoek strikt een verhaal tussen arts en patiënt, behalve bij mij natuurlijk, want jullie willen meelezen toch?
Na wat vragen te hebben beantwoord wordt mijn urine gecontroleerd, helemaal niets aan de hand.
Mmmmm dan maar even kijken hoe mijn buik daar over denkt.